Someone like you

Onderwerp: Someone like you di 25 jul 2017 - 1:53

Het was eigenlijk gek hoeveel katten Tall in zijn leven al had leren kennen. Thunderclanners, Windclanners, Rogues, Riverclanners, Bloodclanners en zelfs Kittypets. Hij was eigenlijk diep onder de indruk van zijn kennismakingskills, en was niet van plan die te laten ondersneeuwen door zijn leiderstaken, dus liep hij af op de eerste de beste kat die hij zag, in dit geval een poes van zijn eigen clan - goed gekozen Tall - die hij herkende als Vixenfur, dochter van zijn goede vriend Never als hij het goed had. Ze moest het zwaar hebben nu haar vader de clan verlaten had, Tall had het er in ieder geval moeilijk genoeg mee. En hier over nadenkende terwijl hij de poes naderde, merkte hij dat zijn mood achteruit ging, waardoor hij uiteindelijk bij haar aankwam met een ietwat depressieve uitdrukking op zijn gezicht. Het draaide natuurlijk allemaal om first impressions ten slotte.

- Vixenfur 1st

#Awesome:

Onderwerp: Re: Someone like you do 14 sep 2017 - 21:05

Vixenfur was gaan zitten en had haar staart rondom haar pootjes geslagen. Je kon wel zien dat de mooie tijd van het jaar aan een einde was gekomen. Binnenkort zou de grond weer bedekt zijn met een koud deken van witte sneeuw. De roodbruine kattin had geen voorkeur qua seizoen, maar iedereen wist dat het in de komende periode moeilijker ging worden om iedereen in leven te houden. Er waren veel kittens en ze waren tijdens de journey veel ervaren katten verloren. Daarbij was er ook nog eens een ziekte op komen borrelen, niet bepaald ideaal allemaal. De kattin draaide met haar oren toen ze pootstappen hoorde en zag hoe een gestreepte kater haar kant op kwam. Het was Tallshadow, haar leader. Tegen de tijd dat bij bij haar was zag hij er nogal.. triest uit. "Is alles oké?" mauwde ze met haar warme stem, een tikkeltje bezorgd misschien wel. Immers was hij de leader van ShadowClan, het zou niet goed zijn als hij ziek zou worden.

Onderwerp: Re: Someone like you vr 13 okt 2017 - 23:42

Yep, first impressions. Bovendien had hij nu ook meteen een gespreksonderwerp waar hij honderduit over kon praten: hemzelf! Oke, grapjes opzij en gezicht wat serieuzer. Met ietwat moeite toverde de kater een glimlach tevoorschijn en schudde zijn hoofd. ”Het is niets,” Mauwde hij, en ging naast haar zitten na de prooi neergelegd te hebben. Er was geen reden om deze poes ook verdrietig te maken enkel omdat hij niet zo goed was in emoties beheersen wanneer ‘ie moe was. ”Hoe staat het met jou?” Want dat was, hoeveel grapjes hij ook maakte, echt een simpeler onderwerp.

#Awesome: