This is no justice

Ze had er nog even over nagedacht, maar nu was Crowcall zeker van haar zaak: ze moest Oceanstar aanspreken over de straf die ze Crowfur gegeven had. Misschien was het vanuit haar oogpunt rechtvaardig, maar als je het Crowcall vroeg, was het grote onzin, en dat mocht Oceanstar weten ook. Ze had zich eerst wel afgevraagd of ze het niet gewoon moest laten gaan, maar als ze altijd alles zou laten gaan, veranderde er nooit iets. Ze had het recht om zich uit te spreken, dus dat was wat ze zou doen. "Oceanstar, kan ik je spreken?" vroeg ze, minder voorzichtig dan de vorige keer dat ze haar had gesproken, maar nog altijd op een beleefde en vriendelijke toon. Ze was niet van plan de ander omver te schreeuwen, ze wilde alleen haar punt overbrengen, en als ze serieus genomen wilde worden kon ze dat het beste op een rustige toon doen.

-Eerste post voor Oceanbreeze

Het kostte de leidster niet veel moeite om te bedenken dat het om Crowfur ging. Crowcall knikte, en hoewel ze kalm naar Oceans woorden luisterde, was aan haar gezicht waarschijnlijk al af te lezen dat ze het niet met haar eens was. "Ik snap dat jullie geen geheimen willen, maar waarom denk je dat hij het niet vertelde? Hij wist hoe jullie over halfclanners dachten. Kun je het hem écht kwalijk nemen dat hij zijn dochter een normale jeugd wilde geven?" miauwde ze. "Crowcall je weet net zo goed als ik, dat ik niet uit ben naar onrust en gevechten. Echter betekend het niet dat die er nooit zullen zijn," ging Ocean verder. Crowcall wierp een blik op de wond. Natuurlijk zouden er altijd problemen zijn, en gevaren. Ze dacht ook echt niet dat de wereld opeens perfect zou worden, maar het kon wel béter. Ze schudde haar kop. "Misschien niet, maar je kunt nog altijd je best doen om het te verminderen", miauwde ze met een frons. "En bovendien, daar gaat het nu niet om. Het gaat nu om het feit dat Leopardpaw voor de hele clan is weggezet als een fout." Haar stem was hard, scherp. "Het gaat om het feit dat liefde wordt afgerekend, dat ouders moeten kiezen tussen hun kittens en hun reputatie, en dat die kittens daar hun hele leven onder lijden omdat jullie niet kunnen accepteren dat ze bestaan!" Ze sloot even haar ogen en zette wankelend een stapje terug. Het was niet haar bedoeling geweest haar stem te verheffen, ze had dit netjes willen doen, en nu voelde ze weer hoofdpijn opkomen. Ze had hier de energie niet voor, en ze was bang dat Oceanstar niet naar haar zou willen luisteren als ze niet kalm zou blijven. Ze ging zitten en opende haar ogen om Oceanstar aan te kijken.