Glowing

Redpetal sliep, maar niet vast; dat had ze nooit gekund. Ze kon zich nooit zo volledig ontspannen dat ze niet wakker werd van het minste geluidje. Dat was vervelend, zeker als er heel vele wind was of wanneer het regende - zoals nu. Maar ze was moe, en dat hielp ook altijd. De kittens waren nu twee weken uit en de jonge queen moest toegeven dat ze genoot van elk moment met hen. Als ze had geweten dat kittens zo geweldig waren, was ze veel eerder queen geworden.. Nu ja, behalve dat ze waarschijnlijk letterlijk vlak na haar warriorceremonie zwanger was geworden. Veel eerder was nu niet bepaald verantwoordelijk geweest.

+Aurykit eerst

Er zaten gaten in het dak. Druppeltjes vielen op de grond en maakten deze nat. Gelukkig lagen zij in een mosbedje die zorgde dat al dat water lekker haar niet nat kon maken. Ze keek naar de druppel die telkens opnieuw naar beneden viel. Steeds iets dichterbij sloop ze om hem dalijk te vangen. Ze stak haar tongetje uit om hem op te likken, maar kreeg vooral modder op haar gezicht. Met een vieze uitdrukking kwam ze overeind, en draaide zich om naar mama. Die sliep. Stom zeg. Ze keek wel eventjes om zich heen, maar niemand was wakker, dus werd mama haar slachtoffer. "Mamaaaa," piepte ze klagend. Ja, dat woordje kende ze al! Ze was sowieso de beste van haar twee siblings. Haar tongetje stak nog steeds naar buiten, want die vieze blub zat er nog op. Jakkes. Ze piepte nog is zielig. Hallo, wakker worden!

De jonge queen schrok wakker door een piepend stemmetje. Huh? Wat was dat? Was er iets met haar kittens? Haar gouden ogen gleden over de twee nog altijd slapende lichaampjes tegen haar en toen naar Aurykit, die met haar tong naar buiten naar haar gedraaid zat. Er leek modder op haar tongetje te zitten. Redpetal boog zich naar haar eerstgeboren dochter - en meteen oudste kitten - toe en glimlachte. "Wat is er, Aurykit?", mauwde ze zachtjes, om de anderen niet wakker te maken. Het maakte haar zo gelukkig dat ze al mama kon zeggen; ze zouden zo snel groot worden, ze was er zeker van; maar voor nu waren ze nog klein.

Eindelijk, mama was wakker. Duurde lang! Ze kon die vieze modder al de hele tijd proeven, bah bah. Haar moeder boog zich naar haar toe, en ze stak nog even extra erg haar tong uit. Niet om brutaal te zijn natuurlijk, maar om aan te tonen dat er dus echt iets heel ergs mis was! Maar haar mama snapte gewoon helemaal niet wat er aan de hand was en moest het nog vragen. Gefrustreerd fronste Aury. Hallo, hoe moest ze dat nou weer zeggen? "Bweh!" deed ze dus maar en stak nog is extra haar tong uit -- voor de tweede keer. "Bwehhh!"

Oh en Aury's oogjes zijn hier nog dicht!! Ik vergat dat zelf even lol maar die zijn dus nog dicht c:

Haar dochter wou duidelijk haar aandacht richten op haar uitgestoken tongetje. Redpetal gniffelde eventjes en tilde toen haar voorpootje op. Héél voorzichtig, zodat ze haar toch geen pijn zou doen, wreef ze ermee over Aurykit's tong om de modder eraf te halen. Met kleine halen, en met de achterkant van haar pootje en niet met de ruwe pootkussentjes. "Zo, is dat beter?", mauwde ze stilletjes. De jonge queen gaf een zacht likje over het zandkleurige kopje van het poesje als om haar gerust te stellen en legde toen haar kopje op haar poten, zodat ze op oogniveau was met de kitten; hoewel die haar oogjes nog niet open had. Redpetal vroeg zich af wat voor kleur ogen ze zouden hebben. Blauw, zoals haar eigen moeder en zoals haar zusje? Groen, zoals Branchtrove? Goud, zoals zijzelf? Wie zou het zeggen, ze wist alleen dat ze heel benieuwd was.

Kort deinsde ze even achteruit door het pootje dat plots over haar tong gehaald werd, maar meteen na dit reflex ontspande ze zich weer, wetend dat dit haar mama was. Het voelde gek en Aury trok met haar neus, maar na een tijdje leek alle modder er toch weer af te zijn. Ze knikte na de vraag van haar mama en toen ze een likje over haar kop kreeg, spinde ze. Ze voelde hoe mama voor haar kwam liggen en ze kroop naar voren, om is lekker tegen haar aan te gaan liggen. Maar ze struikelde over haar pootjes heen, en kwam met een doffe bons tegen de borst van haar moeder aan. Ze piepte geschrokken; wat gebeurde er! Ging ze dood? Er was opeens zoveel licht! Wat was dit? Ze kneep haar oogjes weer stijf dicht, maar liet ze beetje na beetje wat verder open, omdat de nieuwsgierigheid natuurlijk won. Ze zag alleen nog maar rood. Rood rood rood. Mama?

