Prove them wrong babe [closed]

Een warme, doordringde wind blies de stoffige as, wat de grond na al die tijd nog steeds bedekte, omhoog. De Wastelands of ook wel eens bekend als oud terratorium van Skyclan was al een lange tijd geleden in de fik gevlogen. Er was hier leven geweest maar nu was het één grote grijsgebied vol met dood natuur. Lethalglance keek naar de lucht toen een zacht gerommel in de verte klonk. De lucht was niet vreselijk dichtbewolkt, maar in de verte waren donkere onweerswolken zichtbaar die snel dichterbij kwamen. De grote Windclanner kneep haar verschillend gekleurde ogen samen. Normale katten zouden nu snel terugkeren naar het kamp maar zij werd niet meteen zo bang voor wat onweer. Tenslotte had ze totaal geen zin om nu terug te gaan, wat had ze er überhaupt nog te zoeken? Ze was nooit in het kamp te vinden, ze sliep altijd snachts buiten ergens ver weg van de rest en daarna was ze overdags druk met haar taken. De grote she-cat gromde binnensmonds en stapte uit een verdorde struik. Onder haar bruin met wit gekleurde vacht waren sterke spieren die rimpelde bij elke krachtige stap die ze zette. Lethalglance liep veder, haar vacht langzamerhand verdwijnend in de schaduwen van de half afgebrande bomen. Ze had bijna de ander lichaam in de verte niet gezien door de duisternis maar haar verschillende gekleurde ogen gleden het gebied over als jagende haviken. Ze herkende de vacht en zeker de geur die erbij hing. Het was allang geleden dat ze deze kat gezien had vanwege de journey maar iets maakte haar blij om haar weer is te zien. De grote she-cat deed enkele stappen naar voren voor ze een rots op sprong. Haar brede klauwen schrapend over het stenen oppervlakte die boven het meer uitstak terwijl ze geduldig afwachtte tot de Bloodclanner haar kant opkwam.

Tag+ Brat (only!)

Het duurde niet lang totdat de Bloodclanner doorhad dat ze op het zelfde plek bevond als haar want na een enkel kort ogenblik zag ze de rode vacht haar kant opkomen. Brat. Haar hart bonsde voor een paar secondes hard in haar borstkas. Zou de oranje she-cat haar nog zien zitten? Of zou ze nu haar oren eraf klauwen omdat ze zo lang weggebleven was? Ze gokte de tweede maar hoopte natuurlijk de eerste want nu ze weer in haar blauwe ogen keek merkte ze hoe erg ze haar wel niet eigenlijk gemist had. Lethalglance grijnsde toen Brat sprak. Een typische koude sarcastische begroeting zoals altijd, ze had niks anders van de knappe kattin verwacht. De massieve Windclan warrior zwiepte met haar staart, haar ijzige ogen koeltjes op die van Brat richtend terwijl het onweer steeds dichterbijer kwam. "Heb je me gemist?" Mauwde ze met een grimas. Haar stem koud net als de hare maar ook erg charmant.

Brat zei dat ze niemans miste waarop Lethalglance ongelofelijk op begon te lachen. Ze kende de poes en ze kon makkelijk van haar kop aflezen hoe gelukkig ze was dat ze weer 'verenigd' waren. Ze sprong van de rots af waar ze op stond. Zichzelf tegen de andere grote kat aandrukkend. Ze zal wel zien als ze terugdeinsde of een nagels in haar gezicht kreeg maar voor haar voelde het alsof ze weer kleine vlindertjes voelde in haar holle maag toen ze de Bloodclanner aanraakte. "Babe, kom op, lieg niet tegen mij" Ze kneep haar verschillend gekleurde ogen plagerig tot spleetjes terwijl ze zachtjes haar vacht tegen de hare streek. "Ik heb jou wel gemist" Sprak ze zacht in haar oor. Haar dikke staart lichtjes zwiepend om expres zo nu en dan Brat lichtjes aan te raken met het puntje. Ze wachtte op haar reactie maar ondertussen kwam het onweer dichterbij en voelde Lethalglance al de eerste druppels op haar neus vallen.

Brat leek niet zo gediend van haar acties waardoor de massieve Windclanner vragend haar wenkbrauwen samenkneep. Ze deed dit altijd en ze wist niet beter dat Brat hier in meeging maar nu leek de rossige kat afstandelijk. Ze wou haar bek openen om wat te zeggen maar haar mond werd gesnoerd. Brat leek ook de regen opgemerkt te hebben en zei dat ze een schuilplaats moesten vinden. Lethalglance knikte. Haar verschillend gekleurde ogen gericht op een oude omgevallen holle boom. Ze wees er heen met haar staart. "Is dat iets?" Vroeg ze, een kleine stap zettend richting de dode boom.

