The future is a dark omen [Acefray]

Flintpaw hield altijd een oog gericht op Tallshadow en daarmee ook op Acefray. Hoewel het onbekend was hoe zij om het leven was gekomen en ze nog steeds haar lichaam niet hadden gevonden, bevond ze zich toch op de oneindige velden van Starclan. Daar had ze zich toegewijd aan de nieuwe clanleider, wie zijn leidernaam nog moest ontvangen en de rest van de clan. Sinclaw niet mee gerekend, want dat was een kattin die geen mededogen kreeg van de relatief jonge Starclan kattin. Haar passen waren rustig en ergens verwachtte ze niet in staat te zijn om met de Shadowclan Medicine Cat te communiceren. Iedereen wist dat het bereiken van de clans nu niet bepaald makkelijk was. Hoewel het misschien af en toe nog gebeurde, wisten ze niet wanneer ze hun clan te hulp konden schieten en of ze het wel konden. Zelfs Starclan was wel eens machteloos. Acefray was nog moeilijker te bereiken door zijn recente bezoeken aan de Dark Forest. Hij was van zijn pad geweken, onder andere door kittens te nemen maar ook door de woorden van een Dark Forest kat te geloven. Haar met sterren bespikkelde poten glinsterden met elke pas die ze nam en voorzichtig bleef ze voor de pluisbal van een Acefray staan. Haar neus drukte ze kort in zijn vacht, waarna zich verbazingwekkend genoeg een connectie vormde.

Een beeld werd getoond, een beeld van het verleden. Flintpaw was er in te herkennen, ze werd aangevallen door een onbekende schim, Sinclaw. Echter was ze niet in staat te tonen wie het was die haar gedood had. Een stevige haal over haar kop, die het bloed deed opspuiten, want hoofdwonden bloedde nu eenmaal erg, was te zien voordat het duidelijk werd dat haar lichaam het op gaf en ze wreed toegetakeld werd met nog een klauw over haar gezicht heen, en ergens voor dood achter gelaten werd, en dood was ze. Flintpaw knipperde even met haar blauwe ogen voordat ze een stap achteruit zette en de kater in haar midden kon begroetten. Nu bevond Acefray zich voor even bij Starclan. Hoe lang ze de connectie zou houden was nog maar de vraag. Het lag geheel aan de Medicine Cat. "Acefray, you are poisioning your connection with the Starclan." Was het eerste wat haar zachte stem zei, hoewel ze hem niet kon uitleggen wat hij fout deed, kon ze hem wel waarschuwen. "You are about to fall into the gorge. Walking on the end of the cliffs. Decide whom to follow for our connection is weak. We may not be able to connect with you again." Verklaarde ze verder. Haar stem klonk serieus en het was duidelijk dat er een duister pad voor hem zou liggen als hij niet zijn poten voorzichtiger neer zou zetten.

