Talk

Er waren van die gesprekken waar je zin in had, en er waren gesprekken waar je Sin in had. Dit was een van de laatste, en het was maar al te duidelijk dat Tall hier geen 'zin' in had, hij moest namelijk de poes iets stoms mededelen, wat ze niet leuk vond, en ze stonden al op zulke goede voet met elkaar. Vandaar ook dat hij rondliep met dit gekke ding in zijn mond. Hij had tegenover iedereen volgehouden dat het een vogel was, maar om eerlijk te zijn wist de kater het ook niet zeker meer. Het leek er een soort van op? Hij bleef er in ieder geval bij dat dit territorium gekke beesten bevatte. Deze had mooie kleurtjes, en dus had hij hem gevangen, voor Sin, om haar gunstig te stemmen, waarna hij ging melden dat haar apprentice niet meer haar apprentice was. Het was hem namelijk maar al te duidelijk geworden dat Sin's kwaliteiten elders lagen. Dat moest hij haar alleen nog duidelijk zien te maken. Het liefst voor ze hem vermoord had.

- Sinclaw

Een positief punt aan de meeste gesprekken met Sin was dat hij ze zelf nooit hoefde te beginnen. Alleen al op haar aflopen was voldoende, en dan begon zij, en koos ze het onderwerp. Zelfs dat koos de poes over het algemeen goed, en de kater kon niet anders dan een beetje geamuseerd verbaasd kijken toen ook deze keer ze hem voor was. Natuurlijk, er zat een negatieve ondertoon in, en de eerste zin was geen oprechte vraag - Tall was er redelijk zeker van dat het een retorische vraag was. Zijn vermoeden daarover werd bevestigd toen Sin verder ging zonder op zijn antwoord te wachten, en begon over Thorn - blijkbaar waren ze uit elkaar, hij had het al gedacht maar had het niet officieel gehoord - die over haar zou klagen. Een van zijn wenkbrauwen schoot omhoog, en nadat ze klaar was schudde hij eenmalig zijn hoofd. "Ik heb niets van Thornfang gehoord," mauwde hij, en hield zijn hoofd onderzoekend schuin. "Zou ik iets van hem gehoord moeten hebben?" En nu dan nadenken over hoe hij het ging brengen dat haar eigen dochter had geklaagd.

Ze was niet geamuseerd en, tot zijn grote verbazing, geloofde hem ook voor geen centimeter. Hierdoor trok hij een wenkbrauw op, en besloot het maar te doen als een distel in de poot, zo snel mogelijk en dan heel hard wegrennen om niet geraakt te worden door de poot waar hij uit getrokken was. Here goes nothing. "Het was niet Thorn," Mauwde hij, rustiger dan hij van tevoren had gedacht. Daarna wist hij ook nog eens rustig te melden "Het was je dochter zelf, waardoor het me toch wel zorgen baarde," En tot slot bleef hij ook nog eens rustig op zijn plek zitten. I swear, Tall was deze leiderszaken aan het leren. Al bleef Sin een eng target.