Sean
2114
Actief
Je remue le ciel, le jour, la nuit. Je danse avec le vent, la pluie.
| |
|  Onderwerp: Stampede  zo 24 sep 2017 - 1:22 | |
| Dagen was het nu geweest dat pijn aan haar beide oren had zitten knagen. elk klein geluidje leek een lawine van wild lopend vee te zijn in haar hoofd. Ze drukten, stampten en veroorzaakten de meest onnodige en meest onverdragelijke pijn in de wereld. Haar hele lichaam sudderde aan de gevolgen van dit ding en het maakte haar meer en meer gek. Het was enkel een kwestie van hoe snel een seconde werd ervaren in dat moment... En in de pijn en sorrow, duurde het altijd het langst. Met kreunend en grommende geluiden had ze zich naar de bossen gewerkt waar ze neer was geploft en haar met een droog en laag gegrom opkrulde tot een klein pluizig bolletje, haar pootjes op haar kopje leggende. Jammerend dat dit alles gewoon een vloek was en dat het hopelijk snel over zou gaan. Het was een vreselijk iets die ze maar niet van zich af kon schudden op dit moment en het maakte haar zo prikelbaar als wat. Ze voelde zich met de dag zwakker en zwakker worden. Deze pijn zoog gewoon alles van haar op. Al het leven dat ze normaal over had om boos te zijn om anderen. Het was nu op. Ze kon niks meer maken. Wat een hell zeg.
- Open
  If I could begin to be half of what you think of me I could even learn how to love |
|
