sweater weather

✿

Ze had gedacht dat een goed idee was.
Dat ze op zonsondergang naar buiten kon gaann. Het was niet dat ze er toestemming voor had gekregen. Maar ze had wel gedacht dat het een goed idee was geweest. Totdat opeens de hemel brak en ze binnen no time kletsnat was geworden. Maar dat hield haar avontuurlijke personaliteit niet tegen. De grijze kattin had serieus gedacht dat ze in dit weer, op dit tijdstip nog wat kon vangen. Omdat ze zichzelf persé wou bewijzen en misschien Claw of Shark kon overtuigen dat ze haar final assesment kon doen, zonder een kat te vermoorden, dan. Dat iemand dat durfde te doen voor maar een halsband. Ze was veel slimmer dan dat, toch? Ze kon er eentje stelen, daar was ze al goed genoeg voor.
Haar twee gekleurde ogen werden groot toen een onbekende rogue geur haar neusgaten vulde en al meteen kwam de beboste plek haar bekend voor. Hier was ze laatst langs geweest toen ze nog een kitten was. Het was iemand ander's territorium. Misschien als ze zich nu maakte dat ze wegkwam zou niemand haar kleineren of wat rogues in ieder geval van plan hadden. Ondanks het feit dat zij zelf voor de helft van haar leven als rogue geleefd had, wist ze zelf ook hoe onvoorspelbaar ze konden zijn. En ze wou niet in de problemen komen. Bovendien moest ze snel haar nest in voordat Claw of Shark of welke BloodClanmember ook haar afwezigheid kon opmerken.

+Tag Sirius eerst

Sirius was snel weggeglipt van zijn moeder en zusje. Hij wilde een avontuur! Hij was zonder te kijken waar hij heen ging gaan lopen. Door het gras wat bijna net zo hoog was als hem. En hij vond het leuk, zelfs de regen die hem koud en nat maakte. Dat hoorde bij een avontuur! Hij ging vrolijk verder. Tot hij een obstakel tegen kwam. Een boomwortel was in zijn pad. Dat moest hij overwinnen! De jonge kitten nam een klein aanloopje, en probeerde over de wortel heen te springen. Het lukte echter niet zo goed, waardoor hij het laatste stukje omhoog moest klauterde en er rollend van af viel aan de andere kant. "Oef." Hufte hij voor hij weer omhoog krabbelde. Tot zijn verbazing stond hij nu zowat neus tot neus met een andere kat. Deze kat droeg een onbekende geur, en dat maakte hem wel nieuwsgierig. "Hallo!" Begroette hij de vreemdeling met zijn nog hoge pieps

temmetje.

Ze had de jonge kitten nog niet opgemerkt totdat ze iets achter zich hoorde. Meteen spring ze wat naar achter terwijl ze zich omdraaide om te kijken wat het was. Een grijze kitten, wat nog best wel jong uitzag. "Oef." Hufte hij terwijl hij weer overeind krabbelde. "Ben je oké?" Vroeg ze, nogal bezorgd terwijl ze een paar stappen naar voren durfde te zetten. "Hallo!" Begroette hij met een hoge stemmetje, alsof er niks gebeurd was. En Shallow kon het niet helpen toen een kleine glimlach op haar gezicht verscheen. Hij liet haar erg naar haarzelf denken toen zij zelf nog een kitten was. En eigenlijk mistte ze die dagen vreselijk. "Hallo daar," zei ze terug. "Wat is jouw naam?" Vroeg ze vervolgens terwijl ze rondkeek en haar snuit wat in de lucht stak om een andere geur de vinden. Maar ze had geen geluk. Was het niet gevaarlijk voor een kitten om zonder toezicht te zijn? Tuurlijk, zij had zelf ook al rondgereisd zonder ouders. Maar ze had wel een hoop vrienden gemaakt die steeds voor haar wouden zorgen. Echter was de kitten alleen, en misschien kon ze hem helpen terug naar zijn ouders te helpen. Niemand wou een verloren kitten hebben. "En waar zijn jouw ouders?"

