Flower base

Sandpaw gaapte toen ze plotseling wat in haar flank voelde porren. Ze strekte haar pootjes uit en draaide op haar rug, smakte nog een beetje na van haar slaap en opende toen één van haar goudkleurige ogen. "Nesten afpakker..?" mompelde ze wat vermoeid terwijl ze een keer diep ademhaalde. Het was wel duidelijk dat ze had geslapen, en dat de kater haar wakker had gemaakt. Langzaam stond de kattin op, sloeg haar staart rondom haar poten en keek omhoog naar de kater die naast het nest stond. "Nesten verliezer, wat wil je gaan doen dan?" vroeg ze al iets meer wakker terwijl ze een kleine grimas op haar gezicht toverde. Ze had de kater wel wat vaker gezien.. en nu ze het zich zo bedacht had dit nest een paar dagen geleden nog wel een beetje naar hem geroken.. ah. Maar nu was het haar nest. "Opgestaan, plaatsje vergaan," zei ze ondeugend terug. Want zo was Sand, altijd vol grapjes en leven. Ondertussen was ze opgestaan en zwiepte ze een keer met haar pluizige staart.

Sandpaw trok een moeilijk gezicht toen de kater zijn poot op haar borstkas zette en er een duw op gaf. Het had niet echt pijn gedaan, maar er kwam een geluid uit haar bek alsof hij haar net had laten stikken, overduidelijk enorm overdreven. Een goede toneelspeelster was ze zeker. Met een kleine grijns stapte ze uit haar nest, schudde haar lange pels uit waardoor de stukjes mos in het rond vlogen en gaapte nog een keer. "Ah, je hebt een wens om ingemaakt te worden!" zei ze terwijl ze met een versnelde pas op hem afliep, naar de ingang. In het voorbijgaan stootte ze hem expres aan met haar schouder, ondanks dat ze een stuk kleiner was en het toch geen echte impact zou hebben. Het ging om het gebaar. Eenmaal buiten moesten haar oogjes wennen aan het zonlicht, maar al snel begon ze weer verder te trippelen. "Kan er nog wat tempo in, opa?"

Toen ze een beledigende opmerking maakte stoof hij haar voorbij, na nog kort in haar staart gebeten te hebben. "Die krijg je terug!" gromde ze speels terwijl ze haar tempo wat meer verhoogde. Ze merkte al snel dat de grote kater minder snel ging lopen, wat ervoor zorgde dat ze een jongensachtige grijns op haar gezicht keek. "Ah, opa's conditie is niet zo goed meer," zei ze toen de kater neerplofte op de grond toen ze eenmaal bij de Tallpines waren gekomen. "Heb je nog een naam, of zal ik je opa blijven noemen?" vroeg ze terwijl ze speels haar poot op zijn pluizige staart zette.

Lichtelijk geschrokken trok ze haar poot weer van zijn pluizige staart af, niet verwacht hebbende dat ze hem hiermee ook echt pijn zou doen. Met redelijk grote ogen keek ze hem aan, het was duidelijk dat ze niet wist wat er met hem aan de hand was en waarom het zo'n pijn gedaan had. Branchpaw was zijn naam, dat had ze er nog wel uit kunnen halen. "Genezen van wat?" vroeg ze terwijl ze haar pootje weer neerzette, op het gras dit keer. "En ja, Sandpaw is de naam. Misschien ken je Hazelfray wel, mijn broer.. of Redpaw en Snowdance, mijn zusjes?" vroeg ze terwijl ze hem afwachtend aankeek.

Het was haar niet eens opgevallen door zijn pluizige vacht dat zijn staart merendeels mistte. Misschien moest ze eens verder leren kijken dan haar neus lang was. Ze knikte toen de kater vroeg om eerst antwoord te geven op de eerste vraag, nog altijd lichtelijk verward. "Je staart.." herhaalde ze zijn laatste woorden met een frons. Hij had zijn eigen staart.. gebroken om haar zusje te redden. Kort klemde Sandpaw haar kaken op elkaar.. ze.. ze had er meer moeten zijn voor haar siblings. Had ze niet al vanaf kleins af aan zich verantwoordelijk gevoeld over de rest, ondanks dat ze zelf zo roekeloos was als een demente elder die niet wist wat ze deed? Toch krulde haar mondhoek wat omhoog. Red redden. "Waarom is Snow boos?" vroeg ze met opnieuw een frons. Hazelfray had ze de laatste tijd niet meer gesproken, misschien was hij nog altijd een beetje boos dat ze Cole zo verdedigd had nadat het duidelijk was geworden dat hij haar manen lang in het BloodClan kamp had gehouden. "Redpaw.." ze had zijn blik gevolgd en kantelde haar hoofd. De vraag over Snowdance was ze helemaal vergeten bij het zien van zijn blik. Een valse blik verscheen op haar gezicht. "Is opa soms.. verliefd op mijn zusje?" vroeg ze met een wat duivelse blik. Liefde. Zelf had ze er nog nooit over nagedacht, liefde. Eigenlijk wel raar, want ze had de leeftijd dat sommige katten al liefde hadden gevonden. Maar zij niet.. toch? Om eerlijk te zijn had ze er nog nooit echt bij stilgestaan.