Peaceful morning

Opnieuw werd de kater wakker onder de open hemel. Hij geeuwde uitbundig en rekte zijn lichaam uit. Misschien werd het tijd om Northdrift maar eens op te zoeken. Hij wist dat ze niet in de Clan Cavern sliep, dus dan zou hij buiten maar naar haar opzoek gaan. Misschien kon hij haar mee uit jagen nemen. Raptorecho moest namelijk wel tijd door brengen met de poes waarvan hij wilde dat zij de moeder werd van zijn kittens. Daarbij wilde hij überhaupt wel weten of zijn actie was geslaagd. Hij meende namelijk dat hij verandering aan haar omvang had gezien. Een zelfgenoegzame glimlach stond op zijn gelaat terwijl hij al rustig zwaaiend met zijn dikke, zilveren staart over de hooglanden heen liep. Dit gebied deed hem het meest denken aan thuis, dus hier voelde hij zich ook het beste. Want ondanks zijn hele persoonlijkheid, was hij wel een echte Windclan kat en trots op het zijn van één.

Northdrift eerste post.

Raptorecho zag haar lopen en hield haar even in de gaten. Ze was niet in de meest opperste bui waarin je iemand kon treffen, maar dat zei eigenlijk al een hele hoop. Raptorecho kwam dichterbij en op dat moment tikte Northdrift met haar poot tegen een steentje die zijn kant op rolde. Raptorecho hield het steentje tegen met zijn poot en keek vervolgens op de naar rood met witte poes. Hij zei nog niks, kwam enkel dichterbij en tikte met zijn staart tegen haar aan. "Alles goed?" besloot hij heel beminnelijk te vragen met een zachte glimlach. Een uitstraling die Raptorecho maar lastig vond om aan te nemen, maar nu moest het maar en het lukte ook wel. Hij wilde dat Northdrift zich niet alleen voelde en hij wilde dat zij hem overal bij zou willen betrekken. Dat vond hij heel belangrijk, zeker als het zijn jongen betrof. Want die waren er, dat wist hij, dat zag hij en nu moest hij het alleen nog horen.

Raptorecho krulde zijn lippen op toen Northdrift chagrijnig tegen hem reageerde. Daar hield Raptorecho eigenlijk wel van. "Je ziet er meer dan geweldig uit," reageerde hij daarom ook ongeremd. En toen sprak ze de woorden die al heel dicht bij een bevestiging kwamen van wat hij hoopte wat het zou zijn, daarom begonnen de amber gekleurde ogen van Raptorecho ook te glunderen. "Ja, denk je dat ik het weet?" Hij wilde het gewoon zo graag van haar horen. Raptorecho wilde niet vragen om bevestiging, hij wilde niet gokken, hij wilde de bevestiging gewoon krijgen..

Het kon Raptorecho nooit wat schelen wat andere katten van hem vonden. Vonden ze hem irritant, prima, dan vonden ze dat maar. Zo nu ook, want hij merkte wel dat Northdrift zich mateloos aan hem irriteerde. En toen kwamen de woorden. Ze vertelde hem dat ze zwanger was van hem. Raptorecho besloot om even goed in zijn rolletje te stappen als een uit de veld geslagen kater. Dus keek hij haar verbluft en bezorgd aan. "Wauw," sprak hij ademloos uit. "Ik word vader," voegde hij er zachtjes aan toe. Hij stapte dichter naar Northdrift doen. "Ik zal er alles aan doen om de perfecte vader te zijn, we zullen een mooi gezinnetje zijn," sprak hij plechtig, ook al waren ze nog niet eens officieel partners.
En toen sprak Northdrift schaamteloos dat ze honger had. Raptorecho vernauwde zijn ogen. "Ik zal wat voor je vangen, princes," sprak hij vastbesloten. Hij vond het eigenlijk wel leuk om deze rol op te vullen. Eens wat nieuws. Want zo werkte hij, hij gedroeg zich naar wat hij op dat moment leuk vond en dit alles hield hem bezig. Maar op welk punt zou dit gaan vervelen?

