RC EVENT || Got to be prepared

Silvercloud had haar kopje wat laten zakken toen ze Panthergrowl, haar partner, met succes tegen de grond wist te duwen. Hij was duidelijk wat in de war, dat was aan zijn stem te horen. Ze knipoogde even naar hem en opende haar mond alvast om hem snel even te zeggen dat dit een oefening was, dat het niet echt was, maar toen kwam haar dochter er plots tussen. "Mamaa! Wat ben je aan het doen?" De poes fronste bij wat Chivypaw deed. Ze blies, had haar vacht opgezet en haar houding vertelde haar dat ze elk moment op haar kon springen. "In Starclansnaam, Chivypaw!" mauwde ze verontwaardigd. Chivy was in eerste instantie heel alert geweest wat betrof kruiden verzamelen om mogelijke gewonden tijdens een aanval te verzorgen, dat had ze in haar ooghoek wel gezien. Het hoopje kruiden lag nu een eindje verder alleen en werd bijna vertrappelde door twee stoeiende katten. Op dit uiterste moment was ze vooral teleurgesteld om haar reactie. Dacht ze nu echt dat ze Panthergrowl zou aanvallen, dat ze haar clan in gevaar zou brengen? "Dit is een oefengevecht," mauwde ze nu met lichtelijk vernauwde ogen. Als Chivy zich op deze manier gedroeg, kon ze verwachten dat ook zij dat deed. Ze zou haar gewoon behandelen als eender welke apprentice. Als dat de manier was waarop ze behandeld wilde worden, was dat voor Silvercloud prima. Maar ze zou haar dan ook wijzen op haar fouten. "Butterstar zal heel blij zijn als ze ziet dat jij jouw post verlaten hebt," mauwde ze en liet haar blik even naar Butterstar gaan. De clan ging voor alles, familie moest je op zulke momenten geen voorrang geven.

Tag: Panthergrowl, Chivypaw(, Butterstar)

Een knipoog werd zijn kant op gestuurd, en hoewel hij zeker nog ontzettend verward was, werd hij ook lichtelijk gerustgesteld hierdoor. Toen zijn dochter opeens naast hem verscheen, en een vijandige houding opstelde tegen haar moeder, wist hij niet goed wat hij ervan zeggen moest. Hij was nog niet op de hoogte van wat hier gaande was, en werd zo, uit het niets, in een familiedilemma gesleurd. Was het zo dat Silvercloud zich inderdaad tegen RiverClan gekeerd had - iets wat erg onwaarschijnlijk was, en StarClan, alsjeblieft niet - dan reageerde Chivy correct. Maar als er iets anders gebeurde, dan was het haast een schande als je je zo opstelde tegen je eigen moeder. "Dit is een oefengevecht," weerklonk het toen vanaf zijn partner, en een gevoel van opluchting stroomde door heel Panther's lichaam heen. Hij liet een harde zucht horen, en schudde zijn kop. Voordat hij echter iets kon zeggen tegen zijn dochter, nam Silver opnieuw het woord. Hij wist haast zeker dat haar woorden verkeerd zouden vallen bij Chivy, en probeerde het zo goed en kwaad als het kon wat zachter aan te laten komen. "Het is heel begrijpelijk, Chivy. Ik was ook heel erg verbaasd." Kort gleed zijn blik naar zijn partner, en hij trok zijn mondhoek ietwat op, om de sfeer wat te verlichten. "Maar als ik jou was zou ik inderdaad maar snel teruggaan. Misschien ziet Butterstar het niet," vervolgde hij en duwde haar met zijn neus richting de kruidenstapel. Vervolgens draaide hij zich terug naar Silver, en spande hij zijn spieren aan. Klauwen bleven echter wel ingeslagen, want oefengevecht of niet, hij zou haar nooit echt pijn durven doen.

Tag: Silvercloud, Chivypaw

Haar blik was nog steeds verbaasd heen en weer aan het gaan toen ze de stem van Smokegaze hoorde. Eerst kwam dit aan als een verluchting, gezien ze gedacht had dat hij haar wel even kon uitleggen wat er aan de hand was. Maar hij daagde haar... uit?. Of nouja... Rustig keek ze naar zijn poten waar ingetrokken nagels zich bevonden, en toen viel het kwartje eindelijk. Dit was zeker weer zo'n verdomde truc van Butter. Gemeen. "Jij eerst vriend." Ze hief haar hoofd hoog de lucht in, klaar om van alles te ontwijken en eindelijk weer eens als zichzelf te vechten.

Haar oren zakten nog dieper in haar nek. In haar gezicht woedde een eigen strijd. Het was een ontploft beeld van woede. Boosheid op haar zelf en ook op haar ouders. Dit was zo oneerlijk. Ze draaide zich bruusk af. Aan de nursery zag ze een hoopje. Great. Ze moest niet tussen haar kruiden gaan zoeken. Het geneesmiddel lag een eindje ervan. Voorzichtig pakte ze de stok met haar tanden en liep op Moondreamer af. Ze stak de muizengal onder haar neus. Na een paar minuutjes zou die wel weer wakker worden. Muizengal stonk zo verschrikkelijk hard, dat het wel moest. Toen de poes weer wakker was viel haar blik op een kleintje. Ze liep met de druipende stok naar het kleintje. "In de nursery Pearlykit of je mag eens likken van dit afschuwelijke goedje." Ze keek streng, maar gaf de kleine toch een knipoog. Hij was veel te vinden in haar den, wat erop wees dat hij erg graag med cat wou worden.

Tag: (Silvercloud, Panthergrowl) Moondreamer & Pearlykit

Pearlykit kreeg de warrior toch van zich af en opeens dook Chivypaw voor hem op. Pearlykit kende haar ondertussen wel, omdat hij zich erg vaak in de medicine cat den bevond. Niet omdat hij ziek of gewond was (al kon dat wel makkelijk met zijn kleine en slanke gestalte), maar wel omdat hij het onbewust enorm interessant vond. Het was fascinerend hoe er zo veel kruiden waren en hoe die katten geneesden. Hij zou het nooit toegeven, en misschien was dat waarom hij de medicine cats zo minachtte; omdat hij wist dat hij er toch nooit een zou worden, en omdat hij ergens wou dat gewone warriors dat ook konden doen. Daarbij, gewone warriors waren veel stoerder en hij was toch zo stoer? Chivypaw zei dat hij of de nursery in moest of aan het stinkende goedje moest likken dat ze bij zich had op een stok in haar bek. De kitten vernauwde zijn lichtgrijze ogen, niet van plan om een uitdaging te ontwijken, en voor ze hem kon tegenhouden had hij al gelikt aan het smerige spul. Meteen vertrok zijn snuit in een walgende emotie en hij probeerde het uit te spuwen, zijn lichtgrijze poten gebruikend om te proberen zijn tong proper te schrapen - en dat allemaal terwijl zijn vechtende clangenoten rond zijn oren vlogen.