| | When Sin and Thorn meet. [&SINCLAW] | |
| Freedje 531 Actief
| |
| | | | Michelle 1791 Actief She wears strength and darkness equally well, the girl have always been half goddess, half hell.
| |
| Onderwerp: Re: When Sin and Thorn meet. [&SINCLAW] di 18 okt 2016 - 20:25 | |
| Ze had hem wel moeten smeren uit het kamp. Even adem ruimte. Even vergeten wat er allemaal gebeurde en waar ze allemaal wel niet mee te maken had. Ze had kittens gekregen. Haar tweede nest. De eerste had ze gedumped in Thunderclan. De tweede kon ze niet kwijtraken. Ze moest wel bij ze blijven en het frustreerde haar vreselijk. Ze wou ze kwijt, maar aan de andere kant wou ze ze dichter bij haar houden. Ze wou van ze houden maar ze wou ze ook vernietigen. Vergeten voor altijd. Thornfang's stem liet haar gestrokken opkijken. Shit wat deed hij hier nou weer?! Haar oren zakte even omlaag en ze slikte even. "Ik.. Wou even wat drinken Thornfang. Volgde je me ofzo?" Ze vernauwde haar ogen en staarde hem even strak aan. Ze hielt er niet van dat iemand haar stalkte. Zeker niet Thornfang. |
| | | Freedje 531 Actief
| |
| | | | Michelle 1791 Actief She wears strength and darkness equally well, the girl have always been half goddess, half hell.
| |
| Onderwerp: Re: When Sin and Thorn meet. [&SINCLAW] do 27 okt 2016 - 16:47 | |
| Ze had haar ogen nog altijd vernauwd en een iet wat arogante blik op haar snuit. Ja natuurlijk volgde hij haar niet. Alsof ze een seconde zou geloven van die leugen. Bah, waarom had ze zichzelf zo ver gedwongen om hiermee te gaan. Terwijl Tall nu open voor het grijpen leek. Nee ze had fouten gemaakt en deze kat was zo vrselijke en ugh. Toch kon ze het niet laten om zachtjes te glimlachen, al was het maar een zwakke glimlach en zichzelf even tegen hem aan te duwen. "Kom op. Laten we gaan." Murmelde ze zachtjes even starend naar haar poten. Sinds wanneer was ze zo zwak? |
| | | Freedje 531 Actief
| |
| | | | Michelle 1791 Actief She wears strength and darkness equally well, the girl have always been half goddess, half hell.
| |
| Onderwerp: Re: When Sin and Thorn meet. [&SINCLAW] di 8 nov 2016 - 22:50 | |
| Haar snorharen trilde in irritatie terwijl meneer verder sprak met zijn suikerzoette woorden. ugh ze had hier echt geen behoeefte aan. Eigenlijk had ze gehoopt Tallpaw tegen te komen rond de border om hem nog een maal goed te drillen. Inplaats daarvan zat ze vast met meneer cupido die zijn pijlen in de verkeerde aars had geschoten. But oh well. Ze moest het er maar mee doen. "Thorn, alsjeblieft." Langzaam begon ze even naar de grond kijkend voor ze zichzelf tegen hem aan duwde en haar neus verborg in zijn vacht. Hij was een hopeloos liefdesziek beestje dat dit nodig had zo nu en dan om bij haar te bllijven, prima. Dan zou ze het zo maar doen. Zo lang ze zijn loyaliteit maar hielt uiteindelijk. "Alles is beter als jij bij me bent. Maar nu.. Nu is het gewoon zo moeilijk. Met je moeder die vermist is. Je bent constant weg. En ik ben gewoon geen goede moeder. Mijn eerste nestje is weggenomen door Dassen. Ik vrees voor het leven van onze kindjes. Ik wil ze niet kwijt. Maar wat als ik ze verlies?" Haar oogjes trilde in hun kassen toen ze opkeek naar hem. "Wat als jij me verlaat.. Ik wil gewoon niet meer alleen zijn. Daarom bouw ik muren op. Daarom houd ik alles tegen. Dat is hoe ik het geleerd heb Mn hele leven lang." De stortvloed aan woorden kwam al snel uit haar mond en ergens wou ze een enorme haarbal overgeven van haar geslijm maar hielt het in. "Ik wil gewoon gelukkig zijn. Maar alles in mijn leven. Elke kat die kon beslissen over mijn toekomst heeft er voor gezorgd dat ik een ongelukkig hoopje werd en lachte me vervolgens uit toen ik mijn hopen en dromen verloor.." |
| | | Freedje 531 Actief
| |
| Onderwerp: Re: When Sin and Thorn meet. [&SINCLAW] zo 13 nov 2016 - 15:21 | |
