Walk This Way [Open]

Met het camp achter zich was hij naar Heatherfield getrokken. Een plek dat zich kenmerkte door het hoge gras wat er groeide. Menig kat was hier wel eens verdwaald in geraakt, maar zelf hij die problemen nog niet ondervonden. Foxshade kon zich dan ook moeilijk voorstellen hoe je de weg niet meer terug zou kunnen vinden naar het camp. Vanuit zijn ooghoeken zag hij plots pijlsnel iets voorbij vliegen, waarna zijn reflexen meteen antwoorden. Met zijn poot sloeg hij naar beneden in een poging om de muis tussen zijn klauwen en de grond te klemmen, maar tevergeefs. De dreun gaf hem een rilling door zijn lijf heen, waarna er een hoop binnensmonds gevloek klonk. Waarom moest dit hem weer overkomen?

Hij mocht dan misschien de muis door zijn poten hebben laten glippen, Sweetheart die ineens opdook had hem wel te pakken gekregen. De robuuste kattin zette haar poot op het dier zodat het geen kant op kon, waarna ze hem gauw van zijn lijden verloste door hem dood te bijten. ”Geen zorgen, ik heb je gevluchte muisje gevangen zien te krijgen,” merkte kattin op en gooide de muis voor zijn poten neer. Hier zat hij nou niet echt op te wachten. Hij had gefaald en Sweetheart was daarvan getuige geweest. ”Bedankt, maar je mag het houden,” miauwde hij naar de kattin en schoof het muisje in haar richting. ”Tenslotte ben jij degene die het gevangen heeft.” Zijn ego was toch net iets te groot om het muisje zomaar aan te nemen. Hij kon prima voor zijn eigen voedsel zorgen. Daar had hij zeker geen anderen voor nodig.

”Bedankt, maar je mag het houden,” Mauwde hij toen ze hem het muisje toe had geschoven en al snel lag het diertje weer voor haar grote poten. Sweet keek hem kort met rustige ogen aan voor ze het stukje prooi begroef. ”Tenslotte ben jij degene die het gevangen heeft.” Voegde Foxshade er aan toe en Sweet knikte enkel op zijn woorden. Haar witte poten waren nu bruin gekleurd van het opgestoven zand en met een lik over haar droge lippen keek ze weer naar de jongere warrior. "Jij heb hem naar me opgejaagd, naja soort van dus ziet het alsof we hem hebben gevangen als een team" Grapte ze en weegde het laatste stukje zand van haar vacht. "Heb je anders zin om anders nog eventjes mee te jagen?" Vroeg ze toen en wiebelde met haar snorharen. Vier klauwen zijn beter dan twee.

"Jij heb hem naar me opgejaagd, naja soort van dus ziet het alsof we hem hebben gevangen als een team," grapte de Sweetheart. Daar had de kattin wel een punt en stiekem kon hij wel iets gebruiken. "Heb je anders zin om anders nog eventjes mee te jagen?" vervolgde ze toen. Tja, op die manier kreeg hij wel de kans om zelf iets te vangen, in plaats van iemand anders zijn fouten op te laten knappen. "Prima idee," liet hij de kattin weten. "Maar deze keer zal ik je laten zien dat ik heus wel iets kan pakken," greens hij. Nee, hij ging niet nog eens falen. Al helemaal niet voor de ogen van Sweetheart.