Wait, who?

Lightkit keek met een licht geïrriteerde blik naar de tom die luid aan het opscheppen was. Hij had het over een she-cat in ThunderClan en beweerde dat hij haar wel kon versieren. Hij was een kitten van vijf en een half moons oud en zou binnenkort apprentice worden. Lightkit snoof. Waarschijnlijk wist hij nog niet eens wat liefde was. Waarschijnlijk zei hij het enkel om stoer te doen tegenover zijn maatjes, maar zou hij het op de grond doen van angst als hij eenmaal voor haar zou staan. En Lightkit wist heus wel over welke she-cat hij het had, want ze hoorde de laatste tijd niks anders. Het was zo’n she-cat met een prachtige gekleurde pels. Haar pels bestond uit drie verschillende kleuren en hielden een vlekkenpatroon aan over haar hele lichaam. Ze had mooie groene ogen waardoor ze direct alle aandacht op zich vestigde. Was Lightkit jaloers? Misschien een beetje, want zij wilde er ook graag mooi uitzien. Haar crèmekleurige vacht en bruine ogen waren saai vergeleken de groene ogen en de in drie verschillende kleuren gevlekte vacht van de she-cat. Lightkit werd uit haar gedachten gehaald toen iemand opeens tegen haar sprak en ze herkende Burnetkit direct. “We zitten in dezelfde Clan, dus het zou normaal gezien wel moeten,” zei ze grappend tegen de kitten. Ze kon zich vaag herinneren dat ze ooit eens iets had gezegd tegen de toen één moon oud zijnde kitten, maar deze was vlak daarna in slaap gevallen en sindsdien had Lightkit zich niet meer de moeite genomen om met haar te spreken. Het leeftijdsverschil tussen hun was duidelijk te merken omdat Lightkit de juiste vormen begon te krijgen en ook spieren. “Maar ik ben dus Lightkit en ik weet dat jij Burnetkit bent. Alleen de laatste keer dat we hebben gesproken, was ik jouw leeftijd en jij was één moon oud. Dat is misschien waar je me van kent."

Lightkit trok kort met haar oortje toen ze zag dat de she-cat haar ogen ten hemel sloeg. Hm? Ze had het Leopardkit al zo vaak zien doen en dus was ze er eigenlijk niet meer door verrast. Ze voelde zich er dan ook niet direct offended door, hoewel ze zich kon voorstellen dat andere katten het wel als onaangenaam konden ervaren. Misschien was het ook wel gewoon een trekje van Burnetkit geweest en had ze er totaal geen controle over. Dat gevoel bevestigde zich nog maar toen Burnetkit wel gewoon op een aardige manier tegen haar reageerde en Lightkit negeerde de gedachten in verband met haar twijfels. Je kon haar naïef noemen, maar ze dacht dat ze daadwerkelijk wel met iedereen bevriend kon raken als ze er maar voor open stond. Zo zou ze ook eens graag met een kitten van een andere Clan willen praten, maar op de één of andere manier werd ze daar altijd van weerhouden door haar Clanmates. Meestal hielden de queens hun ook wel dicht bij elkaar zodat ze niet opeens konden ontsnappen. Lightkit zou überhaupt niet snappen waarom ze weg zou lopen van de Clan cats, maar schijnbaar waren er al een paar katten doodgegaan en dat maakte haar bang genoeg om de waarschuwing van de queens serieus te nemen. “Volgens mij wel,” zei Lightkit schouderophalend ten teken dat ze het niet meer zeker wist. “In elk geval lijkt dit gebied me een stuk interessanter om te spelen dan de nursery. Op een gegeven moment raak je echt zo gewend aan die kleine ruimte. Dit gebied biedt veel meer mogelijkheden en er zijn ook veel interessantere katten om mee te praten.” No offense naar haar eigen Clanmates, maar ze vond de groep katten van de andere Clans op dit moment toch wel een stuk interessanter dan de gezichten die ze elke dag zowat zag. “Heb jij al met een andere Clan cat gesproken?” vroeg ze nieuwsgierig zijnde. “Of heb je al eens een eindje weg kunnen lopen?”