| Thornfang voelde de hoop in zijn binnenste verschrompelen toen hij Sinclaw’s opmerking hoorde. Ze vroeg hem om te stoppen met vragen, duwde hem weer opnieuw van zich af. Hij snapte het niet. Het zorgde ervoor dat hij zich bezorgd voelde, maar ook dat hij frustratie voelde. Hij wilde er voor haar zijn, maar op welke manier dan? Als hij haar aanleiding gaf om haar gevoelens naar hem te uiten en zij daar niet op inging, wie was hij dan om haar te pushen en alsnog antwoord uit haar te krijgen? Juist ja. Niemand. Hij kon haar niet dwingen, kon niet antwoorden uit haar rukken om zijn eigen bezorgde gevoelens te sussen. Zo werkte het al zeker niet. Maar hoe werkte het dan wél? Hij wilde dat hij een soort mentor had voor dit soort dingen, want hij had het gevoel dat hij totaal niet goed bezig was zo. Hij schrok echter op toen Sin haar neus in zijn pels duwde en draaide zijn kopje naar haar, maar ze begon te spreken en hij hield wijselijk zijn bek. Hij voelde blijdschap door zich heengaan omdat ze nu eindelijk tegen hem sprak over haar gevoelens, maar wat ze zei was natuurlijk minder aangenaam om te horen. Hij wilde antwoorden op haar wanhopige vragen, maar klemde zijn kaken koppig op elkaar. Dadelijk zou hij haar onderbreken en zag ze dat als een aanwijzing om haar hart niet meer bij hem luchten. Hij wilde gebruik maken van dit moment, wilde dat ze alles tegen hem kon zeggen. Het geruststellen kwam later wel. En dus liet hij haar haar verhaal doen, maar zijn hart brak in duizenden stukjes toen hij haar zo gebroken zag. Hij schraapte zijn keel. Nu was hij diegene die mocht spreken. Hij was haar redder in nood. Hij was haar beschermer, haar partner. Hij moest zorgen dat ze zich beter voelde. Dat was voor nu zijn missie. ‘Je verliest mij niet, noch de kittens,’ sprak hij terwijl hij een lik over haar oor gaf en zijn staart beschermend langs haar heen sloeg. ‘Ik verlaat je voor niets of niemand, Sinclaw. Ik hou van je, zielsveel zelfs. En ik hou van onze kittens. Ik zorg ervoor dat zowel jou als de kittens niets gebeurt.’ Hij legde zijn kopje tegen de hare aan en ademde haar heerlijke, geruststellende geur in. ‘En als ik iets niet laat gebeuren dan is het dat jij ongelukkig wordt, Sinclaw. Jij bent de kat waarvan ik hou en katten waar ik van hou moeten gelukkig zijn.’ StarClan, hopelijk zei hij de juiste woorden! ‘En je moet weten dat je voor mij geen muren op moet bouwen. Je mag je gevoelens gerust tonen. Je mag eens huilen en je mag je verhaal eens doen. Daar zijn we toch partners voor? Ik haat het om jou verdrietig te zien, Sinclaw, maar het lucht me op als jij je verhaal doet zodat ik weet wat er aan de hand is en zodat ik je hopelijk kan helpen.’ Hij streelde zachtjes met zijn staartpunt over haar rug. ‘En ik zal je nooit maar dan ook nooit uitlachen. Hoe kan ik dat met zo’n geweldige she-cat als jij?’ Zijn stem werd een zacht gefluister en hij keek haar aan met een blik van liefde, met een blik die hopelijk zo veel meer zei dan een paar toevallig goed getimede woorden.
|
| | | Michelle 1791 Actief She wears strength and darkness equally well, the girl have always been half goddess, half hell.
| |
| Onderwerp: Re: When Sin and Thorn meet. [&SINCLAW] ma 14 nov 2016 - 20:38 | |
| Het was goed om hem zo zorgzaam te horen spreken. En even leek ze zichzelf te verliezen en haar hart sneller te kloppen terwijl hij zo sprak. Was dit liefde? Of was dit gewoonweg niets wat haar leekte boeien. Was dit een schouwspel die ze zichzelf voorhield, elke dag opnieuw? Ze moest de angsten en onzekerheden wegslikken. De knobbel die zich nu echt in haar keel leek te ontwikkelen en onzeker staarde ze even omlaag. Ze wou dit niet. Ze wou zich niet zo zwak voelen maar toch leek hij haar af te kunnen breken en opnieuw op te kunnen bouwen. "Thornfang.." Fluisterde ze zachtjes en draaide haar kop opnieuw op naar hem tranen brandend in haar diep gele ogen. "Verlaat me alsjeblieft nooit." |
| | | Freedje 531 Actief
| |
| | | | Michelle 1791 Actief She wears strength and darkness equally well, the girl have always been half goddess, half hell.
