Rainbow ll Seaweedpaw

Hij had die dag nog niets anders gedaan als een korte jacht. De warme seizoenen waren weer voorbij en hadden plaats gemaakt voor de koudere temperaturen van Leaf-Fall. Wat betekende dat er minder prooi zou zijn, vooral hier in de mountains, en dat had Seaweedpaw al wel wat gemerkt toen hij die dag was gaan jagen. Op sommige dagen moest hij de prooi gelijk geven dat ze in hun warme holletjes bleven, maar het betekende minder prooi voor de clan.
Hij liet een zucht klinken, hij begon zich nu toch wel lichtelijk te vervelen. Zijn mentor had geen training gepland voor hem vandaag en nog eens gaan jagen zat er niet in want de donkere lucht duidde aan op een onweersbui en de zwarte apprentice had geen zin om daar in terecht te komen. Dus wat hij dan moest doen, die vraag werd beantwoord voor hij er überhaupt een antwoord op kon bedenken. 'Jij daar!' werd er zowat naar hem geschreeuwd. Verward draaide hij zijn kopje naar de bron, een calico kitten. Ze wees met haar poot naar hem, dus er was geen verwarring dat ze hem ook echt bedoelde. 'Ik wil vermaakt worden' vervolgde ze op arrogante manier. Iets wat hem wat verraste. Kittens waren soms wel wat brutaal maar dit had hij nog nooit meegemaakt. Ze was blijkbaar zelf ook wat verrast door wat ze had gezegd, want al snel voegde ze er een zachte 'alsjeblieft' aan toe. "Hmm, misschien maar wat zit er voor mij in?" vroeg hij haar met een geamuseerde blik in zijn zeegroene ogen.

De kitten was even stil maar kwam toen met het aanbod dat hij iets van haar te goed zou hebben. Seaweedpaw knikte. "Alright. Wat vind je leuk om te doen, want als ik dat niet weet zal ik ook niet weten wat ik kan doen om jou te vermaken." Zei hij vrolijk. Hij kon net zo goed met haar iets gaan doen, veel anders zou er toch niet op zijn pad gooien. En de gunst die ze hem beloofde zou ooit nog wel eens van pas gaan komen, en anders zou hij hem gebruiken voor iets simpels of gewoon niet. "We kunnen een spel spelen, of ik kan je wel een paar simpele dingen leren die ik al heb geleerd van mijn mentor?" Stelde de jonge kater voor.

Ze leek erg enthousiast te zijn over het opzicht iets te kunnen leren en Seaweedpaw kon een geamuseerde snor niet onderdrukken. Zelf was hij ook zo geweest, of wel niet erger, het kamp uit sluipen om een beekje te bezoeken. Hij had voor zo lang hij zich kon herinneren een soort van fascinatie gehad voor water, wat hem niet te populairste maakte. Maar hij had zijn goede vriend Ghostpaw, dus alles was wel oké. "Okay dan, ik zal je wek wat sluiptechnieken leren die mijn mentor mij heeft geleerd om prooi te besluipen. Maar je kunt ze natuurlijk ook gebruiken om andere katten te laten schrikken." Het laatste voegde hij toe met een knipoog. Toen schoot het hem te binnen dat ze elkaar nog helemaal niet hadden voorgesteld. "Ik ben Seaweedpaw, trouwens." zei hij, wachtende op een reactie. Zijn naam was eenmaal een beetje apart, net als hijzelf soms was.