At night we name every star

Het was volledig donker in het territorium, en toch was de rode kattin er in haar eentje op uit gegaan. Sandpaw stond om haar avontuurlijke en soms wat roekeloze karakter bekend, als kitten was ze vaak genoeg in de problemen gekomen. Ze wist nog hoe Coalkit.. eigenlijk Cole nu.. haar mee had genomen naar BloodClan toen de clan door hen was aangevallen. Een aantal manen had ze daar doorgebracht, maar Cole had ervoor gezorgd dat haar niets was overkomen. Maar nu ze weer terug was in de clan had ze hem niet meer gezien. Ergens mistte ze wel, de band die ze met elkaar hadden was speciaal. Echter had ze nooit gesnapt waarom hij de clan verlaten had..
Een bekende gestalte doemde opeens een eindje verderop op. Het was een schaduw, maar Sandpaw kon de grote gestalte al vanaf een afstand herkennen. "Tallpaw!" riep ze vrolijk terwijl ze bovenop hem sprong, haar poten om zijn nek heen sloeg en zachtjes gromde, speels. Ze zag de kater als één van haar beste vrienden en wanneer ze bij haar vrienden was leek ze weinig schaamte te kennen.

Ergens vroeg ze zich af wat de kater hier op dit tijdstip nog deed, maar omdat ze hier zelf ook rondliep kon ze hem er niet op aanspreken. Wie weet had hij ook wel zin gehad in een late wandeling. Een luide lach verliet haar mond toen de ander doorhad wie ze was en zich vervolgens om liet vallen. Ze voelde het gewicht van de kater op haar lichaam drukken, maar van plan om zich nu al gewonnen te geven was ze niet. "Rawr!" lachte ze vrolijk terwijl ze probeerde onder hem vandaan te komen, maar toen dat niet meteen werkte aangezien ze hem ook niet los wilde laten, besloot ze om zijn oor te grazen te nemen. Grinnikend plaatste ze haar mond om het puntje van zijn oor, nom nom.

Sandpaw genoot er echt van, zeker toen ze merkte dat hij zich los probeerde te wringen uit haar poten toen ze op zijn oor begon te knabbelen. "Njom njom," zei ze al sabbelend om er nog een schepje bovenop te doen. Zijn oor was nu al redelijk nat geworden door haar slijm, en toen hij met zijn voorpoten probeerde om die van haar los te wringen liet ze hem gaan en rolde een eindje bij hem vandaan over de grond, hikkend van het lachen zowat.

Gierend van het lachen rolde ze een eindje weg over de grond. Op haar zij bleef ze liggen, haar kop in de richting van Tallpaw zodat ze grinnikend toe kon zien hoe hij zijn oren naar voren schoof, om vervolgens dramatisch commentaar te geven op haar koninklijke slijm. "Sandslobber! Het heeft wel wat, hé?" zei ze grinnikend terwijl ze overeind kwam, een likje over haar poot gaf en deze vluchtig over haar eigen kop heen haalde. Lichtelijk ijdel was ze wel ja, al konden er ook nog andere oorzaken zijn voor dit gedrag..
Het was eventjes stil, 's nachts was het veel stiller dan overdag. "Dan kom ik wel weer bij jou uithui-.. uitslijmen als ik wakker ben!" zei ze met een grote grijns terwijl ze weer naar hem toe wandelde. "Wees maar blij, je hebt niet elke dag slijm van een royal aan je oren." Vervolgens begon ze weer te lachen, waarbij ze houvast zocht tegen de grote kater heen, omdat ze anders waarschijnlijk weer om zou vallen.

Sandpaw rolde dramatisch met haar ogen toen hij haar een knipoog gaf, nadat hij de woorden had uitgesproken dat hij de naam immers had uitgevonden. Toch kwam de zandkleurige kattin met een goed idee, ze ging wel uitslijmen bij hem nadat ze haar nacht-slijm-merrie van StarClan had gekregen. "I will always fiiiiind youuu!" zei ze op een plagerig toontje terwijl ze weer overeind was gekomen en naar hem toe was gelopen, opnieuw in een lachbui uitbarstend toen ze over haar royal-slijm begon. De jonge kattin vond de kracht weer om op haar eigen poten te staan en liet zich naast hem op de grond zakken, haar vacht lichtelijk tegen die van hem aan omdat ze zo dichtbij was gaan zitten.
Sandpaw keek naar de sterrenhemel, net zoals Tallpaw dat deed op dat moment. "Ik ben benieuwd wat voor geweldige daden wij dan in ons leven gaan verrichten, dat we legendes worden," zei ze met een kleine grijns terwijl ze vanuit haar ooghoek naar de grotere kater keek, lichtjes uitdagend nog altijd. "Brombeer." De bijnaam kwam er totaal random uit, maar aangezien hij er ook eentje voor haar had bedacht moest hij het nu ook ontgelden. "Omdat je soms een beetje knorrig kan zijn," lichtte ze de bijnaam toe.

Haar ogen werden automatisch een beetje groter toen ze de woorden van de kater hoorde. Het klonk allemaal zo aanlokkelijk, zo geweldig om mee te maken. Nieuwe territoria ontdekken, nieuwe clans vinden, de wereld veranderen en nog veel meer als ze Tallpaw mocht geloven. De nieuwe bijnaam leek hij wel oké te vinden. Met een tevreden grijns keek ze weer naar de sterrenhemel. "Het terrorduo van het woud," vulde ze hem nog aan. Plots voelde ze hoe zijn staart tegen haar rode vacht aankwam. Met een scheef oog keek ze naar de grote kater. "Niet eerlijk, mijn staart is veel kleiner," mauwde ze terwijl ze hem aankeek met haar gelige kijkers.