Silent River

De sierlijke warrior had een rivier gevonden vanuit de bergen die minder heftig stroomde zoals de Rapids. Het water van deze stroom kwam tot halverwege haar lijf. Archangle had een weg gebaand door het water naar een rots midden in de stroom. Vanaf dit punt hoopte de poes een visje te kunnen vangen. Ook al was ze half rogue, was dit niet aan haar te merken. Ze hield van water en hield van vissen. Aan haar bouw was ook niks te zien, misschien verraadde haar spierwitte vacht alleen dat ze geen volbloed Windclanner was. Archangel was niet handig tijdens missies waarin ze zichzelf verborgen moest houden. Vissen was ze wel handig voor en ze kon ook prima vechten. Dit allemaal met dank aan haar mentor, Hailclaw. Hailclaw was een serieuze kater geweest, een echte vechtersbaas en daarvan had ze goed en veel geleerd. Ook jagen had ze goed geleerd, al had ze wat dat betreft meet geleerd van Silentmuse. Gedachten naar hem maakte haar nog elke dag verdrietig, want hij was niet meer in leven. Haar gele oog en blauwe oog waren gericht op het water, wachtend tot er een vis langs zou zwemmen. Vissen waren vrij schaars in de bergen, toch hoopte ze op succes.

Open

De, nog steeds jonge, apprentice had de witte warrior achtervolgd. Ondanks dat ze het moeilijk had gehad met het verliezen van haar beste vriend, was de apprentice niet stil blijven staan. Dat had ze zelf natuurlijk niet door. Haar kop bleef maar bij Ravenpaw hangen. Nu had ze de witte warrior gevolgd. Ze had geen reden om de poes te volgen. Voor haar bleven spelletjes plezant en nu ze niet echt iemand anders had om mee te spelen, moest ze zich aan de eerste beste kat vastklampen. Toch, ondanks dat ze dit als spel bezag, hield ze zich gedeisd toen ze zag dat Archangel zich klaar had gezet om te jagen. Ze was dan wel jong, maar ze kon (eindelijk) de klik maken. Ze wist dat ze nu niet tevoorschijn moest springen om de poes te laten verschieten, want dan joeg ze alle vissen weg. Toch kriebelde het in haar buik om tevoorschijn te komen en haar spel verder te zetten. Ze duwde haar nagels wat in de grond en liet haar kopje zakken, om zich te verzetten tegen de drang om naar voren te springen. Nog even wachten, Tinkerpaw!

En succes had ze. Een vis van ongeveer vijf centimeter lang en drie centimeter breed zwom langs. Niet echt heel groot, maar het was een vis die tenminste een niet al te grote kat kon vullen. Een prima vis om te vangen. Ze boog wat verder naar voren en hees haar voorpoot langzaam op van de grond. Ze sloeg haar nagels uit en wachtte tot het visje onder haar poot zwom. Opdat moment sloeg ze haar witte poot in het water, doorboorde de vis met haar nagels en haalde deze zo in een boog het water uit. De vis boog door de lucht en viel vervolgens op de kant. Archangel ging terug het water in en baande zich zo een weg door de rivier terug naar het land bij haar vis. Tevreden staarde ze naar haar vangst en begon nu al na te denken over aan wie ze deze vis zou geven in de Riverclan. Misschien een Queen, of wat oudere kittens. Zijzelf zou er niet van eten, de warrior code sprak namelijk over; eerst jagen voor de clan en daarna voor jezelf.