What could've been.

Thornflame werd die ochtend gewekt door de zon die op zijn pels scheen. Hij had ervoor gekozen om ergens in de buurt van de ingang te gaan liggen omdat hij in de bergen altijd zo er mogelijk naar achteren was gaan liggen om de koude temperaturen die daar heersten te ontwijken. Nu het weer een beetje warmer begon te worden, wilde hij daar volop gebruik van maken. En hij wilde ook weer zo snel mogelijk terug in zijn ritme vallen. Misschien dat hij binnenkort uitgekozen zou worden als nieuwe mentor, maar daar was hij niet al te happig op. Hij wilde eerst weer comfortabel worden in zijn eigen leefomgeving en dan zou hij wel verder zien. Hij had de afgelopen moons zonder apprentice gespendeerd nadat hij Briarpaw’s training over had moeten geven aan iemand anders omdat hijzelf op dat moment niet meer bekwaam genoeg was geweest. Hij had met trots toegezien dat ze haar nieuwe naam had gekregen, maar toch vond hij het ergens wel jammer dat hij haar daar niet voor getraind had. Misschien zou hij binnenkort een nieuwe kans krijgen, maar het was niet iets wat hij ging haasten. Er waren nog kansen genoeg en bovendien waren er jongere warriors die wel wat ervaring op konden doen. Misschien kon hij hun altijd nog adviseren, ook al had hijzelf nog maar twee apprentices gehad waarvan hij de trainingen zelf niet eens had afgemaakt. Hij stond op toen hij gemurmel naast zich hoorde en besefte zich dat hij zichzelf de hele tijd had bewogen sinds het moment dat hij wakker was geworden. Om zijn Clanmates niet langer te storen, ging hij naar buiten en rende hij algauw de bekende kant van Fourtrees op. Onderweg ving hij een muis die hij begroef zodat hij deze later weer terug mee kon brengen. Het voelde vreemd aan om weer in zijn eigen gebied te jagen, maar daarom zeker niet verkeerd. Hij hield op met jagen toen hij op de door BloodClan verpeste gebieden van StarClan kwam: Fourtrees. De vier eiken stonden nog altijd even majestueus als voordat ze vertrokken, maar de BloodClangeur die als een ziekte door de lucht hing, voelde gewoon verkeerd aan. Thornflame schuurde met zijn schouder langs de eik om wat meer ThunderClangeur achter te laten en keek op toen hij een geluid hoorde. Hij opende zijn bek en rook WindClan waardoor hij ontspannen ging zitten en wachtte tot de kat voor hem zou staan.