Visiting [Creamyfrost]

De grijze kattin opende haar lichtgroene ogen. Het was all Sunhigh en eigenlijk had ze al een tijdje uit haar nest moeten zijn om belangrijke-warrior-dingen te doen... En in plaats van die dingen echt te gaan doen besloot ze iets voor een andere kat te doen: Creamyfrost. Crystalshell wist dat hij in het Medicine den lag door zijn gewonde schouder. En ze kon zich wel voorstellen hoe hij zich nu voelde: rusteloos. Waarschijnlijk wilde hij naar buiten en zonder veel gezelschap van anderen waren zijn dagen hoogstwaarschijnlijk oersaai. De warrior rekte zich uit, stond op en ging richting het Medicine den.

Toen ze binnenkwam spotte ze Creamyfrost's cremekleurige vacht meteen en ze liep op hem af. Hopelijk viel ze hem niet lastig... "Hey Creamyfrost, hoe gaat het?" Vroeg Crystalshell met een glimlachje.

De kater ging zitten terwijl het buiten hard bleef regenen, Crystalshell begon er een beetje ongerust te worden. Hij glimlachte en begroette haar vriendelijk. Ze nam hem in haar op, ookal had ze hem al vaak gezien: Hij bleef een goed uitziende kater. Creamy vertelde haar dat het te langzaam ging maar dat het wel aan het genezen was. Dat was mooi want Riverclan kon altijd al haar warriors gebruiken. Toen vroeg hij hoe het met haar ging. Crystal dacht na, het ging best goed, ze was een normale Warrior met een normaal leven. "Wel goed, niks speciaals" Glimlachte ze naar hem voordat ze naast zijn nest zitten. "Maar goed om te horen dat het beter gaat" Glimlachte de grote kattin.

De kater ging na een tijdje weer liggen, waarschijnlijk deed zijn schouder teveel pijn. Hij informeerde haar over wat Butterstar dacht over de regen maar Crystal schudde haar kop. Het zat haar ook dwars, de regen, de brand... Alles. Het was droog geweest, een probleem voor de clans, en toen de regen kwam zou dat een opluchting moeten zijn geweest. Maar in plaats daarvan was een deel van het Thunderclanterritory afgebrand. "Sorry, ik heb geen idee" Miauwde ze terwijl ze naar de, best wel hulpeloze, kater keek.

Hij zei dat het niks gaf, echter hoorde Crystal de lichtelijk teleurgestelde ondertoon. Ineens moest ze denken aan de tijd die vooraf was gegaan aan zijn verwonding: Creamyfrost had een tijdje zwaar in de put gezeten en zij had hem proberen te helpen. Het was gelukt om hem een beetje op te beuren, echter werden ze uiteindelijk wel heel close, closer dan normale vrienden... Ze keek hem even aan "Hey, Creamy. Herrinner je je onze relatie nog?" Vroeg ze, Crystal wist dat hij dit veel met liefde kon. Dat had ze wel gemerkt, maar toch leek het erop dat hij zich bijnhaar in ieder geval op zijn gemak had gevoeld.

Hij leek ongemakkelijk en Zei dat hij slecht was in liefde. Crystalshell wist dit gelukkig al, ze waren geen mates. Ze waren heel erg goede vrienden, geen mates. Ook vertelde hij dat hij haar niet wilde kwetsen. De grijze kattin boog naar voren en drukte haar neus tegen de zijne "Geen probleem, ik weet dat je moeite hebt met liefde' Zei ze met een glimlach. Zelf had ze misschien even gevoeld alsof ze samen zouden kunnen komen. Maar al gauw had de toen negentien moons oude Crystal zich gerealiseerd dat Creamy niet haar mate werd, en dat was niet erg.

Ze keek toe hoe Creamy struggelde met zijn gevoelens, ze kon het gewoon zien en ze haatte het om hem zo te zien. Hij was een van haar, zo niet haar, beste vrienden. Toen hij zij dat hij het fijn vond dat ze hem niet de huid vol schold. Ze likte zijn gezicht "Ik... ik hoop alleen dat het niet blijkt dat we een nestje krijgen" Knikte Crystal. Het zou kunnen, ze waren nogal ver gegaan en het was niet hun bedoeling geweest om haar zwanger te krijgen. "Ik bedoel... Niet dat ik het jou niet gun maar... we zijn geen mates" Mompelde ze onzeker.

Hij dacht van niet, en Crystal knikte, vast niet. Het zou vast geen probleem zijn. Hij glimlachte weer maar het werd haar wel duidelijk dat hij niet meer wilde praten over hun relatie. Creamy vroeg naar de prooistapel en ze zuchtte "De regen zorgt voor meer vissen maar de prooien op het land zijn verdwenen" Legde ze uit, Zelf haatte Crystalshell regen. Niet dat ze de droogte fijn had gevonden.... eigenlijk waren beide uitersten vreselijk.

Haar beste vriend zei dat hij haar niet langer op zou houden en dat ze vast wel wat beter te doen had. Nou.... "Creamy.. Ik geef echt om je, het maakt me niks uit hoeveel tijd ik stop in naast je zitten" Glimlachte ze en ze keek hem aan. Hij hield misschien niet van haar in een manier van de liefde maar wel als een vriend. En zo voelde zei zich nu ook, hij was niet echt een kat die überhaupt een mate zou willen, laat staan kittens. Ze likte hem tussen de oren. Het viel haar op dat hij nog groter was dan zij, en zij was zelf al best groot. "Maar ik wil je een ding vragen..." Begon ze blozend en een beetje beschaamd.

Het was iets waar ze al een tijdje mee in haar mag zat en ookal wilde hij er niet over praten... Dit was belangrijk. "Als we, je weet wel, kittens zouden krijgen... Zou je toegeven dat ze van jou zijn?" Vroeg ze hem. Niet dat ze hem in de problemen wilde laten komen maar hij wilde wel graag dat haar mogelijke kittens een vader hadden... Waar was ze nou weer allemaal over aan het denken? Kittens? Van creamy? Nee, het was gewoon een keer te ver gaan en er was niks aan de hand!

Natuurlijk zij Creamyfrost dat het niet zou gebeuren maar hoe kon hij dat zeker weten? Gelukkig zei hij wel dat hij voor de kittens zou zorgen en er voor hen zou zijn. Maar wat als er wel kittens in haar aan het groeien waren? Ze zouden wel een deel van de genen van haar leader en beste vriend hebben... Dat was niet erg, dat waren wel de Kittens die zij zou willen. Toen zei Creamyfrost dat ze maar beter mee kon gaan op patrouille, wilde hij haar weghebben? Was hij bang dat ze echt die kittens had? "Ja Creamyfrost... Ik zal gaan" Miauwde ze en ze stond op.