Home, Sweet Home.. [Brindleleaf]

De kleine kitten, het evenbeeld van Mousewish had zichzelf tevreden opgekruld tegen de bekende warmte van haar moeder aan. Het nest was naast haar en het gedaante van de Queen leeg. Hoewel ze nog erg jong en klein was, bijna breekbaar oogde leek de kitten met de dag sterker te worden. Ze dronk veel en goed en ondanks het feit dat ze een behoorlijke periode in de koude buitenlucht had gezeten, kort naar haar geboorte had ze er niets aan overgehouden. Behalve een kleine verkoudheid dan, die doordat ze zoveel dronk en sliep, haar lichaam niet zou verzwakken. Een zacht niesje verliet haar mond waarna de kitten zich iets meer op haar rug liet vallen en een zachte piep uit slaakte. Ontspannen smakte ze op haar lippen voordat ze haar kopje, met de nog gesloten ogen, tegen haar moeder aan drukte. Het leven was goed. Ze had eten en drinken, en het was lekker warm. Daarbij had ze ook niet de ziekte die heerste en bleef het bij haar bij een lichte verkoudheid die waarschijnlijk vanzelf op zou lossen. Tenzij de Healer en haar moeder er wat aan wouden doen. Ook werd ze niet wakker gehouden door andere kittens of nestgenoten. Ze wist zelfs niet eens, besefte niet eens dat haar enigste nestgenootje was overleden. De te vroege bevalling en de koude buitenlucht waren voor hem te veel geweest. Later zou ze wellicht meer over haar familie te weten komen, maar nu, nu bestond haar leven uit warmte, liefde en rust. Een goddelijke combinatie, al zei ze het zelf.

♥ Isa

Home, Sweet Home.. [Brindleleaf] Mouseo11

Haar lijf deed zeer en ze wist dat dat niet goed was. Natuurlijk was het logisch dat ze pijn had door het rotsblok, maar instinctief wist ze dat er meer aan de poot was. Dat ze dit keer er niet enkel wat stijfheid bij het opstaan aan overhield. Ze probeerde daar niet bij stil te staan en te genieten van haar kleine dochter, maar dat was moeilijk. Haar hele geboorte werd overschaduwd met pijn en verdriet. Lichamelijke maar vooral mentale pijn. De dood van haar broer, die het ook had verdiend om te blijven leven. Ze droomde er over dat haar kittens het overleefde en zij niet. In haar gedachten was dat beter geweest. Ja, dan hadden deze kittens ook op moeten groeien zonder een moeder, maar ze zouden alle liefde gekregen hebben van de Tribe. Ze begreep gewoon niet waarom ze nog leefde. Waarom overleefde ze alles en werd ze steeds weer overspoeld met het gevoel waar ze het minst goed tegen kon, pijn. Ze deed haar goudgele ogen open en tilde haar kop op. Ze keek naar Mouse die zich iets meer op haar rug liet vallen door een niesje. Ze was echt het evenbeeld van haar grote StarClan zus. Dat was nog iets wat ze niet begreep. Waarom moesten ze daar weer aan herinnerd worden of was het een teken dat Mousewish nooit ver weg was geweest? Dingen waar zij nooit meer het antwoord op zou krijgen, want ze zou nooit meer herenigd worden met Mousewish. Zij ging niet meer naar StarClan. Haar ogen stonden wat afwezig en enkel als ze naar haar kleintje keek verzachte haar blik en zag je de liefde die ze voor de kitten voelde. Het nieuwe trauma had haar opgebroken, meer dan ze aan had gekund.

Home, Sweet Home.. [Brindleleaf] X4eC3NF

[Low posting account]

Mouse wist niet dat haar moeder gewond was geraakt. Immers was het iets dat ze niet kon zien, want haar oogjes waren nog gesloten en daarbij kwam natuurlijk ook dat het even duurde voordat een kitten het gezicht af kon lezen van haar ouder. De lichtoranje met wit gevlekte kitten liet zich met een niesje op haar ruggetje vallen waarna ze zich om rolde en met haar kopje haar moeders flank aanraakte. Een zacht piepje, dat op een vragende manier weerklonk, werd uit geslaakt, waarna de kitten haar kopje optilde en met haar kleine pootjes in de vacht van haar warme moeder kneedde. Ze was nog zo onschuldig en onbevreesd voor de wereld om haar heen. Iets dat waarschijnlijk enkel zou veranderen wanneer ze meer ervaring kreeg. Net zoals het waarschijnlijk een poosje zou duren voordat Mouse te weten zou komen over haar half-siblings als ze daar al iets te weten over zou komen. Hoewel ze op zou groeien zonder vader, ook al besefte ze zich dat nog niet, deerde het haar niets. Ze was tevreden op dit moment, met haar moeder aan haar zijde en de warmte die de koude van Leafbare weg jaagde. Haar mondje sloot zich om een van de bobbels in haar moeders vacht, waaruit de melk kwam, waarna ze tevreden wat dronk. Het zou nog even duren voordat ze haar ogen opende, en de omgeving kon gaan verkennen. Iets dat ze op haar tijd zou doen. Ze was een rustige en zachtaardige kitten. Misschien was haar vernoeming naar haar oudere halfzus dus een goede keuze van haar moeder geweest. Al was elke kitten anders en de manier waarop ze op zou groeien daarmee ook. Zeker omdat ze als Tribe-cat het leven in was gekomen. Ook al was haar moeders bloedlijn anders, van een Clan die ze misschien ooit in de verhalen van anderen zou horen. Want tegen de tijd dat ze de Cavern uit zou mogen, zouden de Clans waarschijnlijk al weer vertrokken zijn.

♥ Isa

Ze ging iets wat verliggen, zodat Mouse er beter bij kon. Toen ze merkte dat de kleine kitten opzoek was naar melk. Toen haar dochter begon te drinken liet ze haar tong over haar lijfje glijden. Zo hield ze haar warm en schoon. “Kon het maar gewoon zo blijven. Kon ik je maar tegen alles beschermen in dit verknipte leven, maar helaas kan ik dat niet.” Fluisterde ze zacht. Een traan verliet haar ooghoek en drupte op Mouse. Waarom had ze nog meer kittens op de wereld gezet? Ze wist dat ook haar jongste dochter niet ongeschonden zou blijven. Het leven tekende je hoe dan ook. Het was pijnlijk. Haar gedachten gingen naar Amberstorm, het was haar schuld dat haar vrolijke dochter nu zo gesloten was. Dat mocht met Mouse niet weer gebeuren. Dit keer zou ze haar kitten niet in de steek laten. Nee, dat nooit weer.

[Low posting account]

Het gedaante dat haar moeder was bewoog, waardoor de jonge kitten wat makkelijker kon drinken. Zacht gespin verliet de borstkas van de kitten die met grote slokken dronk. Haar pootjes kneedden nog rustig in de vacht van haar moeder waarna ze haar kopje optilde. Ze had de woorden van de oudere kattin niet verstaan, niet begrepen maar merkte wel op dat er iets aan de hand was. Een natte druppel, wat ze later zou leren kennen als een traan landde op haar vachtje, die net verzorgd was door de vroegere Windclanner. De kitten deed het enigste wat een kat van haar leeftijd kon doen, ze drukte haar kopje tegen haar moeders poot en piepte zachtjes, vragend en een tikkeltje gespannen naar haar. Mouse was geen lastige kitten, ze was makkelijk tevreden te houden en was erg gehecht aan haar moeder. Z9als elke kitten dat zou hebben, een gehechtheid die waarschijnlijk ongeschonden zou blijven terwijl ze opgroeide.

♥ Isa