Hide & Seek?

Oooh! Nog steeds met open mond staarde Coyote om zich heen, want wie vond dit nou niet, het was zo mooi hier! En ook nog eens een goede plek om te spelen, wat ze één van de leukste dingen op aarde vond. "Iemand zin in verstoppertje?" Met een ruk draaide Coyotekit zich om, om daarna naar de bron van het geluid op te rennen. Jaaa! Verstoppertje! Ze had nooit de kans gehad om verstoppertje te doen, maar gelukkig was haar het concept van het spel wel uitgelegd. Iemand zou gaan aftellen, en de rest moest dan een goede verstopplek vinden. En ja, dat leek haar wel leuk! "Ikke, ikke, ikke!" piepte ze dus enthousiast. De journey was stom geweest, maar deze plek was leuk. En inderdaad, ideaal voor een spel als verstoppertje.

Even was hij compleet vergeten wat er allemaal gebeurd was onderweg. Zijn zusje was naar één of andere plek verhuisd die Starclan heette, maar voor zijn gevoel was dit nog veel mooier. De grot zag er supercool uit en hij woonde er nu! Het was zijn huis! En die van een hele hoop anderen, maar ook die van hen. Hij had zich uitgekeken terwijl ze hier naartoe waren gelopen. De hoge bergen, de lavendelvelden, de beek met prachtig helder water, de ontzettend hoge bomen. Hij wilde hier nooit meer weg! Hij vond het daarbij ook nog eens reuze gezellig met alle andere clankatten. Er waren tien keer zo veel kittens waar hij nu mee kon spelen. Toen hij iemand dan ook hoorden vragen of hij zin had in verstoppertje spelen, was hij dan ook helemaal verkocht. Vrolijk rende hij op de Riverclankitten af. "Jaaaaaa!" riep hij triomfantelijk. Hij was niet de enige, er kwam nog een poesje van Riverclan op de kitten afgerend. Ze was een maan jonger en zag er heel lief uit. Met haar wilde hij echt wel verstoppertje spelen.  

De kitten glimlachte toen twee kittens uiteindelijk op haar reageerde. De eerste kitten kwam van haar clan, uh, Coyotekit, ja. Dat was haar naam. De andere kitten had een andere geur, ook al waren de geuren nu ondertussen wat meer af aan het zwakken. Thunderclan, dacht Greykit. Ze glimlachte breed om de enthousiasme, het maakte haar enkel en alleen nog meer enthousiast voor wat ging gebeuren. "Oké!" Riep ze vorlijk. Ze keek de tabby kitten aan. "Jij mag eerst zoeken!" Kwam er vervolgens net zo enthousiast uit, waarna ze haar blik op Coyotekit richtte. Zij zouden zich gaan verstoppen. "Tel tot uh.. tien!" Sprak ze, waarna ze wachtte tot de Thunderclan kitten zijn ogen dichtdeed en ging tellen. Dan zouden ze een mooie verstopplek gaan zoeken.

Voor de reis hadden de meeste katten om hem heen niet zo positief over Riverclan gesproken, maar nu ze een tijdje met de andere groepen onderweg waren, snapte hij niet waarom dat zo was. De meeste katten waren gewoon aardig tegen hem. Er was eigenlijk weinig verschil tussen Thunderclan en de rest, wat hem betrof. Ze roken enkel anders. Toen hij aan kwam lopen, deelde de eerste kitten vrolijk mee dat hij zou mogen zoeken. Hij knikte. Oké, geen probleem. Dat kon hij wel. De poes zei dat hij tot tien moest tellen, dus deed hij zijn oogjes alvast dicht. Voor hij begon met tellen werd hij echter omver geduwd door iemand. Na een ietwat geschrokken kreet, opende hij zijn oogjes om Avidkit te zien staan. De kitten klom half op hem en hij begon te grinniken. "We gaan al verstoppertje spelen, Avid!" miauwde hij haar lachend toe. Hij krabbelde snel weer overeind en sloot zijn ogen opnieuw. "Eén, twee, drie, vier..." begon hij luidkeels te miauwen, zodat iedereen wist dat het spel begonnen was.