Hope for the morning

Ze had de kater nog nooit met zo'n lach op zijn gezicht gezien. "Amare, je maakt me gelukkig." Sprak hij uit. Kort vroeg ze zich af hoe. Tot nu toe had ze enkel problemen en verscheuring veroorzaakt. Hoe kon ze iemand gelukkig maken? Die gedachte werd bestreden door het feit dat Draco misschien wel hetzelfde dacht. Want kom op, hij was niet de fijnste kater om in het begin mee om te gaan. Ze wist nog hoe erg ze hem voorheen haatte. Ze kon niet in zijn hoofd kruipen om even te checken of hij wel echt gelukkig was. Uiteindelijk kwam ze tot de conclusie dat ze daar vrede mee had. Ze vertrouwde hem immers. "Wat vind je ervan als ik zeg dat ik je nog veel vaker wil zien?"

"Ik sta altijd voor je open." Waarschijnlijk was dat niet waar. Maar ze wou het niet overbodig moeilijk maken. Hij wist in ieder geval waar ze woonde, dus nu was de kans op elkaar nooit meer zien gelukkig erg klein. Alleen al de gedachte aan hem liet haar zweven. Ze lag nog steeds op de grond en drukte zichzelf weer tegen hem aan. Alles vatte vlam. "Waarom is dit nooit eerder gebeurd?" Mauwde ze zonder er antwoord op te verwachten.

-Thanks ^^

Ze was nu erg luid aan het snorren. Helemaal terecht natuurlijk. Want hij was geweldig. "Voortaan vertel je me wel alles, right?" Mauwde ze op een nog steeds lieve toon. Als ze elkaar konden vertrouwen dan zou hun relatie zo verreikt worden. Zij vertrouwde hem in ieder geval wel. Waarom? Misschien omdat hij haar het beste gevoel gaf dat iemand maar kon doen. Misschien was dat een beetje oppervlakkig. Maar ze gaf er echt geen f*ck om. Dit was het begin van een geweldige periode in haar leven.

Ze grinnikte. Hij was zoals altijd in elke situatie grappig. Zelfs toen hij daar net zo ongemakkelijk tegen de muur stond. Dat was grappig, toch? "Maar jij moet ook alles vertellen." Mauwde hij dit keer wat serieuzer. Ze knikte even ter begrip. Natuurlijk zou ze hem alles vertellen. Maar.. "Er is zo ongelofelijk veel om te vertellen." Zei ze mysterieus. "Maar je zult er allemaal achter komen, geloof me." Hij wist nog niets van haar drama-familie, haar gevecht met Shark, het tripje naar het ShadowClancamp. Hij wist niks.

Theme/Theme

Extra's:

Ze wist niet precies wat de betekenis achter zijn woorden was. Misschien lag deze er wel helemaal niet achter. Misschien wou hij gewoon iets zeggen om niet stil te zijn. Een bedachtzame trek beschaduwde haar gezicht. "Het liefst pinda ik nu alle verhalen in je brein. Het zou zonde zijn als ze wordem vergeten." Waar de f*ck kwam dat vandaan? Het half engel jalf duiveltje op haar schouder haalde zijn schouders op. Het maakte niet uit wat ze zei. Alles wat ze niet zei werd immers vergeten. Plus ze vertrouwde hem met heel haar hart, toch?

Er was zoveel wat ze over hem wou weten. Ze wou álles weten. Hem worden. Één met hem zijn. Hoe ging zoiets eigenlijk? Ze lipte haar onderlip. Dat deed ze als ze nadacht. "Zou je me wat kunnen vertellen over je kittentijd? Je weet wel. Beginnen bij het begin.." Als zij dat moest doen dan had ze een nog steeds te lang verhaal. Nee, dat wás het verhaal. Ze had een dramafamilie. Maar waren er bijzondere dingen gebeurd buiten dat? Haar litteken meetellend niet echt. Ze sprak zichzelf ferm toe dat ze even moest kappen met aan zichzelf denken. De poes was immers hondsbenieuwd naar wat hij te zeggen had.

Waarom stond er pinda? Omg xD

Ondanks dat hij er niet te zwaar over sprak maakte ze zich toch een beetje zorgen. Ze had zelf erg veel last gehad van de gedachte dat haar vader dood was. Oké, dat bleek hij uiteindelijk niet te zijn, maar ze dacht van wel. Wat maakt het uit dat iets zo is als je toch denkt dat het anders zit? Ze gaf hem een geruststellend likje over zijn kin. "Of je er nou wel of niet mee zit. Ik ben er voor je." Ze was nooit zo lief voor anderen. Normaal gezien zou ze iemand in zijn gezicht spugen en zeggen dat hij zich moest vermannen. "Nu mag je wat aan mij vragen." Mauwde ze kalm.

Ze zuchtte kort. Ze schaamde zich voor haar familie. "Well, ik ben er kort geleden nog achter gekomen dat mijn vader nog leeft en met een ShadowClanpoes twee halfbroertjes op de wereld heeft gezet." Haar vader werd langzamerhand iemand waar ze steeds meer van walgde. Hij verliet en ging vreemd. "Hij was een Rogue. Mijn moeder was een Kittypet." Het stuk over haar moeder kwam er als nog meer kots uit. Ze verafschuwde Kittypets en zij was er zelf eentje. Er vloeide smerig, zwak Kittypetbloed door haar heen en ze kon er niets aan doen. Als het iets was wat ze haatte aan zichzelf, dan was het wel haar afkomst. "Ik heb ook nog een broer. Ik ken hem eigenlijk niet lang en goed, maar hij zit bij de Elite." Over Stinson wist ze eigenlijk niets te zeggen. Hij was een aparte verschijning, met zijn twee kleuren ogen. Ook vocaal viel hij erg op. Maar deed zij dat zelf niet ook? Ze keek Draco vol verwachting aan. Hij zal zich vast rot schrikken over haar Twolegtrash-afkomst.

De kater was duidelijk geschokt. Waarom vertelde ze hem dit ook al weer? "Echt? Wat is zijn naam? Misschien heb ik hem wel eens gesproken." Mauwde hij. Beter dat hij haar afkomst met rust liet. Ze was nogal gevoelig voor de vele opmerkingen. Rustig ademde ze een paar keer in en uit. "Hij heet Stinson en heeft een pikzwarte vacht. Je zult hem wel herkennen aan zijn éne rode oog." Het leek haar niet dat ze elkaar ooit hadden gesproken. Ze waren totaal niet elkaars type. Momenteel gaf ze ook niet zoveel om haar broer. Ze hadden een bloedband en meer dan dat was er niet. Ze voelde er meer voor om Amberhunt weer te zien.

Amare knikte instemmend. Ook al was het haar eigen broer. "Anyway, ik zat te denken, en neem dit alsjeblieft niet serieus want het was maar aan gedachte." Er zat iets zwaar klote aan te komen. "Stel je voor dat... kittens gebeuren... zijn ze dan voor een deel kittypet?" Ze keek hem zwaar beledigd aan. Dus hij had er toch problemen mee? Ze zette demonstratief een stap bij hem vandaan. "Ja. En de generaties daarna zullen ook nog Kittypet zijn. En daarna en daarna." Hij had duidelijk het verkeerde gezegd. "Maar ze zullen opgroeien als Rogue of BloodClan of wat dan ook." Haar ogen stonden vol woede. "Trouwens, wie zegt dat we kittens krijgen?"