Yeni and daha

Webpaw lag aan de buitenkant van wat de apprentice den moest zijn. Zijn lichtgrijze kop lag op zijn poten en hij keek met luie ogen naar de activiteiten. Crowfur had het druk en zou hem pas de volgende morgen meenemen op een tour ofzo. Het was tegen de nacht dus er waren al veel katten gaan slapen. Vooral het stuk voor de warriors zag er erg stil uit. De jonge kater had niets gedaan vandaag en zat vol energie. Die moesten er op een of andere manier uit. Toen hij een kleine beweging zag van de plek die hij inspecteerde stond hij uiteindelijk op. Hij wou iets doen en de apprentices die bij hem lagen waren nog niet zijn vrienden. Voorzichtig sloop hij op een warrior af. Stallionheart. Hij sloot zijn tanden om het oor en trok er zachtjes aan. "Staalliooon!", zeurde hij zachtjes. "Wil je opstaan om te spelen?" Random zeer random.

Jaaa! Hij reageerde. Ongeduldig en met blije oogjes keek hij naar de kater die iets ging doen. Nu zat hij alleen maar te geeuwen. Dat stak Webpaw natuurlijk aan. "Neeeehhh, geeuwde hij fluisterend. De kater stond op en schudde blijkbaar even zijn spieren los. Verwonderd keek hij naar die bundeltjes. Wauw. Hij moest moeite doen om niet even te slijmen. Uuh, ja. Toen de kater vroeg of Crowfur het goed vond sprong hij opgewonden in het rond. "Het mag wel!" Zijn stem was een hard gefluisterd, hij kon niet zo goed stil zijn. Misschien konden ze stiekem iets doen in de grot want het was wel eng buiten. Of net buiten en dan iets luider. Hmm hij had helemaal geen plan. Smoesh! "Heb jij een ideeeeh?"

Webpaw greens even. Crowfur zou het niet zo erg vinden toch? En zeker ook niet de oren van Stallion eraf klauwen ... toch? Hij was eventjes zo in gedachten verzonken dat hij niet had gehoord wat de kater had gezegd. “Lijkt je dat wat?” Verward keek hij op. Hmmm? Het lichtgrijze katertje ging nieuwsgierig de kater achterna om te weten te komen wat ze gingen doen. Het was duidelijk dat ze naar een rustiger plekje gingen. Spannend! De kleine stuiterbal hield zijn adem geschokt in toen Stallionheart hem een stuk mos toegooide. Hij vloog naar hem toe, maar net buiten zijn bereik. Hij dook in elkaar en sprong op naar het balletje. Onderweg maakte hij een rare beweging om het te pakken. Daardoor kwam hij hard op zijn buik neer. "Oefff." Hij schudde zijn kopje en stond op. Het bolletje wol haakte aan zijn nagels. Ha!

"Netjes, nu terug gooien" Het lichtgrijze katertje knikte. Goed. Hij smeet het balletje terug naar Stallionheart. Toen hij niets zag landen keek hij even verward om zich heen. Huh? Zijn blik viel op zijn poot, waar het balletje aan hing. Vast. Hij porde het met zijn andere neus, zijn andere poot moest hij aan de grond houden voor evenwicht. Hé? Hij schudde iets harder. Toen zette hij maar zijn tanden in de bol en scheurde hij het af zijn nagel. Stom ding. Toen hij hoorde wat Stallion zij keek hij uitdagend terug. "Mjaaa!" Hij sprong in de lucht, met alle vier poten wijd gespreid en gooide zijn kop in zijn nek om het balletje te gooien. Webpaw viel met een plof neer. Hé?! Nu hing het vast aan zijn tand. Boos kijk hij scheel naar zijn lip, waar het vrolijk danste. Hij schudde wild met zijn kop. Het balletje raakte los en stuiterde recht naar de poten van Stallion. Tot zover de pogingen.

Ja makkelijker gezegd dan gedaan. "Volgende keer goede keer!", miauwde hij heftig terug. Puh! Hij ging Stallion eens wat laten zien. Webpaw sprong achter het balletje aan, kijkend naar omhoog. Hij maakte een hoge sprong en ving het op tussen zijn kaken. Daarna draaide hij zich uitdagend om. Hij greens en spande al zijn spieren. Ze bolden mooi op onder zijn lichtgrijze vacht. "Ier kwomt ie!" Hij gooide zijn kop achterover, liet het mosballetje los, en dat deed het ook. Daarna sprong hij ter plekken omhoog om er een goede klap op te geven. Het balletje vloog. Zou Stallion moeten rennen? Hij was een heel eind verwijderd.