{Tallshadow} Throwback Thursday

Zijn vrolijke blik viel een beetje toen de poes hem over Carrot vertelde en een beetje awkward bewoog hij met zijn staart, "Dat spijt me," Mauwde hij, al wist hij niet zeker of het Tinder veel uitmaakte of hij meeleefde of niet. De kater had er eigenlijk nooit zo bij stilgestaan dat andere katten ook veel geleden hadden om het feit dat Lionroar naar Shadowclan was gestapt, hij had wel gedaan alsof het het grootste drama van de wereld was voor hem, maar in dit perspectief viel het allemaal nog wel mee. Die realisatie maakte dat hij zich een beetje opgelaten voelde.
De poes reageerde vervolgens semi opgewekt op zijn informatie over Lionroar en keek vervolgens naar haar pootjes. Voorzichtig raakte hij haar aan met zijn staart, half om op veilige afstand te blijven en half omdat hij niet wist of ze dit betoon van comfort eigenlijk wel wilde. "Hij mist jullie wel heel erg," Mauwde hij, en keek haar aan. Een lichte grinnik zat in zijn stem toen hij vervolgde: "Sterker nog, in elk gesprek komen jullie wel naar voren, je zou bijna denken dat jullie ook bij ons in de clan zaten," Misschien vrolijkte haar dat een beetje op, natuurlijk, Tall dikte het een beetje aan, maar het zat hem niet lekker Tinder verdrietig te zien. Dan kreeg hij de neiging er wat aan te doen.

Ze had hem nog niet geslagen om zijn staart, dat was iets goeds. Helaas voor hem leek zijn verdere informatie haar alleen maar verdrietiger te maken wat dan weer slecht was. Met grote ogen keek hij haar aan en zocht in zijn hoofd naar wat hij kon zeggen wat het misschien beter kon maken. "Naja hij is nogal strict met borders en vertrouwd zichzelf misschien niet," Beantwoordde hij haar onuitgesproken 'waarom kom ik dan altijd jou tegen en niet degene die ik eigenlijk wil zien' om te grinniken bij haar opmerking over Ocean. "Maar het is ook wel heel nat en donker bij ons," Mauwde hij in antwoord, "Dat zou wel zonde zijn van je vacht, je vader is ook altijd heel vies aan het eind van de dag," Geen idee of dat haar zou opvrolijken, maar het was wel altijd een semi grappig gezicht, plus, hij wenste haar niet de modder van Shadowclan toe. Deze poes was bedoeld om over de plains te rennen, dat schreeuwde die fluffy vacht gewoon.

Ze leek inderdaad een beetje opgevrolijkt te worden door zijn opmerking over de borders en dat deed hem glimlachen. Haar reactie op zijn opmerkingen over shadowclan deden hem grinniken maar ook gespeeld beledigd kijken. "Ik eng?" Mauwde hij dramatisch, maar leek het toen af te wegen in zijn hoofd en haalde toen instemmend zijn schouders op, "Misschien ja," Hij had zijn grootte niet per se mee, veel katten dachten al dat hij eng was voor ze hem überhaupt gesproken hadden. Zijn opmerking over zijn vacht gevolgd door de opmerking over haar vaders vacht maakte dat hij even nadacht. "Ik heb ook wit," Mauwde hij uiteindelijk naar zijn borstkas kijkende, alsof hij het zelf voor het eerst zag. "Maar tsja, als je wilt dat ik je ontvoer naar Shadowclan moet je het zeggen," Hij keek haar met twinkelogen aan, maar voegde er toen grinnikend aan toe, "En met een goed tegenaanbod komen want dan riskeer ik een oorlog voor je, tenzij Ocean je nu al zat is ofcourse," Dat laatste stak hij zijn tong bij uit, persoonlijk kon hij zich niet voorstellen hoe de leader deze poes zat zou zijn, maar hij had dan ook wel een speciale relatie met haar... hield hij zichzelf voor.

Hij keek haar lichtelijk beledigd aan toen ze niet me hem meeging in zijn witte-vacht opmerking maar grinnikte om haar serieuze reactie op zijn geklier qua ontvoeren. "Relax," Mauwde hij, maar hield geïneresseerd zijn kop schuin toen de poes antwoord gaf, "Eerlijk dat zou wel meteen veel problemen oplossen," Mauwde hij matter-of-factly, maar wuifde het toen weg met zijn poot. "Zou ook niet eerlijk zijn tegenover Ocean, dan wordt het clan leiden te makkelijk zonder jou om onrust te stoken," En hij zond haar een veelbetekenende blik, Ocean had hem verteld over haar struggles met de kittens van Lion.

Oke ze dacht niet op dezelfde lijn als hij. De kater keek even alsof het obvious was maar besloot het uiteindelijk toch uit te leggen. "Als je jezelf verbannen zou krijgen zou Shadowclan je op kunnen nemen zonder al teveel problemen voor jou," Mauwde hij in full-mentor modus. "Al ben je dan natuurlijk wel verbannen dus semi-weinig problemen.." Voegde hij er nadenkend aan toe. Misschien zou het toch een lastiger verhaal worden dan gedacht. Even dacht hij hierover na, maakte toen zijn opmerking en schoot accuut in de lach door hoe de poes keek om zijn opmerking. "Ehm," Mauwde hij terwijl hij haar veelzeggend aankeek, "Nee je hebt gelijk misschien ben je wel super braaf," Kuch, niet wat hij van Ocean hoorde, kuch.