Een prooi vangen dus. Raptorecho trok kort zijn wenkbrauw op toen hij zag hoe Northdrift rustig ging zitten en haar staart over haar poten heen sloeg. Als zij het niet was geweest, had hij allang de nek gebroken van de kat die het dan wel was geweest. Raptorecho liet zich namelijk niet als een slaafje behandelen. Hij draaide zijn kop weg van de poes en liep langzaam door over The Highlands. De wind streelde zijn vacht terwijl de kater zijn snoet in de lucht stak om de lucht te proeven. Hij rook nog niks dus liep door. Een eindje verder op herhaalde hij wat hij hiervoor had gedaan en nu rook hij wel degelijk wat. Het was een haas. Raptorecho smaalde bij het idee van zo'n dier te pakken te krijgen. Dat zal vast een indruk maken op Northdrift, dus nam hij de beste jachthouding aan die hij aan kon nemen en begon in de richting van het dier te lopen. Toen hij de haas in zicht had sloop hij nog wat dichterbij. Echter trapte hij tegen een steentje aan en spitste de haas zijn oren. Het was nu of nooit. Raptorecho zette al zijn snelheid in en ging er achteraan. Hij lette goed op met waar hij zijn poten neer zetten terwijl hij rende op volle snelheid. De haas raakte langzaam wat verder weg, maar de afstand was nog net klein genoeg om het dier met een sprong te kunnen vangen. Dus zette Raptorecho af met zijn achterpoten en maakte een formidabele sprong en wist zo de haas tegen de grond te werpen. De haas spartelde en trapte en Raptorecho moest zijn best doen om het beest in bedwang te houden. En wat konden hazen gillen. Hij opende zijn bek en klemde zijn kaken om de nek van het dier tot er geen geluidje of beweginkje meer in zat. Al hijgend kwam Raptorecho terug bij Northdrift met zijn geweldige vangst. Hier kon hij wel drie Queen mee voeden, maar deze was voor Northdrift. Daarom legde de aanstaande vader zijn vangst voor Northdrift neer en keek haar met jolige ogen aan. Of de emoties echt of nep waren, het deed er niet toe, Raptorecho had het naar zijn zin. Maar nog steeds deed hij dit allemaal voor zichzelf: Tigergaze omlaag halen, nakomelingen krijgen, macht krijgen.

Raptorecho glimlachte zelfgenoegzaam toen Northdrift hem bedankte en vervolgens haar kopje onder zijn kin drukte, waarna ze vervolgens begon te eten. Hij had een mooie klus gevuld en binnenkort zou hij deze poes vragen om zijn partner te zijn. Geen haast, er hoefde geen haast bij te zitten, maar het ging wel gebeuren. Hij moest er alleen maar voor zorgen dat Northdrift blij met hem zou zijn. "Smaakt het?" Vroeg hij vervolgens en ging liggen met zijn poten onder hem gekruld. Hij liet zijn blik over haar heen glijden. Ze had een dikke vacht en het feit dat hij daar doorheen al een bolle buik kon zien zei al genoeg. "Hoeveel denk je?" Vroeg hij vervolgens op een rustige, vaderlijke toon. Oh wat een fijne rol was dit om te vervullen en Raptorecho smachtte er naar om zijn half broeder het nieuws te vertellen. Ja, dat was misschien wel het eerste wat hij deze avond zou gaan doen.