Redpetal gniffelde zachtjes toen Aurykit zo voorover viel. Ze zou bezorgd zijn, maar ze voelde dat haar dochter tegen haar aan was gevallen en dus geen pijn zou moeten hebben. Haar snuitje zat begraven in haar eigen rosse vacht. Toch keek ze wel wat bezorgd naar beneden toen Aurykit nogal geschrokken piepte. Waarschijnlijk was ze alleen maar geschrokken omdat ze plotseling viel, maar je kon nooit te zeker zijn.. Ze duwde het kleine poesje iets van haar af, zodat ze haar helemaal kon inspecteren.

Ze werd wat achterover geduwd, en langzaam aan opende ze haar oogleden wat meer. Ehh.. Ze had geen idee wat ze deed eigenlijk. Haar oogjes bleven zachtjes open en dicht gaan, zonder dat ze werkelijk iets zag. Ze vond het erg moeilijk om echt te kijken, want dat kostte heel veel energie. Maar wat ze zag was allemaal rood. Ze hield van rood, besloot ze, want dat moest wel mama zijn. Een glimlachje kroop op haar gezicht. Rood was zoooo lief!

Haar glimlach keerde weer terug toen ze recht in de twee blauwe oogjes van haar dochter keek. Het poesje knipperde, schijnbaar moeite doend om ze open te houden. Een glimlach gleed over haar gezichtje en haar eigen glimlach verwijdde zich nog wat. "Hallo daar..", fluisterde ze zachtjes, zo blij dat Aurykit haar oogjes had geopend. Ze zouden zo snel groot worden.. Binnnekort zou ze trainen met haar mentor in de sandy hollow, waar ze zo veel tijd had doorgebracht met Branchtrove, of ze zou de Snakerocks beklimmen zoals zij ook gedaan had in haar apprentice tijd..

Oooh. Haar mama bewoog zodat ze nu in haar gezicht keek en een zuchtje verliet Aury's lippen. Wat was ze mooi zeg. Ze besloot dat ze later net zo mooi wilde zijn als haar mama. "Mama!" piepte ze vrolijk en duwde haar kop enthousiast in de vacht van haar moeder. Zachtjes spinde ze, waarna ze weer terug keek. Haar oogjes bleven nu goed open en ze keek is goed om zich heen. Ooh, wat was de nursery groot! En kijk, daar lagen haar broertje en zusje! Ze hief haar poot op om er één is goed wakker te slaan om het goede nieuws te brengen, maar toen herinnerde ze zich dat haar mama er nog was. Ze mocht niet slaan van haar. Schuldbewust liet ze haar pootje weer zakken. Oeps.

Oh, waar was Branch als je hem nodig had? Ze wou hem laten zien hoe zijn oudste dochter kon kijken, ze wou dat Aurykit haar vader kon zien! Redpetal kon het spinnen niet laten en gaf de zandkleurige kitten een likje over haar kopje. Nu waren haar oogjes nog kittenblauw, maar ze vroeg zich af wat voor kleur ze later zou hebben. Blauw, zoals haar eigen zus? Groen, zoals Branchtrove? Goud, zoals ze zelf had? Misschien zou ze wel twee verschillende ogen hebben, zoals haar twee nichtjes. En hoe groot zou ze worden? Hoe sterk? Wat zouden haar talenten worden, waar zou aan gewerkt moeten worden? Het was allemaal zo spannend, en het zou hier eerder zijn dan het nu nog leek.

Gelukkig, mama had niet gemerkt hoe over-enthousiast ze geweest was. Ze keek verrast toen mama zelfs heel vrolijk leek te zijn. Dat was leuk! Ze hield ervan als mama blij was. Voorzichtig kwam ze overeind - staan was immers nog niet haar sterkste punt - en wankelend zette ze een paar stapjes. Ze kon nu de hele nursery zien wat heel erg leuk was. Spannend spannend spannend! Ze wilde alles verkennen en ontdekken, maar ze merkte wel dat ze heel moe werd van alle nieuwe indrukken. Een gaapje rolde over haar lippen heen, en haar staartje zwiepte hard heen en weer zodat ze niet omviel.

Ze keek toe hoe haar dochter een paar stapjes zette en grinnikte zachtjes toen ze begon te geeuwen. Voorzichtig duwde ze het zandkleurige poesje terug bij haar broer en haar zus tegen haar buik. "Ga maar slapen, schatje.", mauwde Redpetal zachtjes tegen het poesje. "Morgen komt er nog een dag." Ze glimlachte Aurykit toe en dekte haar toe met haar rosse staart, net als Bunnykit en Cedarkit. Haar drie kleine lievelingen.