Oke right, de poes en hij zaten wat dit betreft niet op één lijn. Kon gebeuren. Hij trok dus wat met zijn oortjes toen ze een beetje vinnig vroeg hoe haar het ooit zou helpen, om verrast te kijken zodra ze begon over hoe ze zich in windclan gedroeg. "Jíj bent de rustige?" Mauwde hij ongelovig, terugdenkend aan zijn gesprek met Ocean. Daar was hij er volledig van uitgegaan dat Tinder degene was die venijnig deed en de anderen degene die niet praatte. Om nu te horen dat het andersom was, was verrassend to say the least. Zijn blik sprak dan ook boekdelen toen hij haar aankeek. "Als in, goede tactiek," Vervolgde hij nog, want hij kon best respect opbrengen voor deze gekozen tactiek. Die was aanzienlijk lastiger dan ruzie zoeken.

Haar voorzichtige, en argwanende, bedankje deed hem even awkward met zijn oren bewegen. Hij was een flapuit soms en dat kon dit soort sociaal-uitdagende situaties voortbrengen. Dat was zijn nieuwe benaming voor 'ultiem awkward' situaties want als je het uitdagend noemde klonk het als iets wat overwonnen kon worden. "Ben ik niet ongelovig over," Mauwde hij snel ter verdediging, zijn selfhelp nog niet echt in de praktijk brengend over het ontmantelen van sociaal-uitdagende situaties. "Ik ken je gewoon als een..." Hij was even stil terwijl hij overwoog of dit fout zou vallen. "Vurige.. kat" Hij boog onwillekeurig een beetje naar achter, niet slaan please.

Haar plots erg koele reactie maakte hem verward, het was toch niet zo gek dat hij haar op deze manier kende? Ze had hem immers in elkaar geslagen bij een van hun ontmoetingen dus het was niet alsof het een geheim was dat de poes een flinke tik kon uitdelen. Dat hij dat vurig noemde was enkel zijn opvoeding, hij was een nette kater. Wat had hij anders moeten zeggen? "Ik ken je als fel?" Mauwde hij vragend, zijn kop schuin en ogen lichtelijk wanhopig de situatie te begrijpen. Eerlijk waar, gesprekken met Tinder waren een ware sociale uitdaging voor hem.

Mayday, mayday. Abort Mission, sluit alle ramen en deuren, vlucht. Alle mogelijke manieren om te melden dat het volledig de verkeerde kant op ging schoten door Tall's hoofd heen. Alleen al de blik van Tinder verraadde het, maar het werd wel pijnlijk duidelijk toen ze begon te stamelen en vervolgens ook nog in elkaar dook. Even bleef Tall stokstijf staan, geschokt door wat zijn simpele opmerking teweeg had gebracht. Een blik in de rondte leerde hem dat ze nog steeds alleen waren. Vervolgens dook hij ook maar naar beneden en legde heel zachtjes zijn poot op haar poot en bewoog onrustig met zijn oren. "Hey," Suste hij zacht, zijn stem bezorgd maar sterk. "Hey Tinder, rustig.." Zijn ogen toonden nu bezorgde twinkeltjes, hij kon wel zorgzaam zijn en hij was oprecht heel erg geschrokken van haar reactie. Heel voorzichtig duwde hij bemoedigend zijn neus in haar vacht, de vertrouwde geur inademend sloot de kater even zijn ogen. "Het was niet m'n bedoeling je van streek te maken," Vervolgde hij, nog zachter, om uiteindelijk in stilte zo te blijven zitten. Misschien gaf het wat comfort, misschien zou ze hem wegduwen. Het was Tall om het even, dit moment had hij.

Even was de kater verwikkeld in tweestrijd, moest hij haar meenemen naar een medicine cat, of hier laten en zelf rennen? Want either way zag het er niet goed uit wat er met haar plaatsvond, een soort van verloren in haar eigen hoofd en zich niet bewust van zijn aanwezigheid, of naja, van iets überhaupt. Een beetje wanhopig keek Tall dan ook om zich heen of er toevallig nog iemand in de buurt was, maar toen schoot de poes plots weer 'wakker' en schrok van zijn aanraking. Voorzichtig haalde Tall zijn poot weer terug, misschien was hij te ver gegaan. Maar in plaats van dat de poes wegrende of hem een tik verkocht, verontschuldigde ze zich. Nu was de katers verwarring compleet. "Hey," Mauwde hij weer, nog steeds rustig in stem. Het was duidelijk dat ze er nog niet helemaal bovenop was. "Rustig maar," Vervolgde hij weer, "Niets om schuld aan te hebben," Mauwde hij zacht, het idee hebbende dat teveel prikkels het misschien niet goed zouden doen. Net als zijn poot van net, dat was misschien teveel geweest. Maar het frustreerde hem dat hij niet gewoon zijn vacht tegen die van haar kon duwen ter bemoediging, dat hij er niet meer aan kon doen dan een beetje tegenaan praten. Toch was de frustratie niet te zien, het ging nu even niet om hem.