We're part of a story, part of a tale. We're all on this journey, no one is to stay. Where ever it's going. What is the way?
Welcome
Warrior Cats is een rollenspel gebaseerd op de serie 'Warriors' van Erin Hunter. Je verkent hier al schrijvend de geliefde wereld van de Clankatten, rogues en kittypets. Dit doe je door je eigen karakter aan te maken, waarbij je bijna alles zelf mag bepalen over uiterlijk en karakter. Wild of tam, goed of slecht, sociaal of eenling? Help jij oorlogen te voorkomen? Of ben je een van de katten die hongerig opzoek is naar een groter territorium en meer macht? Het kan allemaal op Warrior Cats.
KIND OF WEATHER
LEAFBARE
Season
Leafbare, -8°C - 3°C
Het blad is nu volledig van de bomen af en iedere ochtend wordt je begroet met rijp aan de takken en een kille wind. Gepaard met winterse neerslag, is het woud gehuld in een witte deken.
Op een rustige tred wandelde de wit met zwarte kattin door het territorium heen. Voor haar was het geen vreemd territorium, immers was ze geboren in dit gebied. Ze was net na haar training vertrokken uit het gebied en ondanks dat haar herinnering niet helemaal feilloos waren over het gebied, kwam het merendeel wel terug toen ze er doorheen wandelde. Ze was opgelucht geweest, toen ze weer teruggekeerd waren naar huis, aangezien de bergen haar niet echt hadden getrokken. Natuurlijk, ze had haar fair share of plezier gehad en de Tribe was geweldig geweest om te leren kennen, maar verder was ze blij weer op vertrouwde grond te zijn. Al moest ze wel toegeven dat ze in de bergen meer het idee had dat ze dichterbij haar andere clans roots had gestaan. Lionleap was een uitzondering in de clan, ze was van een bloedlijn waarvan veel katten niet meer wisten dat die er ook ooit nog was geweest. Een klein deel van haar genen waren van de oude Skyclan, een clan die weggevaagd was door natuurgeweld en die nu met afstammelingen verspreid zat over de vier resterende clans. Hierdoor voelde ze zich vaak buitengesloten, maar ze vond het heerlijk om te luisteren naar de elders die vertelde over hoe Skyclan vroeger was geweest. De wit met zwarte kattin zuchtte zachtjes en ging op een van de stenen zitten. Van te voren had ze goed gecontroleerd over er geen slangen zaten, immers wilde ze liever niet gebeten worden in haar staart en Mistgaze en Rousepaw nog meer werk geven. Het gevecht met Bloodclan over de territoria zat nog vers in haar geheugen. Ze had er niet veel aan overgehouden, alleen een paar kleine wondjes die goed verstopt zaten onder haar dikke vacht. Haar snorharen trilde en de geur deed haar oortjes langzaam in d’r nek zaken. Zonder om te kijken, maar wel alert, vroeg ze in het niets. ”Waarom ben je hier, zus?” Haar stem klonk koud, maar er zat een hint van spijt in. Ze haatte de relatie die ze had met Icesong, maar het bleek, zoals zo vaak, dat haar halfzusje haar alleen maar kon haten.
De bladeren knisperden zachtjes boven haar hoofd terwijl ze doorliep. Ze was na een ochtend jagen wat gaan wandelen en uiteindelijk was Icesong toch bij de Snakerocks geëindigd. Waar ze nog zo met Yarrowlight over had zitten bekvechten was ze nu zelf heen gelopen. Maar dit had wel een bijkomend voordeel dat ze nu gewoon met volledige focus kon hebben op de adders die er mogelijk zaten zonder een kwekkende Yarrowlight aan haar kop. Of tenminste dat dacht ze. Als ze immers had geweten wie ze er zou treffen, dan was ze weer hard weg gelopen.
Icesong had het te laat door wie ze zou treffen. De zwart met witte pels had op moeten vallen maar het had het niet gedaan. Pas toen een koude stem in haar oren dreef schrok ze op en een stortvloed van emoties overtrof haar. Verdriet, woede, irritatie. Meteen rezen haar nekharen overeind en keek ze naar de zwart met witte poes die gesproken had. “Foute levenskeuzes blijkbaar,” reageerde ze bits, “en ik ben je zus niet.” Haar stem brak al iets met opwellende emotie. ‘Zus’ deed behoorlijk zeer. Vooral als ze Powdersnow’s gezichtsuitdrukking weer voor zich zag als deze zogenaamde ‘zus’ weer voorbij kwam.
