I had a dream my life would be

Het was erg moeilijk om rond te komen. Nu hij, Nazca en Rowe enkel met zijn drieën waren, viel het pas op hoe weinig prooi hier werkelijk te vangen was. Eerst konden ze nog profiteren van de prooi die binnen gebracht werd door de betere jagers van de clan, maar nu moesten ze alles zelf doen.Dit bleek veel moeilijker dan hij eerst gedacht had. De kater was erg afgevallen, en zijn spiermassa afgenomen. Hij was vermoeid, en ergens begon hij te twijfelen aan zijn beslissing. Echter was er nu geen weg terug meer. Hij was nu al zeker twee weken weg en terugkomen kon niet. Hij zou meteen verstoten worden, zou hij zijn kop weer laten zien. Er verscheen een grimas op zijn gezicht. Hij wilde niet eens terugkomen. Zijn siblings moesten hem niet meer, wist hij. Redpetal en hij waren na het incident dat hij haar geslagen had niet meer wat ze ooit waren. En zijn andere zussen namen hem daar waarschijnlijk kwalijk voor. Echt vrienden had hij, naast Nazca, nooit gehad. En daar leefde hij nu mee. Hij moest blij zijn dat hij hem nog had. Zijn maag rommelde nog eens hard, alsof die dat het afgelopen uur nog niet vaak genoeg gedaan had, bedacht hij zich bitter. Ra wist dat hij opnieuw erop uit moest trekken om te jagen, al wist hij haast zeker dat het verspilde energie zou zijn. Misschien kon hij ergens restjes vinden, zoals hij de laatste tijd bijna altijd deed. Hij was een schooier geworden, een zwerver. Het rogue leven was, om heel eerlijk te zijn, niet voor hem weggelegd.

- Swallowflight

Hoewel hij zeker geprobeerd had om uit het gebied waar de clans zich schuilhielden te blijven, was hij blijkbaar toch te dichtbij gekomen. Hijzelf had de kattin nog niet door, maar zij had hem al wel gezien. Ra stak zijn neus wat de lucht in, om van de lucht te kunnen proeven en hopelijk wat voor prooi dan ook te lokaliseren, maar werd uit zijn jacht getrokken doordat zijn vorige naam uitgesproken werd. Hij, Nazca en Rowe hadden met zijn drieën besloten om hun clanleven volledig achter hen te laten, en hun namen te veranderen. Echter wisten anderen dan hun drie dit niet. Met een ruk draaide de kater zich om, zijn houding meteen verdedigend - klauwen uitgeslagen en tanden ontbloot. Hij was zwak, zag er zwak uit en had amper kracht in zijn lichaam. Als hij nu aangevallen werd, was er een grote kans dat hij het niet zou overleven. Zijn houding verzachtte niet toen hij doorhad wie het was. Swallowflight, een vriendin van hem, al kon hij haar nu niet meer zo noemen. In zijn ogen was hij het gevaar, maar in werkelijkheid, had zij alle redenen om bang te zijn van hem. Hij was, door de honger en uitputting, agressief, snel geprikkeld en bovenal klaar om alles op alles te zetten in een gevecht. Hij had er nooit meer verwilderd uit gezien dan dit moment.

Hij liet een schamper lachje horen om haar opmerking over de patrouille. "Ik ben nog geen moon weg, en je denkt dat ik de manieren van het clanleven al vergeten ben?" De kater versmalde zijn ogen en grinnikte zacht, waarna hij zijn kop ongelovig schudde. "Dan ben je nog dommer dan ik dacht," spuugde hij haar toe en trok zijn lippen uitdagend naar haar op. Zijn hart klopte in zijn keel. Hij vond het spannend om met haar te vechten. Hij wist wel dat ze hem vroeger leuk gevonden had. Ergens hoopte hij dat ze dit nog steeds in hem zag, zodat hij op dit moment haar hart brak. De haat die hij plotseling tegen ThunderClan door zich heen voelde stromen, was bijna angstaanjagend. De katten die hij had gezien als familie waren nu zijn grootste vijand. Dat allemaal voor Nazca, zijn wereld. Hij was ook zo naïef, en bovenal blind van liefde.