You get love for it, you get hate for it, you get nothing if you wait for it

Slaperig had de kleine lapjespoes zich in een balletje vacht opgekruld. De kale, brede streep op haar schouders was alles behalve genezen - er zat nog steeds spinrag op - maar het voelde al iets beter zonder de pijn. Het trok enkel nog een beetje tegen als ze haar smalle lichaampje heftig wilde bewegen en dat stak nog een beetje. Nu pas besefte ze wat er allemaal gebeurd was, althans, ze wist dat er iets anders was. Ze was niet in de medicine den, niet in het kamp, zelfs niet eens in hun territorium, en er waren allemaal andere katten rondom haar die ze nog nooit had gezien, zelfs niet in een flits. Sommige waren te klein en mager om een Shadowclanwarrior te zijn, anderen stonken naar iets zoutigs en hadden vreemde peddels als poten. Het was haar allemaal nog vreselijk onduidelijk, maar ze wist dat er iets goed mis was, anders zou haar moeder of vader haar hier nooit naartoe gebracht hebben. Waar waren zij trouwens? Nog steeds wat moe tilde Ferretkit haar kopje op en zocht met haar ogen in de omgeving.

(( Sinclaw!

Zonder veel emotie had Sinclaw haar staart rond haar kittens gekruld en hielt ze tegen van de regen. Haar gele ogen waren voor zich uit gericht en draaide zich pas bij toen Ferretkit wakker leek te worden. "Ferretkit." Emotieloos keek ze de kitten aan en strekte haar schouders even uit. "je zou moeten slapen, anders genezen je wonden niet." Het was enkel een observatie. Ze had geen behoefte aan gesprekken met de kitten. Ferretkit moest gewoon gaan slapen en dr mond houden.

Blijkbaar was ze dichter bij haar moeder dan ze verwacht was. Ze schrok op toen ze haar stem hoorde en besefte nu pas dat de warme, pluizige vacht van haar moeder om haar lag. Haar zintuigen waren vast nog in de war van de slaperigheid. "Je zou moeten slapen, anders genezen je wonden niet," sprak haar moeder zoals gewoonlijk emotieloos terwijl ze even met haar schouders rolde. "S-sorry," stamelde ze knipperend en probeerde haar zicht scherp te stellen. Om het moment niet nog meer ongemakkelijker te maken, krulde ze zich snel opnieuw op en probeerde zo geloofwaardig te doen alsof ze sliep of probeerde te slapen. Toen dat niet echt leek te werken, waagde ze het voorzichtig haar bekje te openen. Er was nog te veel onduidelijkheid voor haar om in slaap te geraken, maar omdat ze wist dat Sinclaw niet graag met haar praatje wilde ze het zo snel mogelijk doen. "Waar zijn we, mama?"

Haar gele ogen vestigde zich op de calico kitten die bij haa lag.
Ze had gehoopt dat Ferretkit gwn dr mond zou houde maar toen ze opnieuw sprak kon Sinclaw het niet laten om even met haar ogen te rollen. "We zijn ver weg van huis dat is in iedergeval iets." Mompelde ze koeltjes voor ze opnieuw omlaag keek en haar staart even voor een seconde om de kitten krulde. "We zullen snel genoeg thuis zijn... in een nieuw thuis.." Haar blik dwaalde af en staarde de groep katten rond. Ze kon niet wachten tot ze weg waren van deze plek. Van alles wat er mee te maken had..