Lost...somewhere

Onderwerp: Lost...somewhere di 30 mei 2017 - 19:44

De kleine kitten stapte door het hoge, dorre gras. Haar gloeiende vachtje en scherpe blauwe ogen hield alles nauwlettend in de gaten. “Ze komen niet terug, Aiden. Ze hebben ons achtergelaten anders waren ze heus wel terug geweest.” Piepte ze tegen niemand in het bijzonder. Nu ja, tegen Aiden. De stem die al vanaf haar geboorte aanwezig was en die soms het heft in eigen handen nam. Haar in eigen handen nam. Maar Aiden was haar vriend, haar beste vriend en ze zou niet zonder hem kunnen. Ze hoorde hem en kon met hem praten maar ze zou hem nooit kunnen controleren. Als een leeuw in een kooi. Zo beschreef ze hem altijd. Want als iemand haar iets aan zou doen nam Aiden haar over en werd de leeuw losgelaten. Maar Stitch was onschuldig en ze kon Aiden toch regelmatig de baas. Andere katten verklaarde haar voor gek of noemde het de 'kitten - fase' al wist zij wel beter. Van Aiden raakte ze niet meer vanaf en dat had ze geaccepteerd. Ze stopte resoluut toen ze Aiden hoorde. Er was iemand. Ze drukte zich tegen de grond en tuurde door het ritselende gras door, kijkend naar de kat die zich verderop begaf.

+ Lola

Ohana means family
Lost...somewhere Tumblr_o6v8c6iC2i1vna7xko1_500

Family means no one gets left behind or forgotten.

Onderwerp: Re: Lost...somewhere di 30 mei 2017 - 20:07

Lola was van plan te gaan jagen in het hoge gras, niet ver van haar territorium. Haar eerste paar pogingen iets te vangen waren mislukt, en de kattin snapte niet waarom, want normaal was ze een uitstekende jager. Echter had ze het nog niet opgegeven, deels omdat ze honger had, maar vooral omdat ze erg koppig was. Lola stopte met lopen en liet de geuren van haar omgeving binnenstromen. Ze had verwacht prooi te ruiken, maar de geur van een andere kat overheerste sterk. Als ze het goed inschatte zou het een kitten moeten zijn. Nieuwsgierig liep de zwart-witte kattin de richting op waar de geur vandaan kwam. Al snel zag Lola een oranje vacht verstopt tussen de lange grassprieten. "Hallo daar." Sprak ze vriendelijk met een lachje op haar gezicht. "Wat doe jij hier alleen?" Het kon een gevoelig onderwerp zijn. Dat wist Lola beter dan de meesten, uit eigen ervaring. Haar eigen moeder was vermoord toen ze net wat jonger was, en als het niet voor haar vader was geweest zou ze er nu misschien niet zijn. Daarom zou ze deze kitten helpen no matter what.