De vreemdeling had hem bezorgd gevraagd of hij oké was, voor hij haar vrolijk had begroet. Sirius knikte. "Hallo daar," zei ze terug. "Wat is jouw naam?" Sirius zag geen kwaad in deze vraag, en beantwoorde hem dan maar al te graag. "Ikke heet Sirius! En jij?" Vroeg hij haar. "En waar zijn jouw ouders?" Vroeg de kattin voor hem terug. De zilveren tabby keek even rond, en hij voelde paniek door zijn lichaampje gaan. Hij wist niet waar hij was! "D-dat weet ik niet..." Zei hij met een klein stemmetje. "Ik weet niet meer waar mama en zusje zijn. Ik weet niet waar ik ben." Vervolgde hij, als verdere uitleg. Ineens was zijn avontuur niet leuk meer. Hij wilde zijn mama niet kwijt zijn. "Wil jij mij helpen mama te vinden?" Vroeg Sirius hoopvol.

Ze vond hem schattig, hij was een levendig type, en zulke types mocht ze wel. Zulke katten waren allesbehalve negatief en vals. Ze zagen altijd het positieve. Tenminste, zo was het bij haar gegaan. "Ikke heet Sirius! En jij?" Vroeg hij. Waardoor de grijze kattin al snel antwoord op gaf. "Hallo, Sirius. Ik ben Shallow." Stelde ze zich voor met een vriendelijke glimlach. Maar al snel verdween dat in een bezorgde frons toen de kitten al snel de volgende vraag bij zich opnam en licht paniekerig rondkeek. "D-dat weet ik niet..." Zei hij vervolgens met een klein stemmetje. "Ik weet niet meer waar mama en zusje zijn. Ik weet niet waar ik ben. Wil jij mij helpen mama te vinden?" Vroeg hij hoopvol. Shallow dacht erover na. Het was donker en het regende. Dit was niet het beste tijdstip om als Young One een kitten terug te brengen. Er konden allemaal gevaren op de loer liggen. Maar ze kon hem niet hier alleen achterlaten, dat zou ze zichzelf niet vergeven. Bovendien kon ze haar geurvaardigheden op de test brengen. Dus algauw knikte de grijze kattin voordat ze met haar staart zwiepte. "Ja," Zei ze met een kleine, bemoedigende glimlach. Ze tikte haar neus tegen zijn schouder om zijn geur op te vangen. Het kwam wel bekend voor. Misschien zou dit niet eens moeilijk zijn. Ze kende het territorium hier best wel goed, aangezien ze rond zulke territoriums rondzwierf.

De ander stelde zich voor met een vriendelijke glimlach. "Hallo, Sirius. Ik ben Shallow.". Toen hij vroeg of ze hem wilde helpen leek ze even na te moeten denken, maar uiteindelijk gaf ze toch ja als een antwoord. "Mijn mama heet Corra, en ze ziet eruit zoals mij, alleen dan donkerder." Piepte hij nadat Shallow haar neus tegen zijn schouder had getikt. Met een beschrijving was het waarschijnlijk makkelijker, of tenminste handiger, om zijn mama te vinden. Nou ja, een van zijn mama's. Hij wist dat hij er nog een had, en zijn broertje bij haar woonde, maar zijn mama's hadden voor zover hij wist ruzie. En daardoor kon hij zijn broertje en andere mama niet zien.

Ze merkte al snel op dat de kitten een snelle leerling was, aangezien hij al dingen kon begrijpen. "Mijn mama heet Corra, en ze ziet eruit zoals mij, alleen dan donkerder." Legde hij uit. Waardoor Shallow hem een dankbare knikje gaf. Een beschrijving kon inderdaad wat van pas komen in zulke regen. En het hielp ook al om zeker te weten dat ze hem op de goede plek zou gaan laten, en niet bij een wildvreemde rogue. "Oké," zei ze vervolgens. "Volg me en hou je ogen niet van me af. Het is donker en we hebben allebei geen idee wat er in de nacht loert." De grijze poes zwiepte even met haar staart. "Als ik te snel ga zeg je het, en als we door struiken gaan mag je mijn staart beetpakken." Dat kon pijn doen, want kittens mochten klein zijn. Maar Sirius had waarschijnlijk zijn kracht nog niet onder controle. Dat hield haar echter niet tegen, ze mocht hem niet kwijt raken. Dat zou fataal uitkomen. Een kitten was makkelijke prooi voor dieren zoals dassen en vossen.

Shallow gaf hem een dankbaar knikje. "Oké, volg me en hou je ogen niet van me af. Het is donker en we hebben allebei geen idee wat er in de nacht loert." Hij knikte, zijn grijs-blauwe oogjes waren een tikkeltje wijd geworden bij die zin. Zouden er meer dan een soort monsters zijn hier? Of straks kwamen ze een hond tegen! Dat zou niet goed zijn. "Als ik te snel ga zeg je het, en als we door struiken gaan mag je mijn staart beetpakken." Vervolgde Shallow. Hij knikte weer. Het leek wel of hij zijn tong verloren had door wat ze daarnet had gezegd. "Ik weet nog wel dat ik van die kant kwam." Piepte hij nadat hij zijn tong weer had gevonden. Om aan te geven welke richting, liep hij naar de boomwortel waar hij een paar minuten geleden van af gerold was.

