The Bear and the Lion

Op z'n gemak wandelde de zwart/witte kater door de Highlands heen. Hij had van te voren de lucht afgezocht op eventuele gevaren en voor nu leek alles veilig te zijn. Toch wist hij, van ervaringen die al generaties door de Tribe heen gingen, dat hij altijd op zijn hoede moest zijn. Hij had voor nu eventjes rust en vroeg zich eerlijk gezegd af wanneer Skyteller weer een nieuwe ceremonie zou gaan geven. Het was al weer eventjes geleden dat de laatste was gehouden, maar daar in tegen zou de Healer het vast wel te druk hebben met de rondtrekkende katten die nu door zijn territorium heen banjerde. Bear wist niet wat hij moest denken van de katten. De paar die hij gesproken hadden waren aardig en leken niet al te agressief te zijn, maar hij wist dat overal wel ergens een zure appel tussen moest zitten. De massieve kater slaakte een zachte zucht, voordat hij met zijn staart zwiepte en weer verder liep. Hij had het vage gevoel dat er iemand achter hem liep, maar wilde geen onnodige aandacht trekken door zich plots klap om te draaien. Hij besloot dan ook maar te wachten tot wat er komen ging.

[+Whitenight]

Whitenight was als kip zonder kop gaan wandelen, zijn hoofd zat ergens midden in de wolken, het was hem daarom ook niet echt opgevallen dat hij al die tijd een beetje achter een kat aanliep. Niet echt er achter aan maar als de kat zou stoppen was de kans groot dat hij uiteindelijk tegen zijn kont aan zou gaan lopen. Het was niet altijd dat de witte tom zo compleet verdwenen was van de wereld maar hij had vannacht geen oog dicht kunnen en was daarom was dromeriger. De witte tom geeuwde en sloot kort zijn ogen toen hij ineens plots van een soort verhoging viel. De Windclanner sloeg een kreet van schrik en viel met zijn witte snuit zo de modder in. Hij was op een soort platvorm gelopen en had niet doorgehad dat deze dus eindigde.. Ugh

Hij had wel al door dat er iemand in zijn buurt was gekomen, maar het was een kleine kreet die hem deed omkijken. Achter hem was een stevige witte kater die zo te zien het ongeluk had gehad om met zijn snuit in de modder te vallen. Een kleine grijns verscheen op het gezicht van de kater, maar hij wist dat het onbeleefd was om iemand uit te lachen. Dus wiste hij de grijns van zijn gelaat en wandelde naar de kater toe. "Hulp nodig?" vroeg hij op een kalme toon. Lichtjes herkende hij de geur die vanaf de kater kwam. Hij had laatste met een jongere kattin gesproken die van een van de andere clans afkomstig was, waarschijnlijk was die een clan genoot van haar. Hij ging kalmpjes zitten en wachtte op een reactie van de witte kater.