Well done please

Het was geen grapje als hij zei dat er weinig katten waren in de clan voor wie hij meer respect had dan voor Bitterpaw. De medicine cat apprentice van Shadowclan leidde een leven wat voor niemand makkelijk zou zijn, en wat het nog lastiger maakte was dat Ace op het moment een losgeslagen projectiel was waar niets zinnigs uitkwam. Dus had de leider besloten dat de dikke eekhoorn die hij vandaag gevangen had, naar die poes mocht gaan. Vandaar dat hij met een dikke rode vacht in zijn bek op een missie was. Door de staart van het beest leek het er eigenlijk op alsof de kater een baard had, maar daar kon hij mee leven. Bovendien had hij al meerdere kittens er hard om zien lachen, en dat maakte het enkel een zeer goede bijkomstigheid. Zelfs Wasp zou hier weinig op tegen hebben, misschien.

- Bitterpaw 1st

De vraag had al enkele weken in haar kop gehangen en tot haar tegenzin was het definitieve antwoord alsnog niet gekomen. De afgelopen maanden waren zo hectisch geweest dat ze er geen woorden voor had. Ze was familie verloren en op haar taak als Medicine Cat Apprentice had nog nooit zo veel druk gestaan. Er waren te veel katten die haar hulp nodig hadden, vaak genoeg vanwege de meest idiote redenen die je je kon bedenken. Blijkbaar vonden de katten van Shadowclan het leuk om haar tijd te verdoen, zo ook Acefray. Hoewel ze de kater meer begon te mogen, begon ze zich ook enigszins af te vragen waar de kater in godsnaam mee bezig was. Zijn recente bezoekjes aan Starclan waren meer dan dubieus en hij leek er, naar haar mening, veel te luchtig over te doen. Ace had gezegd het onder controle te hebben, maar Bitterpaw overwoog om het probleem aan iemand voor te leggen. En heel toevallig kwam die iemand net op haar afgelopen. Tallshadow droeg een rat in de vorm van gezichtsbeharing op zijn nek en het zorgde ervoor dat de grijze kattin een scheve grijns op haar gezicht zette. "Tallshadow," groette ze hem, met een knikje van haar kop. Je kon zeggen wat je wilde over de leider van Shadowclan, maar hij had in elk geval een gevoel voor humor. Iets wat niet echt betrekking had op de rest van de leiders.

Eigenlijk, nu hij er zo over nadacht, zou het hem weinig verbazen als Wasp wel degelijk veel op zijn baard tegen had. De poes had namelijk ten eerste geen enkel gevoel voor humor, en ten tweede geen enkel gevoel voor stijl. Ze zou hem waarschijnlijk aanstaren met haar dodelijke staar, tot Tall neerviel, Acorn leider was, en zij deputy zou worden. Talk about de ondergang van Shadowclan en humor. In ieder geval maar goed dat hij haar nog niet tegengekomen was, en dat de eekhoorn ook niet voor haar bedoeld was. De kat voor wie het beest wel bedoeld was kwam hij nu juist tegen. Hij grijnsde, zijn baard meegrijnzend, en legde het beest toen voor haar neer. "Een presentje voor de sterkste kat van Shadowclan," Mauwde hij, met een buiging, en keek met twinkelende ogen naar de poes. Het maakte hem zeer jeugdig.

De leider van Shadowclan kwam met een grijns op haar afgelopen, wat ervoor zorgde dat zijn makeshift baard vrolijk met zijn gelaat meekrulde. Zelfs Bitterpaw, met haar serieuze karakter, kon het niet laten om even te grinniken bij het zien van de bruine tabby. Hij was charmant, zoveel moest ze toegeven. Ze keek hem ietwat verbaasd aan toen ze het prooidier toegewezen kreeg, voor de sterkste kat van Shadowclan. "Die heb ik nog niet eerder gehoord," merkte ze toen op. Sterk was niet bepaald een woord dat ze gebruikte om zichzelf te beschrijven, of het nou mentaal of fysiek was. Toch appreciëerde ze het wel. "Maar bedankt." Ze nam een hap van de eekhoorn en kwam er toen pas achter hoeveel trek ze eigenlijk had. "Tallshadow, kan ik iets aan je kwijt?" vroeg ze hem toe, bijna uit het niets. Er waren de laatste tijd veel twijfels geweest. Twijfels die ze voor zich gehouden had en het begon een tol te eisen. Als ze het aan iemand voor zou moeten kunnen leggen, was het haar leider, toch?