A walk to the death....(spirits death)

(Only Mortica en later als het kan Raven)

Spirit liep doellos door het woud, haar ogen triest gesloten. Het leven had geen zin meer. Ze had Raven een lange tijd niet gezien, en laatst had ze zijn geur nog geroken, maar met een andere katin, en vanaf die dag wist Spirit niet meer wie ze was en wat nou haar doel was. Zou ze dan echt zo blind zijn geweest dat ze niet had gemerkt dat Raven een ander had, of was het alleen maar schijn? Ze schudde haar warrige kop en zette een laatste stap. Ze stond nu helemaal midden in een open plek. Ritselingen in de struiken en bomen, en een onbekede geur, maar toch een bekende geur kwam haar neus binnen. Ze kon het zich niet meer goed herrinreren, en haar instinct zei haar dat ze maar beter weg kon gaan, maar Spirit bleef standvastig staan. Ze keek aarzelend rond en toen kwam er een figuur uit de schaduwen. Mortica!

De bruin gestreepte tabby poes liep heel rustig tussen de bomen door, met een lijster tussen haar kaken geklemd. Haar jacht was succesvol geweest, ze had al eerder op de dag wat gegeten maar ze had sneller honger gekregen. Haar amberkleurige ogen bekeken de omgeving oplettend, ze had gehoord van ene Scourge, de leider van The Bloodclan. Ze wilde dolgraag zich bij hem voegen, maar voor nu moest ze eerst nog maar even trainen. Morticia's half lange vacht zag er, waarschijnlijk tot de verbazing van de meeste andere katten die ze tegen kwam, schoon uit. Ze hield het goed schoon, als ze een tijdje gejaagd had of gerend zou ze eventjes stoppen om haar vacht te fatsoeneren. Ze deed het niet echt uit ijdelheid maar meer uit een reflex. Het was moeilijk jagen met al die klitten in je vacht, dat deed pijn als hel! Haar donkere poten stopte toen ze een geur rook, ze herkende hem heel vaag, maar kon de eigenaar zijn naam niet meer achterhalen... Verrast liep ze richting de struiken en liep er door. Ze liet de lijster op de grond voor haar poten vallen en keek recht in de ogen van Spirit. Ah ja, die herinnerde ze nog wel. Geen leuke ontmoeting was dat geweest ... een haast uitdrukkingsloze uitdrukking vormde zich op haar snoet terwijl ze in zijn richting keek. "Ha, kleine teek!" Riep ze zijn kant op. Verveeld liep ze naar hem toe, ze moest haar vecht technieken oefenen, waarom scherpte ze haar nagels niet op deze kater? Of liever gezegd, dit jong? Haar amberen ogen stonden nu lichtelijk geamuseerd, eens was deze kater veel meer geweest als een stom, hoopje vacht. Maar goed, tijden veranderde niet waar? Morticia was ook ooit anders geweest, maar dat deed er nu niet toe. Ze strekte haar poten even voor zich uit, waardoor haar vlijmscherpe nagels eventjes naar buiten schoten. Ze trok ze weer in en ging recht staan. "Nou, was een onaangename verrassing dat ik jou hier tref" Miauwde ze, haar staart ging wild heen en weer met stokkende slagen terwijl haar nagels zich in en uit trokken.

(Draagt Spirit by the way een halsband? Gewoon nieuwsgierig xD)

(Spirit is een zij, en ze draagt geen halsband)
Spirit slikte even bij het zien van deze sterke poes. Het gevecht had ze haast niet meer overleefd, en ze was nog zwakker geworden als anders. "Nou, was een onaangename verrassing dat ik jou hier tref" Miauwde Mortica en, haar staart ging wild heen en weer met stokkende slagen terwijl haar nagels zich in en uit trokken. Spirit probeerde haar neutraalste blik te laten zien, en probeerde haar angst te verbergen. Ze deed moedig een stapje naar voren en haar poot trilde, bij het neerzetten, wat een klein wolkje stof opleverde.''Ik was eigenlijk naar je opzoek, Mo-Mortica..'' De naam kon ze haast niet uispreken en een rilleing kroop over haar rug heen. Ze keek met bange en glanzende ogen over het machtige lijf van de steviggebouwde kat, Dit zou ze nooit kunnen overleven.