[A Path Unwalked] We'll settle for now

Jayflame had gemerkt tijdens het wandelen naar de Sunningrocks dat Eveningpaw en Glazepaw het zelf prima konden redden en was daarom maar wat gaan rondhangen bij andere katten die zijn aandacht niet echt nodig leken te hebben. Zijn schouder deed nog steeds verschrikkelijk veel pijn en hij vroeg zich af hoe het met Hazelfray zou gaan, maar hij had gezien dat zijn ex-mentor in goede poten verkeerde en had hem daarom met rust gelaten. Het voelde wel een tikkeltje eenzaam om hier alleen te lopen, maar hij wist dat ze snel genoeg bij Sunningrocks zouden zijn en ze nieuwe taken toegewezen kregen. Ze zouden waarschijnlijk een soort van improvisatie-camp moeten maken totdat ze weer terug konden keren naar hun eigen camp. Áls ze dat ooit weer konden. Jayflame wierp een blik op de lucht en bewoog verbaasd zijnde met zijn oortjes toen een druppel water zijn oog op één haar na miste. Daarna volgden er nog meer druppels en verbaasd zijnde constateerde Jayflame dat het aan het regenen was. Hadden de anderen dat ook in de gaten? Maar ze leken allemaal nogal verstomd te zijn door wat er met het woud was gebeurd en dus hield Jayflame zijn opmerking over het duidelijk merkbare maar in. In plaats daarvan luisterde hij naar Firedance’s orders in verband met het maken van een nieuwe nursery en een nieuwe elders’ den. Aangezien er al velen zich kandidaat boden om zich te wagen aan de geïmproviseerde nursery, koos hij ervoor om iets te gaan zoeken voor de elders. Maar dat kon hij natuurlijk niet alleen en zijn schouder deed nog altijd heel veel zeer. Hij keek twijfelachtig in de richting van Rousepaw en Mistgaze, maar zij leken hun poten vol te hebben met anderen. Bovendien koelde de regen zijn wond ook wel een beetje af en dus draaide hij zich naar iemand die toevallig voorbij gelopen kwam. ‘Zullen we materiaal gaan zoeken om een elders’ den te maken?’ vroeg hij.

De kat die hij aansprak bleek Salmonleap te zijn. Zij was de she-cat die ook had meegeholpen om zijn vorige mentor vrij te krijgen. Het was toevallig dat het juist zij was die hij had aangesproken, want eigenlijk had hij helemaal niet opgelet wie er voorbij kwam. Hij had gewoon random iemand uitgekozen en was daar tegen beginnen te spreken, maar het was dus Salmonleap geweest. In elk geval was dit een manier om elkaar beter te leren kennen. En aan de manier te zien waarop ze had geholpen Hazelfray te bevrijden, leek het er wel op dat ze goede ideeën en manieren van werken had. En ook nu toonde dit zich aan, want ze had al een paar goede ideeën om een geschikte elders’ den te maken. Onder de indruk zijnde keek Jayflame haar even verbouwereerd aan, maar gaf daarna snel een knikje om zijn goedkeuring te laten blijken. Dadelijk dacht ze nog dat hij het er absoluut niet mee eens was. Nu moest hij zelf ook wel met een goed idee komen, want hij wilde haar niet het idee geven dat zij al het denkwerk moest doen. Ze waren immers met hun tweeën om over dit soort dingen na te denken. ‘Laten we voor die takken samenwerken,’ opperde hij. ‘Het heeft geen zin om nu spieren te verreken door te veel inspanning te leveren om wat takken te breken. Ondanks dat de struik dood is, lijken de takken me vrij stevig te zijn.’ Hij keek daarna even rond. ‘Voor de bladeren kunnen we het beste beginnen te zoeken bij een deel van het woud dat nog niet in fik staat en waar de regen nog niet veel vat op heeft gehad door de beschutting van de bomen. Het mos zou normaal gezien geen probleem moeten zijn.’ Hij liep alvast naar de dode struik toe en hield één van de takken naar beneden zodat zij ze kon breken. ‘Ik hoop dat niet heel ons territory afbrandt,’ mompelde hij tegen haar.