Goofy grin

Onderwerp: Goofy grin zo 20 aug 2017 - 14:12

Het was hier best hoog. Zeg maar, uitzonderlijk hoog, en het was anders dan wanneer je in een boom zat en zei 'dit is hoog'. De drop had een soort onheilspellende hoogte, een die je deed vermoeden dat als je er te lang naar zou kijken, het je op zou slokken en ondanks al je pogingen te blijven staan je de diepte in zou vallen. Aan de ene kant was het eng, aan de andere kant aanlokkelijk. Hoe lang zou je vliegen, hoe vrij zou je je voelen voordat je ongetwijfeld de leegte in geworpen werd? De kater was nieuwsgierig, en dat maakte hem wel een beetje bang. Daarom bleef hij een goed eind bij de leegte vandaan terwijl hij zijn poot waste. Tall had een rustig plekje gezocht om zich te wassen, en om even na te denken. Dat deed hij steeds vaker de laatste tijd, er was ook veel om over na te denken. In zijn korte tijd als leider had hij veel vijanden gemaakt al, en nog meer katten gewoon in general boos gemaakt. Om dus al zijn vijanden te kunnen managen, was er nadenken nodig.

- Tallfright 1st

#Awesome:

Onderwerp: Re: Goofy grin wo 30 aug 2017 - 23:38

Het was simpel geweest. Houdt je gedeisd. Dat was niet zo heel moeilijk. Met zijn huidige frustraties kon hij ook niets anders dan zich gedeisd houden. Sandflower, de poes waar hij een oogje op had en waarvan hij dacht dat het wederzijds was, had kittens gekregen van een ander. Een kater die ook nog eens achtergebleven was in het oude clan territrium. Moest de kater hier gestaan hebben, had hij zich niet zo gedeisd kunnen houden dan dat hij nu was. Nu was het vooral verontwaardiging die rond spookte in zijn kop. Hij wilde boos zijn, maar hoe kon dat ook? Al Sandflower's kittens hadden een handicap. Ze had het moeilijk genoeg. Tallfright, die zich de laatste tijd veel buiten begaf, bleef verdwaasd staan bij die laatste gedachten over Sandflower. Alles in zijn kop sprak hem momenteel tegen. Waarom was hij niet gewoon boos op de poes, kwaad? HIj kon haar makkelijk laten weten hoe hij over haar dacht, over wat ze gedaan had. Zo zou Sinclaw tenminste reageren. Zo had zij het hem eigenlijk aangeleerd. Toch was er iets kleins in zijn lichaam, dat hem weerhield om dat te doen. Was er dan toch een sprankje goedheid in de kater? Aangeboren goedheid of zelfs iets van Brightspots dat in hem was achtergelaten? De kater keek op en zag een eindje verder, bij de rand van de kloof een gestalte zitten. Tallshadow, de kater waarmee hij een prefix deelde. De kater die hij overal maar bleef tegenkomen, alsof het zijn schaduw was. Zijn naam was in dat geval zeer toepasselijk. Shadow. "Jij hier." mompelde hij kortaf, zoals hij altijd geweest was tegen de Shadowclanner. Tallfright bleef een eindje van hem afstaan. Het was zeer verleidelijk om de kater een enkele duw te geven van de klif, maar daarmee hield hij zichzelf niet gedeisd.

I'll start a war if I have to...

Onderwerp: Re: Goofy grin vr 13 okt 2017 - 23:36

When you speak of the devil. Hij zat hier nog maar een tijdje, toen plots zijn naamgenootje in zijn blikveld verscheen en verstarde. Tall glimlachte even wat bemoedigend, om aan te tonen dat hij niet zou bijten, en er was ook geen thunderpath om de ander overheen te lokken in de hoop dat hij soort van aangereden zou worden. Het zou het leven zoveel makkelijker gemaakt hebben als dat gelukt was, maar foei Tall, niet zo denken. Neem in dat geval een voorbeeld aan de naamgenoot, die tenminste een gesprek opende. Tall antwoordde met een wenkbrauwwiebel en een simpele ”Ik hier,” Want naja, er had niet echt een vraag in de opmerking van de ander gezeten dus dit leek het meest logisch.

#Awesome: