Right-o [Oceanbreeze]

Een bekende zwarte kattin kwam aangelopen terwijl Oceanbreeze rustig van het avondzonnetje genoot. Het was nog niet zo lang geleden dat ze met Crowfur gesproken had en Scarrove verdacht naar bloed ruikend aan was getroffen. De Leader had voldoende om over na te denken. Ze hoopte maar dat ze in staat was Windclan tot goede glorie te herstellen, geen wonder dat Evergreen het zo zwaar had gehad de afgelopen Moons. Als dit was hoe Windclan in elkaar zat, was het geen pretje om aan het hoofd te staan. Toch hield ze haar hoofd koel en zorgde ze voor de katten die onder haar leiding vielen. Er zou eens een moment komen dat ze uit haar slof zou schieten, maar dat moment leek nog ver weg. De zwarte kattin, was Crowfur. Een kattin die enkele Moons ouder dan haar was en bekend stond om haar soms aparte ideologie. "Oceanstar, mag ik je even spreken?" Mauwde de kattin waarop ze met haar blauwe ogen de ander in zich op nam. Met een knikje en een korte beweging van haar staart, die ze op de grond tikte, nodigde ze de Warrior uit om naast haar plaats te nemen. "Crowcall, ik hoop dat het geen slecht nieuws bedraagt," mauwde ze enkel, waarna ze de ander een vragende blik gunde. Natuurlijk wist ze dat Crowcall tijd doorbracht met haar half-siblings van Thunderclan. Als de reis voorbij was kon dat nog wel eens een probleem worden. Maar ze gunde kittens veel, het waren kittens die geen ouders meer hadden om voor ze te zorgen en dus liet ze het met toegeknepen ogen toe.

Ongemakkelijk nam Crowcall naast haar plaats, waarna ze met haar kopje schudde op de oprechte vraag van de jonge Windclan Leader. "Nee, geen slecht nieuws", mauwde ze, waardoor Oceanbreeze de zwarte kattin een opgelucht knikje gaf. Er was al voldoende op haar schouders terecht gekomen de afgelopen Moons, een keer goed nieuws zou ook wel een prettige afwisseling zijn. "Ik..." Vervolgde de donkere kattin, voordat ze zichzelf onderbrak met een kuch en haar poten nerveus over de grond schuifelde. "Ik dacht..." Begon de ander, waardoor Oceanbreeze haar kop even afwachtend schuin hield. "Je dacht wat?" Mauwde ze vriendelijk, de ander aanmoedigend om te spreken. "De clans zijn nu al best een tijdje samen, en ik merk dat dat eigenlijk... wel goed gaat? Sommige katten blijven wantrouwig, natuurlijk, maar ik zie ook veel vriendschappen ontstaan. En meer." Sprak de ander, waardoor Oceanbreeze haar kop even neeg. Er waren inderdaad veel halfclanners bijgekomen en ook Crowcall had familie in een andere clan, maar dat kwam doordat ze zelf een halfclanner was. Ze wist ook dat er waarschijnlijk veel halfclanners verborgen waren in de menigte, echter ging ze daar nog niet te diep op in. Ze hield in ieder geval een oogje op de kittens en haar Warriors, voor zover ze dat kon en hoopte dat er niet al te veel kittens meer geboren zouden worden. De tijden werden kouder en de reis zou vast en zeker over niet al te lange tijd weer vervolgen. Dan kon ze niet met pasgeboren kittens zomaar vertrekken. Dat was te riskant. "En ik vroeg me af of het niet het beste zou zijn als het zo bleef." Zei de donkere kattin uiteindelijk nadat ze de Leader aan had gekeken. Dit laatste sprak ze redelijk zelfverzekerd uit, iets dat Oceanbreeze niet had verwacht. Voorzichtig slikte ze voordat ze haar kop resoluut schudde. "Crowcall, ik ben niet zozeer voor vijandelijkheid richting andere Clans, maar ook ik zet hierbij de grens. Er zijn vijf clans, Windclan, Riverclan, Shadowclan en Thunderclan, met dan nog de clan van onze voorouders, Starclan. Er zijn vier Leaders, vier Deputies, vier Medicinecats en hun Apprentices. Ten eerste zullen er gevechten ontstaan wie de enige Leader mag zijn, en welke Deputy daar dan bij hoort, ten tweede is er veel in het verleden tussen de clans gebeurd. Om nog te zwijgen over het feit dat in vier clans leven de beste manier van leven is. In deze grote groep zijn er veel meer zieken." Mauwde ze, haar stem rustig maar enigszins ongemakkelijk en streng. Ze had nog niet alle redenen genoemd waarom het geen goed plan was met z'n allen samen te blijven, maar dit waren er vast al wel voldoende.