Check dubble check {Cloudgaze}

Door het grote territorium van de Windclan rende een kleine kattin. Met een lege blik in haar ogen probeerde ze haar gedachten weg te stoppen. Door de wind gingen haar ogen tranen en de modder spatte op haar vacht bij elke stap die ze zette. Haar ogen spotten de verlaten dassenburcht. Ze besloot te checken of er nog nieuwe geuren hingen, van ongewilde gasten misschien? Ze verwachtte van niet door dit weer, maar je wist het nooit zeker. Haar poten remden af en ze opende haar mond om de geur te proeven. Geen spoor van dassen. De burcht was ook deels ingezakt door de regen en de overgebleven holen waren volgelopen.

:::

CLOUDGAZE

strengthen my purpose to save the world

De regen werd gevaarlijk. Hun gebied lag dan wel een stuk hoger dan de andere, maar ook hun grond was volledig verzadigd door het water. Holen waren ingestort, aarde begon te verschuiven. Het was echt uitkijken waar je liep. Cloudgaze was net onderweg terug naar het kamp, toen een bekende gedaante hem op viel. Het was Bronzemask, een goeie vriendin van Oceanbreeze. Samen hadden ze al eens kruiden gezocht, en waren ze Hollypaw gaan zoeken toen de apprentice een nachtelijk uitstapje richting ShadowClan territorium had gemaakt.

De pluizige tom liep op de she-cat af en knikte vriendelijk. ”Hé Bronzemask”, Zei hij ter begroeting. Hij liet zijn ogen even over de dassenholen gaan, snoof voorzichtig even de lucht om er zeker van te zijn dat er geen gevaar was. ”Wat brengt jou hier?” Vroeg hij toen aan de andere kat, terwijl hij haar nieuwsgierig aan keek.

never forget
잊지마

Een pluizige gedaante verscheen achter Bronzemask. Ze herkende Cloudgaze, een medekrijger. Ietsje ouder dan haar. Hij knikte haar vriendelijk toe. "Hé Bronzemask." Miauwde hij, waarna hij de dassenburcht bestudeerde en rook of er nog een geur hing. Bronzemask knikte hem beleefd toe. "Wat brengt jou hier?" Vroeg de grijze tabby kater toen nieuwsgierig. De kattin hield haar schouders op en keek naar de verlaten dassenholen. "Een extra check kan geen kwaad." Antwoordde ze nonchalant. Ze hield het feit dat ze zich rot voelde en haar gedachten wilde ordenen achterwege. Dat was privé en dat hoefde hij niet te weten. "Hoe is het met jou?" Een standaard vraag die altijd wel voor een gesprek zorgde.

:::

CLOUDGAZE

strengthen my purpose to save the world

Hopelijk raakte er niemand ooit bedolven onder modder. Sinds de laatste gathering hadden ze te horen gekregen dat Innerstar verdronken was in modder. Niet door de regenbuien van laatst, maar toch. Het was gewoon gevaarlijk. Hij kon het zich niet eens voorstellen dat een kitten in de modder vast kwam te zitten. Het bezorgde hem gewoon rillingen. De dassenholen waren zo te zien ook niet gespaard gebleven. Ingestort. Bronzemask was waarschijnlijk tot dezelfde constatatie gekomen. "Een extra check kan geen kwaad." Reageerde ze op zijn woorden. De senior warrior knikte. Hij was wel onder de indruk. Het land veranderde onder de weersomstandigheden en ze hadden er geen controle over.

"Hoe is het met jou?" Vroeg ze vervolgens. Een standaard vraag die hem toch altijd een beetje aan het nadenken zette. ”Gezien de omstandigheden, best wel oké”, Antwoordde hij. ”Met jou?” Vroeg hij vervolgens aan haar, niet alleen omdat het beleefd was maar ook omdat het hem oprecht interesseerde. De clan was zowat alles voor hem, hij gaf evenveel om elk individu als om de groep in het algemeen.

never forget
잊지마

Bronzemask begon haar vacht te likken die er niet uit zag. Vol modder, takjes, bladeren en nog eens kletsnat ook. "Gezien de omstandigheden, best wel oké." Miauwde de kater vriendelijk. Ze herkende hem ook niet anders. Als ze hem zag was hij altijd wel beleefd, en een tikkie dromerig. De tegenpool van Bronzemask, die wel aardig was, maar met beide poten stevig op de grond stond. Ze zagen elkaar natuurlijk wel vaak, in de warrior den waar ze sliep voordat de kittenbom ontplofte, en tijdens sharing tongues en patrouilles ook. Maar ze hadden nog niet echt veel met elkaar opgetrokken. "Met jou?" De kattin stopte met het likken van haar vacht, die er nu een stuk beter uitzag, en keek de kater aan. "Tja, het gaat beter dan een paar manen terug." Begon ze, duidend op het vertrek van haar zus, de zelfmoord van haar nichtje en diens zoontje die haar achterna sprong. "Maar ik kan niet zeggen dat ik gelukkig ben." Gaf ze eerlijk toe. Nee, die eeuwige heimwee naar haar verloren familieleden zou nooit weggaan. En Amberpaw maakte het er ook niet beter op.

:::

CLOUDGAZE

strengthen my purpose to save the world

Bronzemask deed nog de moeite om haar vacht schoon te maken. Hij begon er nog niet aan. Zijn lange, warrige vacht maakte het bijna onmogelijk om er nog treffelijk uit te zien met dit weer. Als hij nu tijd nam om alle takjes en bladeren er uit te halen, om nog maar te zwijgen over de modder, dan zou die weer vol zitten tegen de tijd dat hij terug in het camp was. Hij antwoordde daarom gewoon op haar vraag, waarna ze de vraag terug kreeg. Hij was haar zo’n beetje uit het oog verloren sinds ze naar de nursery was verhuisd. Af en toe checkte hij wel eens hoe het met haar ging, maar daar kreeg hij nu minder de kans voor.

"Tja, het gaat beter dan een paar manen terug." Vertelde ze, en hij knikte begrijpend. De tragische gebeurtenissen in haar familie waren geweten bij bijna alle clanleden. "Maar ik kan niet zeggen dat ik gelukkig ben." Vervolgde ze eerlijk. Cloudgaze keek haar met een spijtige blik aan. ”Ik ben blij dat het al beter met je gaat”, Zei hij oprecht. ”Uiteindelijk kom je er wel, dat weet ik zeker”, Vervolgde hij. Als er iets was wat hij zeker wist, was dat Bronzemask een sterke she-cat was. Ze zou wel een manier vinden om het verlies uiteindelijk te plaatsen.

never forget
잊지마

Cloudgaze knikte begrijpend en keek de she-cat met een spijtige blik in zijn ambergele ogen aan. "Ik ben blij dat het al beter met je gaat." Miauwde hij oprecht. "Uiteindelijk kom je er wel, dat weet ik zeker." Deze woorden vulden haar met een soort warme gloed. Ze vond het fijn dat iemand dat zei. Zelfs als zij diegene nog niet erg goed kende. Nuja, ze kende hem van een afstandje. Hij leek altijd erg afwezig. En was blijkbaar ook heel sociaal. Want de keren dat ze elkaar spraken was hij altijd erg beleefd. "Dankje." Snorde ze met een glimlachje om haar mond.

:::