Home Coming [Stag]

De gestreepte kater kwam de grot in met een paar anderen. Hij was uitgenodigd om mee te gaan jagen, iets wat hij graag deed om zijn steentje bij te dragen, maar blij was hij wel om terug te zijn. De koude wind die door de bergen heen waaide was toch nog even wennen. De grot was niet veel beter, maar het gaf haar inwoners beschutting en de warmte die de katten uitstraalden was toch aangenamer dan de buitenlucht. Eenmaal binnen schudde hij zijn vacht uit, proberende de kou weg te krijgen en voegde zijn prooi bij die die de rest van de Tribe had gevangen.
Toen hij op weg was naar zijn den om te kijken of er nog wat andere To-Be's waren waar hij een praatje mee kon maken maar een klagelijk gepiep deed hem van zijn pad afwijken. Nieuwsgierig als hij was, wilde Stag kijken wat er aan de hand was. Het geluid volgende kwam hij uit bij een bijna verlaten nest waar een jonge kitten lag. Toch was de geur van haar moeder, Brindleleaf, als hij het goed had nog niet zo oud. Zo lang was de kitten nog niet alleen dus, gokte hij. Een beetje ongemakkelijk, niet precies wetende wat hij moest doen, probeerde hij haar terug het nest in te krijgen. De kitten haar oogjes waren nog steeds dicht dus zo oud was ze nog niet dat ze het zelf zou kunnen en dus voelde hij zich wel wat verplicht te helpen.

Tot zijn opluchting leek de kitten redelijk tevreden nu ze weer terug in haar nest lag, niet dat hij haar dat kwalijk nam. Maar voor hij nog een andere beweging kon maken schoten de pootjes van de rossige kit naar zijn neus, waarna die deze aan tikten en Stag kon een glimlachje niet onderdrukken. Normaal ging hij niet met kittens om, maar misschien zou hij dat eens vaker moeten doen, het kon leuk zijn bleek het, zelfs als ze nog niets zelf konden. Hij hoorde een soort gesnor uit het borstkasje van de kitten voor hem komen. Blijkbaar dacht zij er dus hetzelfde over. Ze begon weer zacht te piepen, al had hij dit keer het gevoel dat het was omdat ze zijn aandacht wilde voor iets. Niet wetende voor wat wachtte hij even af en zag hoe ze haar kopje optilde en moets niezen.
Natuurlijk! Nu pas bedacht de gestreepte kater zich dat ze het waarschijnlijk kouder had dan iedereen in de Tribe, ze was immers nog maar zo'n klein en jong ding. Voorzichtig kroop hij wat dichterbij zodat hij haar een beetje warm kon houden tot haar moeder weer terug was. "Zo beter?" Vroeg hij, niet wetende of ze hem überhaupt wel begreep, waarschijnlijk niet.

Bij het ruwe gesnor van de kitten kon hij een glimlach niet onderdrukken. Als haar personaliteit die ze nu had zo zou blijven, dan zou ze zo iedere kat uit de Tribe om haar pootje gewind hebben, bewust of onbewust. Het was toch wel leuk om te zien dat de Tribe er al weer een goed belovende aanwinst bij had.
Nadat hij tegen het kleintje aan was gaan liggen om haar wat warmte te geven legde ze haar kopje op een van zijn poten. Wel, hij kwam hier dus niet snel weg. Al was dat niet bepaald het ergste geval. Ondanks dat de rosse kitten nog geen echt gesprek kon houden, had hij het naar zijn zit. Kittens vermaken was blijkbaar iets waar hij een natuurlijk talent voor had. In ieder geval, zo bleek het uit deze situatie. Bij het geluid van zijn stem hield de kitten haar kopje schuin in verwarring. Dat had hij al wel verward. Ze was nog zo jong, woorden verstaan en praten kon ze dan ook nog niet. Wel slaakte ze als antwoorden een tevreden zuchtje. Dat beantwoorde zijn vraag, al wist ze het zelf dan misschien niet. Zelf legde hij nu ook zijn kop tevreden neer op de grond van het nest.




~Sorry, laat en nogal flut