Check-up

Ondertussen begon het er op te lijken dat alles weer op orde begon te komen. De kruiden waren voor het merendeel weer aangevuld. De meeste gewonde katten lagen verzorgd te slapen. Dan was het nu tijd om verder te gaan met haar ronde. De Elders waren allemaal prima dus dat was eigenlijk al wel klaar zodra ze haar kopnaar binnen had gestoken. De Nursery was als volgende aan de beurt. Zodra ze haar kop naar binnen stak was ze eigenlijk wel verbaast over hoe leeg het was. "Hallo Rousebell," begroette Swallowflight haar. "Goedemiddag Swallowflight. Zijn de andere queens op uitstapje?" vroeg ze recht achter haar begroetting aan. Haar ijsblauwe ogen gleden door de den. Vrijwel alle kittens lagen te slapen in hun nesten. "Ik kom een kleine controle doen bij de kittens. Is er nog iets wat een Queen heeft opgemerkt de laatste paar dagen?"

Er kwam een knikje van de kattin. "Ja. Meestal ben ik degene die haar poten aan het strekken is, maar het is wel zo eerlijk als ik ook eens op deze kleine monstertjes pas, niet waar?", verklaarde ze al grinnikend. Rousebell glimlachte even en gaf een knikje terug. Zelf was ze waarschijnlijk ook niet het type geweest om de hele tijd in de Nursery te blijven. Haar geluk dan weer dat het niet helemaal de bedoeling was dat ze überhaupt ooit kittens zou krijgen, goed excuus. Daarnaast ook weer een makkelijke verklaring waarom ze nooit verliefd was geworden. Eh, ja. Waterkit heeft het soms erg benauwd en kan daardoor niet goed ademen. Misschien dat je nog even bij hem wil checken?" Rousebell gaf een knikje. Het kon verschillende redenen hebben, al waren ze niet allemaal even logisch. Misschien zouden wat Jeneverbessen de truc al wel doen. "Is het goed dat ik dan eerst even de rest controleer? Ik denk dat ik wel wat voor Waterkit heb, maar die zou ik dan eerst even uit het territorium moeten gaan halen."

"Dat is goed. Zal ik je anders helpen met de controle van de kittens?" Rousebell dacht even kort na over wat de zwarte kattin zou kunnen doen. Een aantal van de dingen moest je echt eerst leren, die vielen dus af. Wat zou iedereen kunnen doen? Ah ja, dat zou kunnen. De zilvertabby draaide haar kop richting de Queen. "Als jij zou willen kijken of ze ergens bultjes hebben, kale plekken of droge plekken op hun huid?" Zulke dingen kon eigenlijk iedereen wel doen. Als je gewoon een beetje je best deed en goed keek was het al prima. Als ze iets tegen zou komen hoefde ze dat alleen tegen Rousebell te zeggen zodat zij er vervolgens verder naar zou kunnen kijken. In de tussentijd kon zij zelf de lastigere dingen doen. Zoals bijvoorbeeld in de bekjes kijken, in de oren, in de liezen en zo voort. "Als je iets tegen komt, zeg het, dan zal ik verder kijken wat het precies is."

Er kwam een knikje van de zwarte kattin, die al snel de eerste kitten oppakte. Dit bleek een gevalletje 'koppig' te zijn, die uitkraamde dat het helemaal goed met hem ging nog voor hij bekeken kon worden. "Zitten blijven, het duurt maar heel kort." Rousebell grinnikte zacht waarna ze de eerste kitten er bij pakte voor de controles die zij zelf zou gaan uitvoeren. Een paar kittens later sprak Swallowflight weer. "Tot zover heb ik nog niks bijzonders gezien," vertelde de zwarte kattin. Zo te zien had ze inmiddels alle kittens gehad, mooi zo. Rousebell gaf een knikje waarna ze met haar staart naar een drietal kittens wees. Ze zaten - niet allemaal even vrijwillig - op een rijtje te wachten. "Deze drie hebben een grondige wasbeurt nodig, zou je dat misschien willen doen?" Het waren kittens van drie verschillende Queens, waarschijnlijk hadden ze zich dus zo vuil gemaakt door het spelen.

Na iets wat op een korte aarzeling leek werd de eerste kitten opgepakt en begon de wasbeurt. Het drietal zag er bijzonder vuil uit. Aan de andere kant moest Rousebell toegeven dat ze op die leeftijd waarschijnlijk wel een paar keer nog vuiler was geweest. Dat kreeg je met die avontuurlijke kant. Die kant die het de afgelopen moons toch wel wat af had moeten zien. "Ik ben zo terug, het is niet ver van hier." Waarschijnlijk was ze binnen een paar minuten terug met het kruid dat ze nodig had. Geen probleem.

Gelukkig stond er nog op de plaats waar ze het de laatste keer had zien staan. Ze hoefde enkel een kleine hoeveelheid te hebben en kon de rest laten staan. Dat betekende dat de plant door kon groeien en dat ze de volgende keer ook nog op deze plek bessen kon plukken. Met de Jeneverbessen voorzichtig in haar bek liep ze terug richting de Nursery. Zodra ze binnen kwam zochten haar ijsblauwe ogen Swallowflight. Hopelijk had de zwarte kattin niet al te lang op haar hoeven wachten.

Hij wist niet wat hij hier deed. Al sinds hij zijn ogen open had leek hij alles te willen zien. Alles willen aanraken. Soms plaatste hij zijn poot op iets of tegen iets. Gewoon om te weten of het echt was. Hij had opgemerkt dat hij een rode vacht had en een staart dat hij maar nooit te pakken kreeg. De rode kitten bleef rondjes lopen, zijn kleine staart achterna. Eventueel kreeg hij het in zijn bek te pakken, maar verloor zo zijn balans. Waardoor de rode kater op zijn zij viel. Hij keek op toen hij zijn zwarte moeder op zag staan. Toen pas merkte hij de medicine cat bij de nursery. En zijn eerste instinct was hun te benaderen. Maar hij wist dat een medicine cat slecht nieuws was, dat had hij van de andere kittens gehoord. Dus besloot Waterkit om naar zijn slimme kant te luisteren. En kroop hij zo naar achteren. Hij probeerde zo plat mogelijk in een nest te liggen. Zijn groene ogen groot, alsof hij speels op iets wou springen. Alleen had hij totaal niet door dat hij een vuurrode vacht had. En dat mengde niet zo goed op groen mos.