This new adventure

Thornface was aan de buitenste rand van de enorme groep katten gaan zitten, om zo toch een beetje rust te kunnen krijgen. Al deze katten en geuren bij elkaar waren overweldigend, maar hij wist dat hij er eraan zou moeten wennen. Wie weet hoe lang de vier clans als één grote clan zouden moeten reizen? Hij keek even om om een blik te werpen richting hun oude territorium, maar hij keek er al snel weer van weg. Hij vreesde dat als hij te lang naar hun oude thuis zou kijken, de drang om terug te gaan groter zou worden. Dat mocht niet gebeuren. Hij moest zijn clan volgen naar hun nieuwe thuis – of die nu tijdelijk of voor altijd zou zijn. Gelukkig voor Thornface werd hij al snel uit zijn gedachten gehaald toen een bekende stem naast hem klonk. "Hey, Snowdance," reageerde hij al wat vrolijker. Het besef dat de witte kattin meeging naar het nieuwe gebied was een hele troost, want in zijn eentje zou hij waarschijnlijk maar moeilijk kunnen wennen aan een nieuwe plek. De onzekere toon bij haar vraag kwam echter als een verrassing. "Natuurlijk is dat oké," antwoordde hij lichtelijk verbaasd. "Vanwaar de vraag?"

Snowdance zag er al snel weer wat vrolijker uit, maar helaas duurde dat niet lang. Het ontging Thornface niet dat ze even voor het ergste zou vrezen wat haar kittens betrof. De bruine kater leunde zachtjes tegen haar aan in een poging haar wat te troosten. "Er zal hen niets gebeuren, Snowdance," zei hij. Jinglekit en Bloomkit waren ten slotte in staat om zelf grote stukken te wandelen en Brokenkit werd zeker extra in de gaten gehouden. Als je het Thornface vroeg, waren ze alle drie veilig – zeker nu er vier volledige clans waren die de jonkies in het oog konden houden. Al bij al was hij er toch wel blij mee toen Snowdance van onderwerp veranderde. Niet dat dat veel positiever zou zijn. "Eerlijk gezegd maak ik me zorgen," gaf hij toe. "Al dat reizen en de onzekerheid… Wie weet of we ooit wel weer een thuis kunnen vinden," zei hij, waarna hij even zuchtte. Hoe je het ook draaide of keerde, het zou nog lang duren voordat de clans ooit weer zouden terugkeren. Als ze dat al zouden doen.

Hij hoorde Snowdance naast hem zuchten. Eerlijk gezegd verbaasde het hem niet dat hij niet de enige was die zich zorgen maakte over hoe de reis verder zou verlopen. Thornface bleef in de verte kijken maar hij kreeg nog perfect mee wat Snowdance nog te zeggen had. "Ik hoop vooral op een mooi tijdelijk huis," sprak hij. "Ooit zullen we wel kunnen terugkeren naar ons oude territorium, toch?" dacht hij luidop. Hij wist niet zeker of hij ooit wel volledig zou kunnen wennen aan een nieuw gebied, zeker niet als het veel zou verschillen van waar ze tot nu toe hadden geleefd. Thornface schudde zijn hoofd in een poging die negatieve gedachten van zich af te zetten. "Hoe denk jij dat een nieuw territorium eruit zou zien?" vroeg hij uiteindelijk aan de witte kattin, proberend om het allemaal van een positievere kant te bekijken. Met een nadruk op proberend.