Ze knikte waarop Lethalglance een kleine zucht liet ontsnappen. Het was niet de meest ruimste en mooiste schuilplaats maar het zou hun dikke vachten in iedergeval droog houden. Gelukkig zag Brat dat ook en dat ze niet wou veder zoeken naar iets groters. Ze volgde de rode knappe Elite kat toen ze met haar staart wenkte om te volgen om vervolgens de holle half verbrandde boomstam in te kruipen. Ze probeerde zoveel mogelijk ruimte te maken maar ze kon niet ontgaan dat ze elkaar zouden aanraken. Stilletjes hield ze haar mond tot Brat haar vergezelde en keek met een koude blik naar de regen die begon te gieten als een waterval. Luisterend naar de donder keek ze kort naar Brat voor ze haar ogen weer richtte op de flitsen in de hemel.

Lethalglance keek toe hoe de storm zich boven hun begon uit te barsten. Het zal een tijd van duren voor het weg zou waaien.  Iets waar ze opzich blij mee was want nu had ze een goed excuus om later in het kamp te zijn. Ze haatte het daar, ze wou weg, maar naar waar wist ze niet. Naar de Elite? De she-cat liet haar blik weer naar Brat gaan. Ze zou er wel geschrikt voor zijn, ze had al vaker het aanbod gehad om daar heen te komen en misschien kon ze dan vaker Brat zien? De grote Windclanner keek maar weer weg. Een lange stilte vallend om op zoek te gaan naar de goeie woorden. Ze was nooit z'n grote spreker. Na lange tijd worstelen met haar gedachtens opende ze haar bek en floepte er iets uit wat nooit snel zal gebeuren bij haar: "Wat ik net zei," Begon ze. "Ik meende het wel" Ze keek Brat niet aan, en ze verwachtte ook geen antwoord van haar terug.

Er werd een botte reactie naar haar hoofd gegooid. Iets wat ze snapte. Ze was tenslotte één van de onbetrouwbaarste katten die hier op deze planeet liepen dus ze snapte dat Brat haar niet geloofde al was dit keer haar woorden wel waar. Ze sprak de waarheid, ze sprak met haar hart al had ze die nog amper. "Ik meen het" Ze zuchtte, haar verschillend gekleurde ogen gericht op Brat die nu geen kilheid met zich meedroegen. Iets wat weinig voorkwam. "Maar ik snap dat je me niet geloofd" Ze draaide haar brede kop weg en legde deze op haar grote poten. Haar nagels zachtjes in en uitgaand in het hout. Ze wou de Elite kat niet wegjagen maar ze moest het ooit wel eens gaan accepteren dat Lethalglance geen spelletjes meer wou spelen, ze wou eerlijk tegen haar zijn. Ze wou met haar zijn, al zal dat nooit gaan gebeuren. blockquote>

Ze raakte al wat opgeluchter na wat Brat zei. Ze verwachte een botte kille of sarcastische reactie maar inplaats van dat bracht de knappe Elite kattin een waterig glimlach op haar snoet. Iets wat al lang niet meer op haar lippen gestaan had. Ze wiebelde met haar donkere oren, ze voelde zich even wat anders. Ze voelde eindelijk iets. Dat had ze in tijden al niet meer meegemaakt. Lethalglance had haar emoties uitgeschakeld alsof ze een gebouwde robot was met een uit en aan switch. En op dit moment leek de vastgeroeste knop weer eens beweegbaar. Ze keek Brat weer aan. Haar kop nog steeds op haar poten leunend. Ze wou wat zeggen maar wist niet wat.

De storm bleef hangen, het leek zelfs erger te worden en dus betekende dat één ding en dat werd de nacht spenderen hier of met een zeiknatte vacht terugkeren naar het kamp. Lethalglance koos voor de eerste en wat betreft Brat zal ze wel zien. Ze nam aan dat de rode kattin niet zo veel zin had in een doorweekte pels zoals zij. De grote Windclanner begon wat comfortabeler te liggen, een antwoord zoekend toen Brat zei dat ze wat moest zeggen. Lethalglance keek haar aan. Haar hersens krakend naar een onderwerp waar ze het over kon hebben. "Hoe is het in de Elite?" Vroeg ze toen maar. Haar stem een nieuwsgierige klank meenemen terwijl ze haar oren spitste. Als ze toch op een dag de clan zou verlaten kon ze dan misschien wel Bloodclan joinen maar dan wou ze wel eerst eens weten hoe het daar allemaal in hun werking ging.

Oef. Haar vraag kwam er wat verkeerde over dan ze bedoelde. Ze wou weten hoe het leven daar was en niet hoe ze er nu voor stonden en dat leek Brat niet te snappen. Ze drukte haar oren even in haar nek. "Brat, ik bedoelde niet.." Ze beet op de binnenkant van haar wang. Hoe ging ze dit uitleggen zonder dat ze de rode kattin nog kwader maakte. "Ik wil weg uit Windclan, ik wil naar Bloodclan, daarom vroeg ik hoe het is in de Elite, in het algemeen. Hoe het leven daar is" Ze keek Brat met een serieuze blik aan. "Ik wil bij jou zijn.. zonder dat ik telkens over me schouders moet kijken als mijn clangenoten me niet bespieden" Mauwde ze. Haar stem had weer de ijzige klank, zoals Lethalglance was. Maar wat ze zei droeg ook de waarheid en alles was serieus wat ze Brat vertelde. Nu hopen dat de rode kattin ook wou om (samen) met haar te leven.