Wish we could turn back time, to the good old days.

Met zijn scherpe klauwen haalde Butterpact het mos uit de nursery en ging daarna in de richting van de elders dan. Hij hoopte dat ze nog sliepen zodat hij niet tegen hun hoefde te praten; hij had er vandaag echt geen zin in. Ze waren niet aan het slapen, maar ze waren wel met een lui oog naar hem aan het kijken en leken ook totaal geen zin te hebben om een gesprek met hem te starten. Butterpact ging het ook zeker niet forceren om dat wel te doen en dus pakte hij het mos wat bij elkaar. Hij wandelde met het vieze mos naar buiten en ging zijn territory in. Hij gooide het vieze mos ergens weg en liep toen in de richting van the small forest zodat hij daar wat mee kon nemen. Hij wist dat als ze mos moesten hebben dat ze altijd naar daar moesten gaan omdat daar wel veel lag. Dat was nu eens één ding dat de droogte niet van hun kon afpakken. En de elders konden ook niet meer klagen over het zogenaamde feit dat het mos te nat was. Hij hield wat mos apart zodat hij dat in de rivier kon deppen en wat naar de queens kon brengen. Hij maakte twee delen mos: één voor de nesten te verschonen en één voor het water. Hij had echter geen zin om twee keer op en neer te lopen van hier naar het camp en dan weer naar het water. En dus kondigde de oplossing zich net op tijd aan: Butterpact hoorde pootstappen in de verte. Hij opende zijn bek en herkende Honeyspots algauw. ‘Honeyspots,’ mauwde hij. ‘Zou je me even willen helpen? Ik heb hier twee stapels mos gemaakt. De één moet voor de bedden zijn van de elders, de queens en de medicine cat’s en de andere moet met water gevuld worden. Zou jij één van de twee willen doen?’

+ Eerste post voor Honeyspots