Of haar ogen het verraadde of haar uiterlijk, die bezaaid was met sterren, die licht fonkelden; wist Flintpaw niet. Maar een ding was zeker, Acefray wist dat hij zich in Starclan bevond. Hoe hij in staat was Starclan en de Dark Forest door elkaar te halen begreep ze niet. Het waren andere plekken, totaal verschillend van elkaar en toch dacht de kater nog steeds dat Rowanflame zich in Starclan bevond. Zijn connectie met hen was altijd goed geweest, echter werd die nu zwakker. Zwakker door de fouten die de kater had gemaakt, hij was inderdaad niet de slimste maar hij had het hart wel op de juiste plek. Als hij het op een goede manier gebruiken zou en niet verliefd zou raken op een of andere kat. Nee, het was verboden een partner te hebben omdat het af zou leiden van het pad, het eenzame pad dat een Medicine Cat moest leiden. Waarschijnlijk omdat ze anders bijna onbereikbaar zouden worden voor Starclan. Zijn groene ogen waren op die van haar gericht en hij leek alles behalve vrolijk om terug te zijn in Starclan, ze nam het hem niet kwalijk. Naar het gesprek met Lurkingshade had hij hen vast niet meer terug verwacht en terug willen hebben. De kater fronste voordat hij overduidelijk slecht gehumeurd zijn kop schudde en de gevlekte kattin aan sprak op een behoorlijk gefrustreerde manier. "Kunnen jullie echt nooit eens contact zoeken met óf een heldere boodschap óf goed nieuws? Ik weet niet of je het door hebt maar ik ben niet de slimste kat van het stel." Mauwde hij. Flintpaw snapte dat de vachtbal van een Medicine Cat dit alles behoorlijk zat was. Want hij zat echt diep in de penarie. Echter kon ze niet alles aan hem vertellen. Dat was het probleem, sommige dingen moesten de vrije loop krijgen, zelf ontwikkelen omdat het uiteindelijk beter voor de clans zou zijn. De rood gevlekte kattin zuchtte even waarna ze haar koppige blik op de kater richtte en haar schouders rechtte. "Acefray, met de afstand tussen ons en de clans, kunnen wij niet komen met kleine relatief onbelangrijke zaken. De kansen die we hebben om jouw of de andere Medicine Cats te vinden zijn klein." Het was puur geluk geweest dat haar in staat had gesteld om met Acefray samen te dromen. Tallshadow was dan ook de kater die ze in de gaten hield, misschien had dat er wel mee te maken. Maar nog steeds was het een wonder. "Flintpaw. Ik weet niet waarom je me dit laat zien, ik kan je niet helpen," dood was misschien dood, maar er moesten niet nog meer onnodige doden vallen door Sinclaw. "Er zullen waarschijnlijk meer doden vallen als je mijn dood niet ontrafeld." Mauwde ze droog, haar stem klonk kalm maar bijna kil, donker. Alsof er een duistere toekomst zou komen. Niet voor alle clans, maar wel voor Shadowclan. Een verborgen moordenaar tussen de Warriors. Tallshadow kon het niet nog moeilijker krijgen. "Maar ik doe mijn best. Lurking heeft me al genoeg vertelt over wat voor kat ik ben." De pijn klonk door in zijn woorden. Lurkingshade had hem te hard geraakt. Hoewel ze als Starclan zijn connectie met de Dark Forest hadden willen breken was nu het tegenovergestelde bereikt. Het was te heftig geweest op zijn al verzwaarde hart. Hij had naar haar gesneerd en normaal gesproken zou de koppige Flintpaw terug sneren maar nu zuchtte ze enkel duidelijk hoorbaar voordat ze haar neus even tegen zijn schouder drukte. Haar zachte warme sereniteit in hem over vloeiende. "Het pad van een Medicine Cat is nooit makkelijk, Acefray. En hoewel je niet de slimste bent, draag je een ding wel bij je. Kracht... en liefde. Gebruik het goed." Haar stem klonk wat vriendelijke wat zachter, maar was nog steeds dringend. "Ik zal je persoonlijk niet aanspreken op je kittens. Maar voor hen en voor Tallshadow moet je, je taken uitvoeren. Als jij de connectie met ons zou verliezen, dan breng je mogelijk de hele clan in gevaar. Waaronder jouw kittens." Want daar kwam het op neer. Een goede Medicine Cat was nodig in deze tijden en hoewel Bitterpaw zeker geen slechte Apprentice was, zou ze deze zware tijd waarschijnlijk nog niet aan kunnen in haar eentje. "Ik ben nu wat jullie willen, een kat die geen liefde kent. Weest tevreden." Mauwde hij waarna hij resoluut ging zitten en rond keek in Starclan. Flintpaw nam naast hem plaats en keek hem met haar doordringende blauwe ogen aan, de sterren die er in waren gedoofd voor een kort moment kwamen weer helder terug en met een geruststellende blik keek ze hem aan. "Ik kan je een ding beloven Acefray. Zelfs als je het contact verliest zou ik over jouw en Tallshadow blijven waken." In haar stem klonk een belofte door. Ze was misschien geen geliefde van beide katten maar wel altijd een Shadowclanner geweest. 'Voel je geen liefde voor de kitten van Oceanbreeze. Die ze liefdevol en met trots naar je heeft genoemd. Naar Tallshadow en de clan waarin je bent geboren? Het zijn misschien niet jouw kinderen Acefray, maar elk lid van de clan heeft je nodig. Je vrolijke domme blik en je kennis over medicijnen." Vervolgde ze waarna ze haar kop even bedremmeld schudde.