Als je van beren (varkens) leren kan.

Hij had een nieuwe mentor gekregen. Wereldnieuws! De oude zak had zich eindelijk teruggetrokken! Oké, dat was niet aardig, maar zijn mentor was ook nooit aardig tegen hem. Hij liet zijn gedachten echter maar niet te hard doorschijnen, want hij dacht niet dat Butterstar dat ging appreciëren. Maar ja, Butterstar apprecieerde waarschijnlijk niet veel in haar leven. Hij hoorde veel katten vaak over haar klagen en ook hij vond haar veel te serieus. Hij was een geboren regelbreker en Butterstar leek zijn talent daarin gewoon niet in te zien. Hij dacht niet dat dat veel anders ging zijn met Smokegaze, zijn nieuwe mentor. Hij had de tom al vaker zien rondlopen omdat het natuurlijk weer een gerespecteerde warrior moest zijn en Thistlepaw dacht niet dat de tom tegen zijn grapjes zou kunnen. Eigenlijk zou hij ontzettend graag samen met Littlepaw getraind worden, maar dat zat er niet in voor hem. Hij hoopte dat de trainingen met Smokegaze een beetje mee zouden vallen en dat hij toch wel in voor een grapje bleek te zijn. En anders ging hij Tallshadow tijdens zijn trainingen wel eens een keer opzoeken. Dat stond trouwens op zijn verlanglijstje, maar de ShadowClanleader leek het zo druk te hebben dat Thistlepaw nog niet de kans had gehad om hem alleen aan te kunnen spreken. Hij smaalde al bij het gezicht dat Butterstar zou trekken als hij Tallshadow daadwerkelijk aan zou spreken. Het was niet dat hij niet loyaal was aan zijn Clan, hoor, maar hij had gewoon een schijthekel aan katten die veel te serieus waren. En dus was het niet gek dat hij veel met Littlepaw optrok. Zijn beste vriendin was immers zo gestoord dat ze altijd kei hard moest lachen als er iets misging in haar leven. Thistlepaw zuchtte om zijn eigen gedachten en keek op toen hij een balletje vacht zijn richting op zag komen. Een ThunderClanner. Een kitten. Awww. “He kleintje!” riep Thistlepaw hard door de grot terwijl hij met een brede grijns naar de kitten keek. “Hoe gaat-ie?”

+ Eerste post voor Boarkit