| |
| Onderwerp: Re: When Sin and Thorn meet. [&SINCLAW] vr 6 jan 2017 - 11:14 | |
| Waarom was dit zo makkelijk. En waarom voelde het zo verkeerd om hem zo te bewerken. Ze wou dit niet maar toch gebeurde het. Hij vertrouwde haar volledig en ze maakte misbruik van dit alles. "Dankje." Fluisterde ze zacht haar neus in zijn dikke vacht drukkend om een grijns tegen te gaan. "Echt dankje.." Hoe anders moest ze het brengen. Ze had zijn bloed eigen moeder vermoord en nu zat ze tegen hem aangeplakt alsof er nooit iets gebeurd was. Het was allemaal te mooi en te gruwelijk. Ze was een monster. En hoe meer ze loog hoe monstelijker ze werdt.. Toch stopte ze niet. Ze kon niet meer stoppen. Als ze nu ophielt met dit alles zou ze hem verliezen en haar kittens verliezen. Dat kon ze niet over haar hart verkrijgen.. Wolfkit had haar nodig.. Al boeide de rest haar voor geen meter, had Wolfkit haar toch alsnog nodig. |
| | | Freedje 531 Actief
| |
| Onderwerp: Re: When Sin and Thorn meet. [&SINCLAW] ma 9 jan 2017 - 19:38 | |
| De afgelopen periode was moeilijk voor hem geweest. Hij was zijn moeder verloren en hij had dikwijls met zijn poten in zijn vacht gezeten (als variatie op met zijn handen in het haar gheghe) als het om Sinclaw ging. Hoewel hij zich ietwat gerustgesteld voelde door het feit dat ze zich zo openstelde aan hem, vond hij het vreselijk als ze troost zocht bij iemand anders en kon hij niks doen aan de lichte steek van jaloezie die hij voelde telkens als hij dacht aan het feit dat ze troost had gezocht bij Tallshadow. Dat was vlak na de dood van zijn moeder geweest. Ze was weer bijgekomen en ze was direct naar Tallshadow gegaan terwijl hij het meeste hulp nodig had op dat moment. Het was om die reden dat hij Tallshadow niet echt kon luchten, maar ook om het feit dat Tallshadow de plaats van zijn moeder had ingenomen. Maar nu Sinclaw zo tegen hem huilde en troost bij hem zocht, vergat hij dat heel even. ‘Geen dank,’ murmelde hij zachtjes en hij snorde toen ze haar gezicht in zijn vacht verstopte. Hij voelde zich weer een beetje de tom waar hij trots op was. De tom waar Sinclaw veiligheid kon zoeken en waar ze dat in dit geval ook deed. Waarom? Hij had geen idee, maar het was haar schijnbaar allemaal te veel geworden. Misschien kon hij haar dan ook wel vergeven dat ze naar Tallshadow was gegaan en niet naar hem, right? ‘En jij bedankt dat je je zo openstelt naar me, Sinclaw. Dat had ik echt even nodig. Zeker na…’ Hij slikte en voelde tranen opwellen in zijn ogen. ‘… na de dood van háár.’ De tom had zin om zijn kop weg te draaien zodat Sinclaw zijn verdriet niet zag, maar het hielp dat ze haar kop in zijn vacht had gestoken en daar momenteel niks van zou merken. ‘Ik mis haar zo,’ fluisterde hij zachtjes en gelijk daarna wilde hij dat hij het niet gezegd had. Het was de bedoeling dat hij sterk zou zijn voor haar, niet andersom.
|
| | | Michelle 1791 Actief She wears strength and darkness equally well, the girl have always been half goddess, half hell.
| |
| Onderwerp: Re: When Sin and Thorn meet. [&SINCLAW] za 28 jan 2017 - 21:05 | |
| Haar hart leek heel even stil te staan toen Thornfang sprak over het verlies van zijn moeder. De herinnering lag nog zo vers op haar netvlies. Wat ze gedaan had. Wat ze.. Met haar eigen poten. Trillend staarde ze even terug en sloeg haar klauwen uit. Ze had Innerstar daarmee vermoord.. En haar partner zou het nooit te horen krijgen. Hij zou nooit iets merken. En het was allemaal haar schuld. "Het zal.. Beter worden Thornfang.. Nadat ik mijn moeder verloor.. "" Even stopte ze en keek op. "Nee.. Laat maar.. Ik had nooit een goede relatie met enig ouder.." Zuchtend kwam ze omhoog. "Laten we terug gaan.."
|
| | | Freedje 531 Actief
| |
| | | | |
| Permissies van dit forum: | Je mag geen reacties plaatsen in dit subforum
| |
| |
| |