CONSPIRACY THEORIES ll Nightblood

Elke Clan had zijn eigen werking om in stand te blijven. Ze waren net machines die elke dag brandstof moesten krijgen om te kunnen functioneren maar die brandstof kwam er natuurlijk niet vanzelf. Nu de clans gedwongen waren om met elkaar in één of andere grot te leven ergens midden in de bergen moesten vele katten overuren draaien. De ziekte verroeste hun taken. Grote starclan, Nightblood had al dagen lang niks anders gedaan dan jagen voor andere. De prooistapels krompen en nu helemaal sinds leafbare toegeslagen was, er was zelf bijna nooit wat over voor hem dan een klein hapje muis. Het hielt hem s’nachts wakker, de senior warrior wou niks anders dan zijn clan gezond en sterk. Daarom deed hij nog wel eens s’avonds jagen. Daar waren de Shadowclan warriors nou eenmaal op getraind dus gebruikte hij zijn skills die hij geleerd had om de lege magen te vullen van andere. De grote tom rekte zich kort uit en stapte stilletjes de clan cavern binnen met een duif tussen zijn kaken geklemd. Nightblood stapte richting één van de elders nadat hij de sneeuw van zijn vacht geschut had en gunde de oudere warriors die nu met ‘pensioen’ waren zijn gevangen prooi. Hij ving de dankbare blikken op maar voor dat de elders hem echt konden bedanken was hij al opgedraaid en weggelopen. Een stuk bekend vacht had zijn aandacht getrokken. Zijn kleine gevlekte balletje lag vlakbij de uitgang van de cavern, ze groeide met de dag, iets was hij niet zo leuk vond. Straks zouden de kits oud en wijs genoeg zijn en zou hij hen bijna nooit meer zien. Nee ze mochten van de boze brombeer voor altijd kleine huppelde kittens blijven. “Hallo Princess” Mauwde hij met zijn brommerige stem. Al klonk het veel liever bij zijn kittens dan tegenover andere. Zijn heterochromia iridum (twee kleuren in één oog) gekleurde ogen gericht op zijn dochtertje.

Nightblood trok zijn mondhoek op in een kleine glimlach toen hij zijn dochter begroette. De zwarte tom glimlachte nooit, enkel naar zijn kittens. Veder zal er nooit iemand deze grijns op zijn snuit zien. 'Hey Dad' Mauwde zijn gevlekte prinsesje met een glimlach terug. 'How are you feeling?' Vroeg ze. De Shadowclan warrior hield zijn gespierde schouder op en ging daarna rustig naast zijn dochter liggen, zachtjes mompelend in zichzelf. “I’m feeling fine thanks dear, how was your day?” Vroeg Nightblood. Vermoeidheid van de lange dag was duidelijk te zien in zijn ogen maar de tom hield zich groot. Zijn houding was altijd sterk en alert en zijn stem klonk net zo even brommerig en krachtig zoals altijd. Hij was benieuwd naar de dag van zijn kit, uitrusten kon later altijd nog. Nu was het tijd om wat tijd door te brengen met zijn familie.

Hij knikte toen Innerkit antwoord gaf op zijn vraag. Ze had niet iets speciaals gedaan, gewoon de basic stuff van een normal day. Hm, Nightblood hief zijn wenkbrauw wat vragend op en bromde wat binnensmonds. Hij was grotendeels altijd met zijn kitten geweest maar nu dat hij druk was met zijn taken lette hun ‘pleegmoeder’ altijd op hen. Er was niks te klagen over de she-cat maar hij merkte wel op dat ze de kits maar een beetje links begon te laten liggen. Hij zal met haar eens binnenkort een gesprekje beginnen, kitten hoorde nou eenmaal vermaakt te worden en te spelen. Dat hoorde bij hun ontwikkeling. Een koude bries woei naar binnen en streek over zijn zwarte vacht. De kou was hij wel gewend van de hele dag buiten te zijn maar hij snapte wel dat toen zijn dochter de vlaag over de heen kreeg ze een koude rilling kreeg. De kleine she-cat kroop tegen hem aan. Nightblood glimlachte zacht en sloeg zijn staart beschermend en warm om haar heen. Haar dichtbij hem houdend. Hij zal haar straks wel terug meenemen meer binnen in de cavern waar het een stuk warmer was. .'But...Dad? Can I ask you something?' Vroeg Innerkit. De zwarte warrior knikte en keek zijn dochter aan. Een vragende blik in zijn blauw met groene ogen. “Ofcourse princess” Sprak hij, een trok met zijn witte snorharen. Hij hoopte dat haar vraag niet iets ernstig was.

Wiebelend met zijn zwarte puntige oren wachtte hij af op zijn dochters vraag. De tom was erg nieuwsgierig, meestal kon hij het wel radden als Innerkit ergens mee zat zoals bijvoorbeeld haar broer Sloekit of hun pleegmoeder. Maar dat leek dit geval niet echt het geval. Ze had een verlegen glimlach op haar snoet en wiebelde net als hem met haar gevlekte oortjes. 'Well, So I know that you dont really control this but...' Ze slikte even. Nightblood trok zijn wenkbrauw op in een vragende frons. 'Could you maybe reqeust, that you will become my mentor. When im an apprentice, and not some random cat I dont even know?' De Shadowclan warrior keek op, zijn ogen op zijn dochters gericht. Vroeg ze nou als hij haar mentor wou worden? Hij schudde mentaal zijn brede kop. Nee, al zijn apprentice werden getraind volgens de oude regels. Streng en hard. Geen genade zoals Shadowclanners om bekend stonden, hij zal zijn dochter nooit zo streng kunnen behandelen. Nightblood raspte zijn keel. En krulde zijn staart wat meer op zijn dochter heen alsof hij haar wou beschermen tegen iets wat er niet was. “My dear one, why do you want me to train you? There are so many good warriors that will train you well” Mauwde hij rustig met zijn bekende brommige stem. Natuurlijk wou haar wel trainen maar hij wist ook dat hij een grote zwakte had voor zijn kits en dat zou hem behoorlijk geen belemmeren in zijn trainingen.