All those torn little pieces inside.

Evan onderdrukte een zachte zucht terwijl hij in de richting keek waar ze vroeger leefde. Hij snapte nog steeds niet waarom het zo moeilijk was om haar naam uit te spreken. En dus besloot hij om de naam gewoon te herhalen in zijn hoofd, bang zijnde dat hij het anders ooit zou vergeten. Haar naam was Azalea. Hij kon het nog wel een duizend keer herhalen. Azalea. Azalea. Azalea. Hij moest toegeven dat ze best een mooie naam had. Hij wist niet eens dat ze in staat waren om mooie namen te geven. Het was een aparte naam geweest, maar als je zijn naam hoorde zou je denken dat hij nooit rogue geweest was. En dat was hij ook eigenlijk niet. Het deed er niet veel toe waar hij dan wel van afkomstig was en wie zijn ouders waren. Niets deed er meer toe nu Azalea er niet meer was. Zij was de enige aan wie hij zijn verhalen wilde vertellen. Hij wist dat het in haar buurt nogal een roddelbuurt was, maar hij had niet het idee dat ze ooit maar iets zou verklappen over hem aan de andere katten in haar buurt. Hij kreeg, naarmate ze vaker met elkaar afspraken, steeds meer en meer het idee dat ze eigenlijk ergens anders wilde zijn. Dat ze wel met hem mee wilde gaan, maar dat het onbekende haar een beetje bang maakte. Hij kneep zijn ogen dicht. Hij wilde dat hij haar nooit overtuigd had om mee te doen. Hij wilde dat hij haar gewoon in haar eigen omgeving had gelaten. Als hij niet zo happig was geweest op het haar laten zien van zijn territory en op het samen gaan wonen, was er waarschijnlijk niks gebeurd. Nee, hij zou het zichzelf nooit kunnen vergeven. Toen Evan zijn ogen weer opende, merkte hij dat hij naar het Thunderpath keek. Hij kon de keren dat hij overwogen had om er gewoon op te springen en de klap af te wachten niet eens natellen. Er was hem verteld door één van zijn scharrels dat er een StarClan bestond. Ze leek er zo geboeid door geweest te zijn en hij had zijn zin willen hebben dat hij er over door had gevraagd. Nadat hij afscheid had genomen, met daarbij de loze woorden dat ze elkaar snel weer zouden zien, had hij heel de avond erover nagedacht. Zou er echt daarboven iets zijn waar zijn vriendin was? Hij slikte. Het Thunderpath werd terug stil en Evan werd zich weer bewust van zijn omgeving. Zijn oog gleed naar een kat die zich aan de overkant bevond. ShadowClan. Stilzwijgend keek Evan naar de kat en wachtte tot deze hem in de gaten zou krijgen.