May we meet again

Grof zette Octavia haar poten neer op de koude, vochtige straatstenen toen grijzend van de hek afsprong. Haar oren stonden naar voren gedraaid terwijl haar dikke pluizige staart heen en weer zwiepte. Het geschreeuw van twolegs met hen kramen was onmiskenbaar vooral die ene met de geur van vette vis. Haar tong gleed over haar lippen heen, zich zelf al bedenkt om straks z'n overheerlijke hapje naar binnen te werken. Toen de niets vermoedende dikke twoleg zich omdraaide om een klant te helpen, greep Octavia dan ook haar kans. Haar grote poten zetten zich af tegen de ruwe stenen en de stevig gebouwde she-cat sprong voorwaarts. Met een soepele sprong, kwam ze met vier poten tegelijk op de balie van de houten kraam terecht en zonder te aarzelen griste ze een enorme vis weg en maakte zich weer uit de voeten. Woedend geschreeuw vulde haar oren en geschrokken sprong ze opzij toen een scherp voorwerp langs haar schouders heen vloog en vervolgens kletterend op de grond neerkwam. De she-cat gromde maar rende veder tot ze eindelijk op een veilige plek was.

- Zahida

Vanuit één van de voor haar bekende steegjes keek de she-cat richting de rumoerige markt, die hier iedere week opnieuw stond. Het was een goede voedselbron, al was het oppassen welk product je ervan hebben wilde. Hoewel de viskraam het lekkerste rook, was de tweebeen die erbij hoorde gevaarlijk, en aarzelde deze niet om zijn kraam te verdedigen. Ze versmalde dan ook haar bruingekleurde ogen toen ze zag dat een onbekende kat zich te dichtbij de kraam waagde om het als toeval te beschouwen. Met interesse keek Zahida toe wat deze van plan was. Tegelijkertijd ademde ze wat van de lucht binnen, zodat ze kon ruiken met wat voor soort kat ze te maken had. Toen de geuren haar mond in stroomde, merkte ze meteen dat dit een eenling was, en haar ogen bleven strak op de ander gericht, zodat ze geen beweging miste. De onbekende rogue sprong na een moment wachten op de kraam, en griste een vis weg. Even leek het goed te gaan, totdat luid geschreeuw vanuit de drukke massa weerklonk en hier en daar vallende objecten te horen waren. Meteen was Zahida alert, voor het geval de tweebeen zou besluiten de kat te achtervolgen, die recht haar kant op rende. De Bloodclanner kwam overeind vanuit haar eerdere liggende houding, en maakte zich breed, waarbij ze breed voor het steegje ging staan om de ander geen toegang te geven. Eerst onderhandelen, dan veiligheid.

Met een hazengang sprintte de she-cat veder tot ze de marktplein had verlaten en maakte een scherpe bocht naar links zodat haar uitgeklapte nagels over de betegeling heen kraste en witte streepjes achterliet. Snel wierp ze nog een laatste blik over haar schouder voor ze een steegje in rende toen plots een andere kat precies in de doorgang stond. Er waren drie opties. Omkeren en wegrennen. Stoppen of de ander een genade klap geven zodat ze daarna weer weg kon rennen. De eerste twee waren niet echt haar ding maar om nu in een gevecht te belandde had ze ook niet bepaald zin in, ze wou alleen van haar maaltijd genieten. Octavia remde af zodat ze neus aan neus stond met de onbekende kattin die zich zelf groot opstelde. Pff. Nu was ze bang hoor. O kneep haar ogen tot spleten toen de stank van bloodclan haar neus tikkelde en met een kalme maar stevige houding stapte ze naar voren. Haar vis stevig tussen haar kaken geklemd. "Can I help you?"

Kalmpjes keek Zahida naar de kattin tegenover haar. Ze wist dat de rogue niet woest onder de indruk zou zijn van haar plotselinge verschijning, maar haar geur zou toch een zekere voorzichtigheid bij de ander op moeten wekken. Zahida's houding was statig en kalm toen de ander haar een vraag vroeg. "Dit steegje leidt richting Bloodclan territorium. Je komt hier niet doorheen voor ik een geldige reden hoor waarom," miauwde ze en keek de andere kattin recht in haar ogen aan.