De kitten knikte nogmaals als teken dat hij haar begrepen had. Shallow was daar wel wat meer opgelucht door. Hij was dus oud genoeg om te begrijpen waarom ze voorzichtig moesten zijn. En anders had ze geen bezwaar tegen het oppakken van het katertje. "Ik weet nog wel dat ik van die kant kwam." Hoorde ze hem zeggen. Waardoor ze haar blik op de boomwortel had gericht. Haar staart zwiepte terwijl ze hem een rustgevende tik op de schouder gaf met haar staart. "Oké, volg me maar." Miauwde ze terug voordat ze over de boomwortel stapte. Haar ogen terug naar de grijze kater gericht terwijl ze afwachtte of hij haar wel volgde.

De kitten keek Shallow aan met grote oogjes toen ze hem een rustgevende tik op de schouder gaf. "Oké, volg me maar." Miauwde Shallow en ze stapte over de boomwortel heen. Sirius klauterde haar achterna. "Ben jij wel eens verdwaald geweest?" Kwam er uit zijn mondje voor hij zichzelf kon stoppen. "Dit is mijn eerste keer." Voegde hij er zachtjes aan toe. Het was ook wel dom geweest, de eerste keer alleen op pad gaan, en dan zo ver weg van zijn huis. Was het wel ver weg voor Shallow? Misschien leek het wel zo voor hem, omdat hij zo klein was. "Ik dacht niet echt na, hè." Mompelde hij teleurgesteld. Hij had beter moeten nadenken!

Gelukkig volgde de jonge kater haar al snel. Haar twee gekleurde ogen gericht op het kleine paadje voor haar terwijl ze de geur zo goed mogelijk probeerde te vinden. Maar er was geen geluk aangezien de regen het al gewist had. "Ben jij wel eens verdwaald geweest?" Vroeg hij uiteindelijk. Shallow liet een kleien grinnik horen. "Ik ben mijn hele leven verdwaald geweest," was haar antwoord. Haar stem wat hoog, alsof dit een grap was. Het was deels te waarheid. Ze had haar moeder kwijtgeraakt, en al haar nestgenoten. Maar het was ook niet lang geleden toen ze de Elite had gejoind dankzij Chawl, en haar vader daar ontmoet had. Het kon puur toeval zijn. Maar gelukkig had ze iemand waar ze op kon rekenen, dat niet persee haar beste vriend of vriendin hoorde te zijn. "Dit is mijn eerste keer. Ik dacht niet echt na, hè." Voegde hij zachtjes toe. "Het is oké, kittens van jouw leeftijd horen juist nieuwe dingen te leren kennen. Vraag aan je moeder ooit of ze jouw ooit echt op pad kan nemen?" Stelde ze voor. Het was best eng in de regen, in het bos, in de duisternis. Dus besloot ze het wat gezellig te houden met leuke ideeën en gesprekjes.

Shallow grinnikte kort.  "Ik ben mijn hele leven verdwaald geweest," was haar antwoord op zijn vraag. Het was een grap, tenminste, dat gokte hij. Maar haar stem klonk toch een beetje raar. Alsof het niet te volle waarheid was. "Dat is niet fijn." Mompelde hij. Zelf zou hij het niet willen. Maar misschien was het voor haar wel anders geweest. "Het is oké, kittens van jouw leeftijd horen juist nieuwe dingen te leren kennen. Vraag aan je moeder ooit of ze jouw ooit echt op pad kan nemen?" Dat was een aanlokkelijk aanbod. Maar hij dacht niet dat zijn mama er op in zou gaan. "Misschien..." Antwoordde hij. Sirius twijfelde of hij er aan toe moest voegen waarom hij eigenlijk op pad was gegaan. "Maar ik denk niet dat ze mee wilt als ze weet waar ik naartoe wil. Ook al weet ik niet precies waar dat is." Legde hij aan Shallow uit. "Ik wil namelijk mijn andere mama en mijn broertje vinden." Zei hij, zijn stem wat sterker als eerst. Hij was vastberaden om ze ooit eens te vinden. En het liefst zo snel mogelijk.