Running

Onderwerp: Running do 6 jul 2017 - 21:44

De witte apprentice hijgde aan een stuk door; ze had zojuist haar longen uit haar lijf gerend. Nu ze om zich heen begon te kijken realiseerde ze pas hoe ver ze the redwood in was gerend. De poes kwam vanaf de clan cavern, toen iets in haar omsloeg en ze het gewoon even kwijt moest. Apricot was altijd een beetje anders geweest; rare trekjes, sprongetjes uit het niets. Zomaar een heel stuk rennen paste daar ook wel mooi tussen. Ze wist niet helemaal zeker wat er precies aan de hand was, maar goed voelde Apricot zich niet. Haar hoofdje bonkte en haar zicht was telkens wazig; alsof haar ogen moeite hadden met accommoderen. De apprentice liet haar blik even de ruimte rond gaan, om zeker te zijn dat er niemand in de buurt was. Pas toen haar ogen dit hadden bevestigd gaf ze zichzelf toestemming om even te gaan zitten. Ze begon stilletjes aan een liedje, toen ze verderop een kat zag lopen. Een andere apprentice! Apricot was dol op vrienden maken, en hier zag ze overduidelijk een kans. De poes werkte zich met een onhandig sprongetje weer op vier poten, en holde toen (iets te hard) richting de kat in de verte. Valk voor haar neus stopte ze abrupt. "Hoi!" Ze was alweer vergeten hoe ze zich net voelde.

First post ∙ Littlepaw

Onderwerp: Re: Running do 6 jul 2017 - 23:47

Ah, the Redwood. Die ellendige plek waar ze klunzig in een boom had gehangen in een poging om erin te klimmen. Dat was een fout die ze geen tweede keer zou maken. Nee, ze mocht dan klunzig zijn, dom was ze zeker niet. Deze keer kwam ze er gewoon om te jagen, niet om te proberen een Thunderclanner na te doen. Ze wandelde wat rond, niet echt zeker wetend naar wat voor prooi ze op zoek was. In het oude gebied was ze gewoon gaan vissen, maar de stroming in the Rapids was toch iets te sterk voor haar. Ze was een goede zwemmer, daar niet van, maar ze was niet zo sterk dat ze de stroming met gemak kon beheersen. Ze trok even met haar oortjes toen ze een eindje verderop heel snel pootstappen hoorde naderen. Ze fronste even, waarschijnlijk was het een hele fanatieke jager. Ze dacht er niet al te veel van. Toen ze na enkele minuten nog niks had gevonden qua prooi, kwam er een Riverclangeur op haar af. In de verte zag ze een witte Apprentice die als een idioot op haar af kwam hobbelen. Een milimeter voor haar neus kwam de andere poes tot stilstand en groette haar. Littlepaw keek haar met grote ogen aan. "Hoi?" sprak ze, ietwat verward door de onorthodoxe manier van doen van de ander. "Je staat wel dichtbij me, zeg."