Almost family

Onderwerp: Almost family di 3 jan 2017 - 13:01

De grote tabby waste zichzelf grondig. Haar bruine vacht was warrig en mossig van een hele nacht in haar nest gelegen te hebben - wat normaal was, natuurlijk. Alleen leek het droge mos zo veel beter aan je vacht te plakken dan wanneer het normaal weer was en er nog iéts van vocht in hun nesten zat. Maar nee, nu was er een droogte en dus moesten ze slapen op prikkelig droog mos.

-Eerste post Otterdive, SPT, sorry van de flutpost :')

Onderwerp: Re: Almost family di 3 jan 2017 - 23:48

Het was vroeg in de morgen, maar later dan Otterdive eigenlijk gewenst had. Haar jacht was wat uitgelopen, en nu kon ze enig sociaal contact niet vermijden. Het was niet zo dat ze bang was voor andere katten - het tegendeel was waar. Ze had gewoon geen zin in andere katten, en om telkens maar weer een façade op te houden en zich anders voor te doen dan ze werkelijk was. Met een slang, kikker en twee muizen in haar bek kwam Otter het kamp binnenlopen. Het was een flinke vangst, en hoewel ze niet tevreden was met de timing, was ze zeker tevreden met de inkomst. Ze hield van 's nachts jagen; dan hadden sommige katten nog een verse prooi, in plaats van de droge overblijfselen van de avond ervoor. Ze was van plan om de twee muizen bij de nursery af te geven, die leken haar beter voedsel voor de kittens die al vast aten dan de kikker en bovendien de slang. De laatste twee zou ze dan bij de elders brengen. Precies zoals de warrior code haar voorschreef; kittens, queens en elders eerst. Toen de warrior vanaf de nursery richting de elder's den liep, viel haar blik op een bepaalde kattin die flink wat negatieve gevoelens wist op te roepen. Winddancer. Ze zat precies in de ingang van de warrior's den, wat haar flink ergerde. Ze moest er dadelijk immers langs. En hoewel Otter wat langzamer deed met het afgeven van haar twee prooien bij de elders, zat de andere kattin nog steeds daar waar ze langs moest. Ze liep er toch maar heen; niet met plezier, maar Otterdive zou haar welverdiende slaap niet opgeven enkel omdat Winddancer daar zat. Haar blik was strak op die van de andere kattin gericht, een teken van dominantie en dus ook een teken dat ze niet bang was voor haar. De korte haren van de siamees waren lichtjes opgezet, al was dit niet op te merken voor anderen die geen idee hadden van de vijandelijkheid onder de twee.

❄︎ Empress

Onderwerp: Re: Almost family za 14 jan 2017 - 12:38

Winddancer keek op toen ze voelde hoe een blik zich in die van haar probeerde te boren. Haar groene ogen staarden echter terug. Nee, ze was koppig en zo snel zou ze niet opgeven. Otterdive en zij stonden niet op al te goede voet, al had Winddancer nooit écht begrepen waarom. Misschien was ze daar te naïef voor, misschien lag het wel gewoon aan de andere poes. Of had het iets te maken met de broer van de andere warrior, met Hazelnut? Dat zou ze ergens raar vinden, aangezien ze al enkele manen niet echt meer omgingen met elkaar, behalve het beleefde. De grote tabby wist wel dat ze nu in de weg lag, maar eigenlijk - al ze wou dat ze opschoof, dan moest ze dat maar vragen. Ze kon haar gedachten toch niet lezen, of wel soms?