No logic in your sadness

Onderwerp: No logic in your sadness di 25 apr 2017 - 20:12

Traag strompelde de kater voort. Zijn hoofd tolde, hij was misselijk en had moeite met op zijn poten blijven staan. Hij moest terug naar de clans. Hij moest hen waarschuwen voor.. Hij hoorde stemmen, stemmen van andere katten. Een vage glimlach verscheen op het gezicht van de rode kater. Hij moest zijn siblings vinden. Nog één laatste keer wilde hij hen zien. Zijn moeder was hij al kwijt, zijn vader was nooit echt een vader voor hem geweest en hij wist dat de ex-medicine cat dat nooit zou zijn ook. Maar hij zou de clans nooit meer halen, want op een paar flinke vossenlengtes stortte de gewonde kater neer. Zijn rode vacht was doordrenkt met bloed, zijn neus lag open en hij ademde nog één keer zwaar, waarna zijn ogen naar boven rolde. Het was klaar.

[ Leopardpaw is dood, topic is gwn open ^_^ ]

Oceanbreeze had even een korte pauze genomen om op adem te komen, voordat ze enkele andere katten zou helpen en zou checken of iedereen van Windclan aanwezig was. Bij haar kittens had ze al gecheckt en nu waren de Apprentice's aan de buurt. Ze had Leopardpaw nog niet kunnen vinden en dus had ze een enkele andere Warrior gevraagd voor hem uit te kijken. Immers zou ze geen van de Windclanners achterlaten. Ze hoorde wat gestommel in de buurt, nadat ze ook de aanwezigheid van de andere Windclanners had gecontroleerd en draaide zich meteen om. Daar inde verte zag ze een bekende rosse vacht van een van de kittens van Brindleleaf. Leopardpaw, een kitten die ze in de laatste maan van zijn kittentijd verzorgd had toen zijn moeder en haar ex-mentor de clan had verlaten. Meteen stapte Oceanbreeze op de kater af waarna ze met een schok besefte dat hij overleden was. Bloed had zich verzameld in zijn vacht wat haar rillingen bezorgde voordat ze zich vermande en de kater in zijn nekvel pakte en met moeite richting de groep Windclanners trok. Daar bleef ze even staan voordat ze rustig en sterk haar stem verhief. Ze kon niets meer doen voor Leopardpaw behalve hem een waardig afscheid geven. "Alle katten oud genoeg om hun eigen prooi te vangen van Windclan moeten zich nu verzamelen!" Mauwde ze krachtig en luid genoeg om de aandacht op haar te vestigen. "Leopardpaw, zoon van Brindleleaf en Sparrowfeather heeft zich bij Starclan gevoegd. Ik zal met Everstar overleggen hoe we hem ten ruste leggen." Vervolgde ze waarna ze de overleden kater een lik over zijn oor gaf, als afscheid. May you hunt in Starclan be peaceful Leopardpaw. Dacht de Deputy en Queen van Windclan waarna ze zuchtte.

Geïrriteerd keek Amberpaw op toen ze weer de stem van miss queen-oh-en-ook-deputy hoorde. Wat nu weer? Had ze weer iets geweldigs interessants te melden? Haar ogen werden echter groot toen ze een bekende vacht aan haar poten zag. Een vacht vol bloed. Wat Oceanbreeze zei bevestigde haar ergste vermoedens dan ook. Nee! Leopardpaw! Haar snuitje hing open van shock en ze gaf even geen reactie. Bijna te kalm stond ze op en liep ze naar haar broer - naar het lichaam van haar broer - toe. Ze knielde neer bij hem. Er stond geen verdriet te lezen in haar groene ogen, geen enkele emotie eigenlijk; dit kon niet. Dit moest een nachtmerrie zijn, zoals ze er al zovele had gehad. Maar waarom voelde dit dan echter aan? Waarom werd ze dan niet wakker? "Leopard, broertje, word wakker.. Je laat me toch niet alleen?", mauwde ze zachtjes tegen haar broer, haar groene ogen leeg naar zijn lichaam starend. Hij zag er vreselijk uit, vol bloed en wonden. Wat was er met hem gebeurd? Gisteren was hij nog springlevend en nu lag hij hier aan haar poten, geen reactie meer gevend.