We don't talk anymore

Onderwerp: We don't talk anymore zo 2 apr 2017 - 20:24

Amberpaw was in een vreselijk humeur, om het zacht te zeggen. Ze gingen weg. Wég. Weg van de plaats die ze altijd gekend had. Weg van de plaats waar ze haar moeder voor het laatst gezien had en weg van het laatste restje hoop om haar ooit nog terug te zien Haar ogen stonden op onweer en haar oortjes waren in haar nek gelegd. De andere clans maakten het er niet beter op. Ze stonken verschrikkelijk. Ze had nu al heimwee en ze kon hun gebieden vanaf hier nog zien. In ieder geval waren die rotkatten tenminste slim genoeg om weg te blijven, anders dan mevrouw haar tante en mentor die nu op haar af kwam gelopen.

+Bronzemask eerst

Onderwerp: Re: We don't talk anymore ma 3 apr 2017 - 7:15

Vanochtend gingen ze weg. Weg van hun geliefde kamp, territorium en weg van Brindleleaf. Er was geen kans meer om haar nog te zien en dat deed pijn. Blijkbaar ook bij Amberpaw, want die zat helemaal alleen, mokkend. Met vuurspuwende ogen en haar oren plat in haar nek. Zou ze het nog een keer proberen? Met haar praten. Ze moest het deze keer wel anders aanpakken. Bronzemask ademde diep in en liep voorzichtig naar de jonge, lichtbruin gestreepte she-cat toe. "Hey." Miauwde ze kalm.

:::

Onderwerp: Re: We don't talk anymore di 4 apr 2017 - 13:49

De jonge poes richtte haar blik demonstratief weg van haar mentor toen die haar begroette en zei geen woord. Ze klemde haar kaken op elkaar en haar staart zwaaide geïrriteerd heen en weer. Amberpaw had duidelijk geen zin om nu opeens gezellig te gaan doen. Tuurlijk, Bronzemask was haar mentor en haar tante, maar wat betekende dat dan? Dat ze haar leuk moest vinden? Alsjeblieft zeg. Bloed alleen was niet genoeg, en ze had nu eenmaal de pech dat ze door haar getraind moest worden. Daar kon zij niets aan doen en het verplichtte haar tot niets. Bloed was voor mama ook niet genoeg geweest om te blijven, en nu zou ze haar nooit meer terugzien. Alsof dat eerder überhaupt al een optie was geweest.