Een steek schoot door haar heen toen ze de kilte in de stem van haar half zusje hoorde. Nog steeds was ze het er niet mee eens dat ze haar haatte, ze snapte dan ook nog niet helemaal zeker waarom ze zo gehaat werd. Of eigenlijk, in haar achterhoofd wist ze wel waarom ze gehaat werd. Ze waren van dezelfde vader, maar van een andere moeder en Icesong had hun vader nooit kunnen vergeven dat hij een andere poes zwanger had gemaakt. Lionleap zuchtte zachtjes en draaide zich om, naar waar de calico kattin zat. Ze probeerde haar houding stevig te houden, maar ze haatte het om dit soort gesprekken te moeten voeren. ”Pap dacht er anders over,” sprak ze met een zachte stem. ”Waarom kan je Velvetrose niet gewoon als familie zien, zoals ik Powdersnow en jou als familie zie?” vroeg ze, maar ze wist dat het een verloren zaak was. Ze snoof zachtjes en sprong van de steen af, waardoor ze tegenover haar half zusje zat. De afstand tussen de twee was net iets meer dan een staartlengte en Lionleap likte haar neusje af, voordat ze haar kop afwenden. Ze had niets meer te zeggen dat Icesong, het had toch geen zin.
Icesong's haren piekten alle kanten op terwijl ze naar haar halfzus keek. Wat dacht dat wicht wel niet? Haar staart zwiepte heen en weer in een gestaag ritme en haar gouden ogen stonden op onweer terwijl ze naar de blauwe ogen van Lionleap keek. Ze trok haar bovenlip iets op tegen de zwart met witte poes. De poes die nooit had moete bestaan. "Powdersnow verdiende het niet hoe hij haar had verraden. Als jij haar ogen had kunnen zien, die pijn. Dan had je misschien gesnapt wat er gaande was. Maar dat empathisch vermogen heb je niet, of wel Lionleap." Haar laatste woorden waren meer een snauw dan iets anders.
Icesong begon kwaad op d'r te worden, iets wat ze wel kon begrijpen, maar aan de andere kant deed het haar pijn. Ze wilde gewoon een grote familie kunnen zijn, maar Icesong zag daar de mogelijkheden niet van in. Pijn was te zien in haar blauwe ogen, terwijl ze zich afwende van haar half zusje. "Denk je dat ik ervoor kon kiezen wie mijn ouders zijn?" vroeg ze daarna stilletjes. "Denk je dat ik opzettelijk had gewild dat Birchstripe er van door ging met Velvetrose, alleen om jou en Powdersnow pijn te doen?" Haar stem verhief zich een beetje, terwijl haar blauwe ogen koud werden en ze zich omdraaide naar Icesong. "Ik wil gewoon weer een volledige familie hebben, ik wil mijn zus terug. Maar zo te zien vind jij het prima om overal alleen voor te staan," Ze snoof in de richting van de kattin met wie ze bloed deelde, voordat ze merkte dat ze begon te trillen. Stomme emoties ook.
IC Posts: 5 "I have been fighting since I was a child. I am not a survivor. I am a Warrior"
Icesong
Member
Tim 274 Actief I'm searchin' for somethin' I can't find
Icesong's haren piekten alle kanten op en haar staart trilde van alle emotie en spanning die ze voelde. Ze wilde helemaal niet dat Lionleap met haar sprak en wat ze al helemaal niet wilde was één grote familie zijn met die feeks en haar duivelse moeder. Lionleap begon weer met die eeuwige preek waardoor andere katten haar waarschijnlijk weer zielig zouden vinden. Niemand wilde het ooit van Icesong's kant zien daarentegen. Ze zou dit verhaal waarschijnlijk tegen elke kat vertellen, hoe de boze Icesong haar niet accepteerde. Het kon Icesong weinig schelen. Ze moest Lionleap niet in haar buurt hebben. "En toch, keer op keer, respecteer je niet dat ik je niet in mijn leven wil. Het is alleen maar goed als het volgens jouw manier gaat, of niet Lionleap? Het zit niet in je bloedlijn om anderen te respecteren zie ik wel weer," snauwde Icesong met trillende stem.
Onderwerp: Sisterbond 
vr 11 mei 2018 - 16:38
