Everything Became Stone Cold

Met stevige en grote passen stapte ze tussen de bomen van Redwood door. Haar spieren deden pijn van de koud en ook al zat ze niet bovenop de bergen, het gure weer had haar alsnog weten te overmeesteren. Haar vacht mocht dan dik en opgezet zijn, het weerhield niet alle koud tegen. En het moest zo nodig sneeuwen op de terugweg. Ze was gaan oefenen op het jagen en had wat weten te vangen, dat nu tussen haar tanden bungelde. Toen de sneeuw alleen maar harder en feller werd kroop ze onder een boom en liet haar prooi voor haar pootjes vallen. Even was het stil, op het vallen van de sneeuw na dan, tot ze wat hoorde. “Wie is daar?”Miauwde ze luid en vastberaden. Haar stem vast en zelfverzekerd ondanks ze rilde van de koud.

+ Seaweedpaw.

::::

Er ging een koude rilling door zijn lichaam door de sneeuwvlokken die contact maakten met zijn lichaam. Zijn zwarte vacht stak erg af tegen de witte sneeuw die het landschap langzaam had bedekt. Het jagen ging hem hierdoor niet goed af. De sneeuw gaf hem niet alleen gebrek aan camouflage, maar het zorgde er ook voor dat de wei ige prooi die er nog was nu ook terug in hun warme holletjes waren gekropen. Dan waren er nog wel de roofvogels waar de Tribe in de bergen op jaagden, maar hij wist wel beter dan dat te proberen.
De wind begon aan te zetten. De sneeuwval werd heviger en zijn zicht slechter. Hij zou zo de clan cavern niet meer terug kunnen vinden. Het beste was om een schuilplek te zoeken en het ergste van de bui uit te wachtten. Hij rilde van de kou, maar sprong bijne de lucht in van schrik toen hij een luide stem hoorde. ”Wie is daar?”. Hij liep de richting op waar de stem vandaan kwam en zag een lichte kattin van ongeveer zijn leeftijd. “Iemand die onderdak zoekt van dit monsterlijke weer, ” reageerde hij. “Ik ben Seaweedpaw.”

_{Seems like the whole damn world went and lost its mind

And all my childhood heroes have fallen off or died}

Een ShadowClan geur drong haar neusje binnen en automatisch trok ze haar neusje op. “Iemand die onderdak zoekt van dit monsterlijke weer, ” reageerde de kat. Een apprentice, van dezelfde leeftijd als zij. “Ik ben Seaweedpaw.” Stelde de kat zich voor. “Coyotepaw.” Miauwde ze terug. “Sharing is caring.” Miauwde ze vervolgens en schoof wat op zodat de kater er ook bij kon. Het mocht dan een andere Clan zijn maar ze hadden met alle Clans de lange reis naar hier gemaakt en tegenwoordig ging iedereen met iedereen om. Bovendien kindness was free.

::::

De apprentice stelde zich op haar beurt voor als Coyotepaw en hij herkende de geur van RiverClan, al was deze wat gemixt met de geuren van de anderen clans. "Sharing is caring." Miauwde ze en schoof wat op zodat hij erbij kon komen zitten. Met een korte glimlach nam hij het aanbod aan. "Dankje," miauwde hij. Hij merkte haar prooi op. Ik zie dat jij tenminste nog iets hebt kunnen vangen voor het noodweer begon,"[b] startte hij. [b]"Ik denk dat ik alles heb weggejaagd, met mijn zwarte vacht en onhandigheid denken ze vast dat ik een of ander debiel beest ben." Zei hij in een poging de sfeer wat lichter te maken.

_{Seems like the whole damn world went and lost its mind

And all my childhood heroes have fallen off or died}