Ghostbusters

Onderwerp: Ghostbusters za 15 jul 2017 - 13:30

De bruine kitten keek met grote ogen over de rand van haar nest heen. Haar nest - het nest van de warme kattin die hun zoogde - was een goede bescherming voor wat ze daar zag. Het was avond en veel katten waren bezig met hun sharing tongues - al wist het kleine meisje nog niet eens wat het precies was. Het enige waar ze op dit moment haar ogen op gericht had waren de enge schaduwen op de wand van de cave. Ze hadden angstaanjagende vormen en sommige leken nog geluid te maken ook! Een bang piepje kwam uit haar bekje terwijl ze wegdook achter de rand. Hier was het veilig, toch? Hier konden de enge schaduwen haar niet pakken, toch? Met grote oogjes bleef ze naar de muur met schaduwen kijken. Aah, eentje bewoog haar kant op!

O P E N

So I'm sorry to my unknown lover Sorry that I can't believe that anybody ever really starts to fall in love with me Sorry to my unknown lover Sorry I could be so blind Didn't mean to leave you and all of the things that we had behind And someone will love you But someone isn't me

Onderwerp: Re: Ghostbusters za 15 jul 2017 - 14:54

i'd tell you to go to hell but

I don't want to see you there

don't hate,
relate

TAG HERE

WORDS HERE

NOTES! keep em short or they may cut off

Het was niet lang geleden dat hij zijn oogjes geopend had. En ergens raakte hij zelf ook al moe, hij begon ook al meer te slapen. Nu hij langzaamaan het lopen onder de hand had gekregen., Alleen zijn balans leek nog ver weg te zijn. Het waren een paar daagjes, weekjes, maar hij was al behoorlijk gegroeid. Hij dronk ook meer melk, maar hij was ook vaak weg, soms, wanneer zijn moeder even afgeleid was, kon hij ergens wegkruipen en rondlopen. Maar hij kwam ook niet ver. Aangezien hij nog niet volop oud genoeg was om lange afstanden te lopen, of kruipen. Hij kwam al snel terug wanneer hij de honger of vermoeidheid weer terug voelde komen.
Echter was nu niet het geval. Sterker nog, hij had een andere kitten in zijn gezichtsveld gekregen. Een wildvreemde kitten, die hij niet als nestgenoot kende. En ze rook ook niet bekend. Hij kende haar dus totaal niet, erg veilig om er zomaar naartoe te lopen, of course. Zijn blauwe ogen hadden een wat geelbruine rand gekregen. Eerder wat goud, wat al snel zijn echte oogkleur verraadde.
"Haaawlo," Piepte hij naar het poesje terwijl hij zich probeerde uit te sloven om op zijn poten te staan.

thanks tay ❤

Onderwerp: Re: Ghostbusters za 15 jul 2017 - 15:16

Spiderkit had nog altijd haar prachtige blauwe ogen, en die zouden waarschijnlijk dan ook dezelfde kleur houden als die van haar moeder, anders had je nu al de gouden hinten moeten zien en dat was niet het geval. Haar blauwe ogen keken angstig naar de muur waarop de schaduwen nog altijd wild heen en weer bewogen. Er kwam er eentje haar kant op, waardoor de bruine kitten wat verder wegdook achter de rand van haar nest. Ze slaakte een kreetje toen ze een stemmetje hoorde. Het was de schaduw die sprak! Het monster ging haar opeten! Spiderkit tuimelde achterover haar nest in, en zag het katertje niet eens wat zich aan het uitsloven was.

So I'm sorry to my unknown lover Sorry that I can't believe that anybody ever really starts to fall in love with me Sorry to my unknown lover Sorry I could be so blind Didn't mean to leave you and all of the things that we had behind And someone will love you But someone isn't me

Onderwerp: Re: Ghostbusters za 15 jul 2017 - 15:28

i'd tell you to go to hell but

I don't want to see you there

don't hate,
relate

TAG HERE

WORDS HERE

NOTES! keep em short or they may cut off

Het poesje zei niets terug, in plaats daarvan tuimelde ze achterover haar nest in. Owlkit kon het niet helpen dan uitbreken in een lachbui. Hij had ergens wel medelijden met haar. Want hij had ook al sinds kort veel beschamende blunder gemaakt. Maar het zag er ook zo grappig uit. Hoe hij zo makkelijk een wat oudere kitten kon laten schrikken, zonder zijn best ervoor te doen. "Oi?" Probeerde hij haar nogmaals te begroeten. Zag hij er echt zo eng uit? Nogal twijfelend deed hij een stap naar voren. Licht wiebelend op zijn poten, maar dit keer bleef hij staan. Gelukkig maar, hij mocht zichzelf niet wéér voor schut zetten. Dan zag hij er niet meer eng uit.

thanks tay ❤

Onderwerp: Re: Ghostbusters ma 17 jul 2017 - 12:03

Spiderkit was zo geschrokken van de enge monsterschaduwen op de grotwand dat ze achterover was getuimeld toen eentje zelfs geluid maakte. Wat de bruine tabby niet wist was dat dit geluid afkomstig was van een katertje wat ze nog niet kende, een katertje uit een ander nest. Toen ze weer wat hoorde richtte ze haar blauwe oogjes op het katertje. Huh. Wie was dat nu weer? Het maakte ook niet uit, want hij stond op het punt om opgegeten te worden door de monsters op de muur! Spiderkit dook weer een beetje weg toen de gigantische schaduwen meer bewogen. "Mwonster!" piepte de kitten terwijl ze haar oortjes naar achter legde en met trillende staart naar de muur wees. Eng.

So I'm sorry to my unknown lover Sorry that I can't believe that anybody ever really starts to fall in love with me Sorry to my unknown lover Sorry I could be so blind Didn't mean to leave you and all of the things that we had behind And someone will love you But someone isn't me

Onderwerp: Re: Ghostbusters ma 17 jul 2017 - 12:10

Oké, nu was het nogal... verwarrend. Want ze had haar blik op iets achter hem en hij wou eerst vragen wat er allemaal aan de hand was. Hij had eerder gedacht dat anderen hem meer zouden gaan waarderen. Hij was zeer ijdel en op zijn uiterlijk gericht en hij wou dat andere dat zouden merken en waarderen. Daarom was het ook daar. En het hielp niet als iemand gericht was op whatever er achter hem zat. "Mwonster!" Hij fronste even verward en keek achter zijn rug naar de muur waar ze wees. Hij knipperde droog met zijn ogen en keek de bruine kitten aan met een 'serieus?'-blik. Waar sloeg dat nou op? Het was niet dat het hem kon vermoorden, het zat aan de muur vast, en als het wel kom, zou hij het erg waarderen.

don't hate,
relate

JARONART