Eigenlijk had Raptorecho de poes al bestempeld tot zijn eigendom. Vanaf nu zou hij haar nauwlettend in de gaten houden omdat zij zijn kittens droeg. Hij zou zich uitsloven, haar beschermen en het naar haar zin maken, allemaal voor zijn kittens en zijn status en alles wat de zilveren kater uiteindelijk wilde bereiken.
De haas smaakte Northdrift goed, mooi. Het was ook een beste vangst en Raptorecho vroeg zich af of het de poes ging lukken om dat hele ding in haar ééntje op te eten. Wat hij nu deed was niet tegen de warrior code, al hield Raptorecho zich sowieso niet aan de warrior code, dus wat maakte het uit? Nu was hij echter wel benieuwd hoeveel Northdrift aan kittens zou verwachten en toen ze antwoordde dat ze aan vier zat te denken krulde zijn lippen omhoog. "Prachtig," miauwde Raptorecho. "En wat vind je er van als we het bij de namen van de sterkste vogels op deze planeet houden?" Vroeg hij vervolgens. "Roofvogels," vulde hij zijn vraag nog aan. Niet per se omdat zijn naam de verzamelnaam was voor roofvogels, maar gewoon omdat het sterke wezens waren. Met de grotere katten zoals leeuwen, panters, cheeta's, luipaarden, enzovoorts, zou hij ook wel akkoord gaan. Zolang de namen maar sterke wezens inhielden.

Northdrift leek rustiger aan te gaan doen met zijn vangst en Raptorecho wilde een opmerking plaatsen, dat deed hij echter niet. Hij wist hoe het was wanneer een poes een opmerking kreeg over het eten. Ze gingen zich dik voelen, onzeker voelen en dan werden ze boos. Daar had de zilveren kater dus echt geen zin in. Hij was echter blij toen Northdrift met zijn idee over roofvogel namen instemde. Mooi. Sterke kittens met sterke namen, daar hield hij van. Northdrift noemde een aantal voorbeelden op en Raptorecho vulde haar aan. "Merlinkit... Condorkit... Vulturekit... Ospreykit... Harrierkit..." Hij glimlachte warm en tot zijn verbazing kostte het hem eens geen moeite. Emoties bij katten zoals Raptorecho lagen oppervlakkig, maar soms konden ze omhoog komen, maar dan moest de situatie er naar zijn, zoals nu. Het was maar de vraag of Raptorecho ook écht van zijn kittens kon gaan houden. Want kende katten zoals Raptorecho wel liefde? Was het mogelijk?

Wat het ook was, Raptorecho wist het niet. Hij voelde zich altijd een soort hol en koud van binnen, dat was normaal van hem. En het enige waarmee die holte echt mee gevuld kon worden was razernij, vuur, alles wat hevig en gevaarlijk was. Maar warmte? Lust was wel iets wat bij hem op kwam. Regelmatig, daardoor was Northdrift nu zwanger. Maar er waren meerdere vormen van lust. Lust naar macht, bijvoorbeeld en dat had hij enorm. Ook daarom wilde hij kittens. En het was iets waar hij van 'hield' en daarom maakte dit hem waarschijnlijk 'blij'.
"Genoeg prachtige namen om uit te kiezen," snorde Raptorecho vervolgens. Oh, wat was hij goed in het doen alsof hij de meest voorbeeldige potentiële vader en partner ooit was. Bij de volgende vraag van North knikte hij. "Maar natuurlijk," zodra híj vond dat de kittens oud genoeg waren ja. "En ik kan je ook echt wel eens aflossen," voegde hij er aan toe. Want ja, de clan moest zien wat voor goede kater hij was.

Raptorecho keek nog even toe hoe Northdrift het dier verder op at toen er nog ongeveer een derde over was. Dit stond de poes af aan hem en Raptorecho begon er van te eten. Het feit dat Raptorecho dit deed liet eigenlijk al zien dat hij niet helemaal klopte. Dit was tegen de warrior code en zou een big deal zijn voor andere katten. Het feit dat Northdrift zich er ook niets van aan trok liet eigenlijk ook al zien dat zij niet helemaal in orde was. Toch merkte Raptorecho dat niet op en voelde hij zich eigenlijk gewoon op zijn gemak. Dat was al bijzonder. Dit hele gebeuren was bijzonder, ook al bleef Raptorecho geen echte emoties voelen en was hij gewoon wie hij was. Hij deed lief, vriendelijk, gedroeg zich vaderlijk en als de perfecte partner, dat was speciaal. Dit hele gebeuren was speciaal.