Corpse Party ll Hellhound

Ze had geen goede herinneringen aan deze plek,  de geboorten van haar tweede en derde kittens  vond hier plaats. En wat een drama was dat, alles was zo chaotisch dat het haar nog steeds verbaasd dat de kittens het overleefd hadden. Nightshroud en Sniper... De poes schudde met haar kop, en probeerde de gedachtes te onderdrukken. Dat was het verleden, ze moest zich nu alleen richten op de toekomst. Te veel terug kijken belemmert je zicht, niet waar? De poes werd uit haar gedachtes gehaald toen er een geur haar neus gaten binnen drong. Haar ogen werden groot, nee nee! Ze wilde wegrennen, ze wilde hem niet onder ogen zien. Dat kon ze niet. Maar hij was te dicht bij, bijna hier. Haar hart begon steeds sneller te kloppen, en kreeg het steeds moeilijker met adem halen. Al probeerde ze dat zo goed mogelijk te verbergen, hij mocht niet weten hoe ze over hem dacht.

Hellhound~

Met lange passen baande de rosse kater zich een weg door de verschillende gebieden. Hij was enkel gefocust op zijn doel. Een bepaalde plaats waar hij graag naar toe wilde. De enige plaats waar hij rustig kon gaan zitten en nadenken over dingen waarover hij eigenlijk helemaal niet wilde nadenken. Toch ging hij, een keuze zat er simpelweg niet bij. Als hij zijn gedachtes niet zou ordenen konden er nog problemen vormen. Aangezien hij problemen liever voorkwam was zijn keus dus gevallen op het ordenen van zijn gedachtes. Dat wilde hij ergens doen waar hij niet gestoord zou worden en waar hij echt tot rust kon komen. Zijn groene ogen spotte echter iets anders op zijn plek waar niemand behoorde te zijn. Een rosse vacht stak scherp af tegen de rest van het landschap. Iets dichterbij herkende hij de vacht, het was niemand minder dan Brat. De zucht die over zijn lippen rolde probeerde hij niet eens meer te verbergen toen zijn ogen de hare kruiste. Haar houding gaf een bepaald soort signaal, dat zij ook niet bepaald blij was met zijn bezoek. Rustig kwam hij dichterbij, een vossenlengte of twee van haar vandaan liet hij zich op de grond ploffen. Vanuit zijn ooghoeken keek hij richting de kattin. "Dus... wat doe jij hier?"

De kop van de rosse kattin draaide een beetje zijn kant op, een antwoord bleef echter uit. Wilde ze de reden niet geven? Of wilde ze gewoon niet tegen hem praten?Brat was zo ongeveer de enige kat waar hij geen logica aan vast kon knopen. Je kon niets bij haar verwachten want ze deed toch altijd wel wat anders. Ook deze keer bleek dat weer zo te zijn. Had ze een reden om te zwijgen? Ze zuchtte waarop zijn reactie was om ook een zucht te laten ontsnappen. "Luister Brat, ik weet niet wat de reden voor het zwijgen deze keer is maar we moeten praten." Ze hadden immers een kitten samen en dat was nog altijd een groot issue. Je kon niet zomaar een leven langen hangen aan twee draden die langzaam maar zeker weer verder uit elkaar bewogen. Hij wist maar al te goed hoe het zat met een haat relatie tussen de ouders en hoe de kittens daaruit konden lijden.

Brat knikte maar zei niets. Niet dat hij er echt zin in had, zulke gesprekken waren nooit leuk te noemen. 'Runa', sprak de rosse kattin na een moment van stilte. Hellhound gaf een bevestigend knikje, ze zaten in ieder geval op een lijn wat dit betrof. Dat kwam al niet vaak voor dus daar moest hij maar blij mee zijn. "Het gaat niet op deze manier, het is tijd dat we het er eens goed over hebben," sprak hij waarna de rosse kater zijn blik toch weer afwendde. Er waren meerdere dingen waar ze over moesten praten. Het probleem was alleen dat hij niet precies wist wat Brat allemaal wel en niet wist. Misschien was het maar beter om haar sommige dingen niet te laten weten maar als ze het al wel wist, dan moesten ze het er over hebben.